สวัสดีค่ะ^^ เราเป็นเด็กวงโยคนนึ่งนะคะ อยู่รร.ในภาคเหนือเป็นโรงเรียนในพระอุปถัมภ์ค่ะ (อ่านหัวข้อแล้วตอบก็ได้ค่ะ เรื่องมันยาว)
เข้าเรื่องดีกว่า
1.จำได้มั้ยค่ะว่าคุณเข้าวงโยฯตอนชั้นอะไรจนถึงชั้นอะไร?
เราเริ่มเข้าวงโยตอนป.3ค่ะ ตอนนี้ม.3จะ6ปีแล้ว ช่วงแรกๆที่เข้าเราเล่นเมโลเดี้ยนค่ะแล้วเริ่มมาตีเบลเล่นซ้ำไปมาแล้วแต่สถานการณ์อะค่ะถ้าเมโลเดี้ยนเหนื่อยเราไปเป่าแทนถ้าเบลเหนื่อยเราไปตีแทนเราจะสลับตำแหน่งกันในแถวอย่างนี้แหล่ะค่ะเพราะว่าโน๊ตเหมือนกันเด็กๆก็เล่นง่ายๆจนเราป.5ครูดนตรีย้ายไปสอนที่อื่นเราเลยไม่ได้เล่นเลยค่ะแต่ดีที่ตอนป.4ครูเคยสอนทรอมโบนไว้เราเล่นเป็นค่ะเราโหดสุดในรร.(เพราะมันมีตัวเดียว555) พอมาม.1เรามาอยู่โรงเรียนเทศบาลของจังหวัดเราไปขอครูดนตรีเล่นเมโลเดี้ยน(วงส่วนใหญ่ในจังหวัดเราเป็นวงเมโลเดี้ยนมากว่าโยฯ) แล้วปรากฏว่าพอเราเข้าได้1อาทิตย์ก็มีเครื่องดนตรีเข้ามาเป็นเซ็ตกลางๆเซ็ตนึ่ง มีทรอมโยน3ตัว ทรัมเป็ด4ตัว แซ็กเทรนเนอร์2 ออโต้2 แล้วตอนนั้นเราเล่นทรอมโบนมา2ปีหยุดไป1ปีเราจับโน๊ตสลับค่ะBbเป็นCแล้วมันก็เพี้ยนตามลำดับค่ะตอนแรกก็ไม่ทำไมเพราะยังไม่มีใครเข้าเราเป็นเด็กวงโยฯคนเดียวแล้วก็เริ่มมีคนมาเข้าๆออกๆจนมีเพื่อนเราตัดสินใจจะเล่นเบลกัน4คน แซ็กเทรนเนอร์2คน แล้วมีรุ่นพี่ที่เป็นกลุ่มเดียวกันมาเล่นทรัมเป็ดกับทรอมโบนจนเต็มค่ะ เราต้องสอนทุกคนเลย!(ทำให้มาทบทวนใหม่ไม่จำสลับแหล่ะ555) สอนทรัมเป็ด แซ็กฯ ทรอมโบน เราจะสอนทรัมเป็ดกับทรอมโบนง่ายค่ะเพราะเมาท์มันเหมือนกันต่างแค่ขนาดกับชักและกดแค่นั้นเอง ส่วนเบลเราต้องสอนอ่านโน๊ตแค่นั้น แล้วก็แซ็กสอนคุมลมค่ะ(อันนี้เผื่อใครเอาไปใช้สอนรุ่นน้องแล้วเผลอได้ผล555) เราเล่นจนม.2ย้ายมารร.ปัจจุบันในตอนนี้ (เราม.3เอง=w=) มันรู้สึกแบบOMGคนโหดเยอะอะไรเยี่ยงนี้!!! คือรร.นี้เป็นรร.ที่วงโยฯเมพสุดในจังหวัดอะค่ะคือฟีลลิ่งแบบหลายสิ่งที่เล่นมาดูเป็นพื้นฐานไปหมดเลย แต่ว่ามันก็มีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นคือทรอมโบน4ตัวรร.นี้มีคนเหลือคนเดียวคือเพื่อนเราค่ะ เราเลยเข้ามาเอาตามความจริงเราความรู้เท่ากัน555 ถึงมันจะมาเข้าวงนี้ก่อน1ปีแต่ว่ามันเล่นโน๊ตผีค่ะมันบอกรุ่นพี่ที่จบไปสอนมาอย่างงี้(โน๊ตผีแบบโน๊ตมั่วที่มันเข้ากับเพลงอะค่ะ) เลยปรับใหม่กันหมดเลย แต่เราได้การยอมรับว่าเมพสุด(เราไม่สามารถรู้ได้ว่าเลือกกันยังไง)
2.หัวหน้าวงแต่ละโรงเรียนเลือกกันยังไงประทับใจคนไหนที่สุด?
ตอนประถมเราเลือกคือใครได้ตีสแนร์คนนั้นเป็นตอนนั้นเราไม่เคยคุยอะไรกับพี่หัวหน้าไงค่ะแต่ดูเก่งมากเล่นกีตาร์ด้วย ส่วนพอมาม.1-2ใครตีกลองใหญ่สุดได้เป็นค่ะคือเพื่อนเราที่ตัวทึกมากไม่เห็นมันทำอะไรสักอย่าง แล้วก็หัวหน้าคนปัจจุบันเค้าเลือกกันจากชั้นค่ะใครโตสุดก็เป็นเพราะเหมือนอยู่มานานเราชอบมากๆๆๆพี่เค้าเป็นคนแคร์คนอื่นค่ะ สอนทุกคนไม่เคยหัวร้อนแล้วแสดงออกมาเลยถ้าสอนแล้วน้องไม่เข้าใจพี่แกจะเน้นให้เป็นชั่วโมงคือจะแคร์อะไรเบอร์นั้น?!? พี่แกเก่งมากค่ะเล่นเป็นเกือบทุกอย่าง(พี่แกเล่นไม่เป็นแค่พวกทูบา ยูโฟเนียมอะไรแบบนี้)อ่านโน๊ตกุญแจซอลเก่งมากปกติของนักดนตรีทั่วไปพี่แกเล่นแซ็กออโต้ค่ะ ส่วนกุญแจฟาพี่แกจะอ่านเบลอๆ แต่พี่น่ารักมากๆๆ เสียดายสติไม่ค่อยจะครบเลย555 แต่ทำให้วงโยมีสีสันมากค่ะพี่แกทให้เรารู้จักคำ่าเคารพรุ่นพี่เพราะตอนแรกที่เราย้ายมาเราเห็นทุกคนไหว้พี่เค้าเราไม่เข้าใจไงค่ะคือที่ผ่านมาเค้าเห็นแบบเห้ย เท่าเทียมแต่ให้เกียรติแบ่งพี่น้องอยู่ไปอยู่มาเรารู้แล้วค่ะไหว้พี่แกทุกวันเลย
3.อะไรคืออุปสรรคในการเป็นเด็กโย?
สำหรับเราคงเป็นกิจกรรมที่เยอะกว่านักเรียนธรรมดามั้งค่ะ เพราะว่าทุกคนต้องมีการบ้าน เราเคยไปออกงานศพครูให้ลาตั้งแต่คาบก่อนพักเที่ยงแล้วพองานจบก็เกือบคาบสุดท้ายแล้วอะค่ะ มันทำให้เราต้องรันงานแบบเหนื่อยสุดๆ
4.วงโยให้/สอนอะไรกับพวกคุณบ้าง?
ในความคิดความคิดของคนส่วนใหญ่มองโยเป็นเด็กที่เ่นดนตรีไปวันๆเหมือนเอาเวลาพวกนั้นมาอ้างหนีเรียน แต่จริงๆแล้วมันอาจจะเป็น1ในสิ่งที่เค้ารักหรือทำแล้วมีความสุขก็ได้หนิ ถ้าคุณว่าซ้อมดึกเกินใส่ใจมันแค่อย่างเดียวเกิน คุณอาจจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเค้าอาจจะแบ่งเวลาดีเยี่ยมไปเลยก็ได้ไม่ว่าจะเรียนอ่านหนังสือทำการบ้านและซ้อม ในความคิดเรามี ดังต่อไปนี้
1.ระเบียบวินัย ต้องตื่นเช้ามารร.เข้าเตรียมเครื่อง วอร์มเมาท์แล้วไปเป่าให้ทัน(ไม่งั้นมาสายโดนฟาดแน่ๆ)
2.ความรู้ทางด้านดนตรี อันนี้คงไม่ต้องอธิบาย
3.มิตรภาพ ทุกคนต้องมีเพื่อนไม่ว่าจะอยู่ในพาร์ทเดียวกันหรือข้ามพาร์ทเราก็ต้องมีคุยแลกเปลี่ยนกันบ้าง เพราะบางทีทรอมโบนเราไม่มีโน๊ตได้ไปขอโน๊ตออโต้มาเล่น
4.ความเคารพ อย่างที่เล่าไปเรื่องหัวหน้าวงค่ะ
5.ทักษะทางด้านดนตรีหรือพรสวรรค์ ถ้าเราเป็นคนที่เล่นดนตรีไม่เป็นเลยแล้วเรามาลองเล่นเราอาจจะทำได้ดีกว่าที่คิดก็ได้จนเรารู้ว่านี้แหล่ะคือพรสวรรค์ของฉันแต่ถ้ามันยังไม่ดีก็ลองไปเปลี่ยนเป็นเครื่องอื่นๆดูแต่ก็ไม่ควรเปลี่ยนบ่อยนะเพราะโน๊ตแต่ละเครื่องไม่เหมือนกัน ถ้าเปลี่ยนก็แนะนำให้เปลี่ยนพวกที่ใช่คีย์เดียวกันหรือไม่ก็กุญแจเดียวกันเพราะถ้าข้ามแบบเราอ่านซอลเก่งแต่ฟาไม่ได้ดันมาเล่นแบบทูบาอะไรงี้มันก็ต้องใช้เวลาเทรนนานอีก
6.ความรัก อันนี้มันจะพบส่วนน้อยนะค่ะ555 เคยคิดมั้ยว่าการที่คุณเป็นนักดนตรีด้วยกันจะต้องมีอะไรที่เหมือนกันทำให้เข้าใจกันง่ายขึ้น เราก็มีแฟนอยู่วงโยค่ะเล่นออโต้เก่งเป็นที่2ในพาร์ท ถ้าคุณเจอคนที่เล่นดนตรีเหมือนคุณมันอาจจะดีมากๆๆเลยก็ได้ แต่ถ้ามีคนอื่นที่ดีกว่าอันนี้ก็ไม่ผิดนะคะ เพราะความรักไม่มีขอบเขต
7.รู้จักความเศร้าในการจากลา วงโยต้องมีสมาชิกหลายๆคนถูกมั้ยค่ะ? แปลว่ามันต้องมีคนในหลายๆชั้นมารวมตัวกันถ้าคุณคิดว่าฉันไม่สนิทกับพี่คนี้พี่แกจบไปต่อที่อื่นก็ไม่ทำไมหรอก เราอยากจะบอกว่าบางทีคุณก็อาจจะคิดผิดได้นะคะ ทุกๆคนจะต้องมีเอกลักษณ์ของตัวเองเช่นชอบเงียบ ด่าแรง ซึมๆ ขี้เซา เสียงดัง บลาๆ ถ้าสมุติพี่คนนี้ที่มีอะไรแปลกหายไปวงโยคุณจะขาดอะไรบางอย่างออกไปมันอาจจะทำให้คุณเริ่มรู้สึกว่าคิดถึงพี่เค้าจังคิดถึงคนโน่นจังคนนี้จังเลย
5.เวลาซ้อมกี่โมงถึงกี่โมงกัน?
ของเราครูไม่ค่อยเคร่งค่ะเพราะเป็นระบบพี่สอนน้องเราจะซ็อม4-5โมงเอง แต่เค้าก็เมพกันง่ายๆถ้าตั้งใจ^^
6.เคยมีประสบการสนรุ่นน้องมั้ยเป็นยังไงกันบ้าง
สำหรับเรามี2ประเภทค่ะ ยกตัวอย่างรุ่นน้องมาเข้าทรอมโบนใหม่อะค่ะน้องเค้าชอบลองในสิ่งที่เราไม่สอนแล้วมีวันนึ่งเรเป่าต่ำสุดได้Gต่ำค่ะถ้าสูงสุดก็Fสูง แต่น้องแกลองแล้วได้โน๊ตธรรมดา(ไม่ติดชาบแฟรช)ทุกตัว!เราเลยไปถามน้องแกว่าทำได้ไงอะ น้องแกบอกว่าเราเคยสอนให้คุมลมกับรูปปากน้องแกก็สังเกตว่าถ้ายิ่งเสียงสูงแรงลมจะยิ่งเยอะแล้วก็รูปปากจะเล็กลง เราหนิแบบน้องแกความตั้งใจสูงมากกก ส่วนตัวอย่างคนที่ไม่ตั้งใจคือน้องที่ตีเบลค่ะ รร.นี้มีเบลตัวเดียวแต่ทุกปีเบลจะเป็นผู้หญิงที่ความมั่นใจเต็มร้อยมาเล่นเครื่องเป่าดังแค่ไหนเสียงเบลก็ได้ยินค่ะ แต่พอมาตกทอดถึงน้องคนนี้เราสตั้นสุดๆเดินตรงไม่ตีสักตัวแล้วพี่หัวหน้าวงบอกว่าให้เราสอนให้หน่อยพี่เค้าจะดูเครื่องอื่น จริงๆเราว่าพี่แกเหนื่อยแน่ๆเพราะเห็นบ่นมา2-3รอบ(แบบน้อง...ไปคุยกับแฟนอีกแหล่ะ อะไรของน้องมันหนักหนา) เราเลยไปสอนมันโคตาระจริงๆค่ะ น้องแกมาบอกว่าเล่นทรัมเป็ดมาเราก็แบบเห้ย ทรัมเป็ดตัวเขบ็ตมันเยอะมากต้องอาจโน๊ตเก่งแน่ๆเลยในความเป็นจริงแล้วน้องแกอ่านโน๊ตไม่เป็นซักตัว! ตีจังหวะไม่แยกเขบ็ต1ชั้น2ชั้นเลยค่ะเป็นตัวดำหมด สอนไปแป๊ปเดียวลืมเหมือนน้องพยายามแกล้งเราค่ะแต่จริงๆน้องแกหัวช้า(เป้น1ในเหตุผลที่ย้ายพาร์ทมาตีเบล)เราเหนื่อยมากเลยค่ะดีนะโน๊ตเราง่ายๆเราอ่าน3รอบได้แล้วค่ะ1บรรทัด แต่น้องเค้าอะค่ะครึ่งแถว1ชั่วโมง! แล้วมันมีงานเร่งด่วนมาเอาเพลงใหม่มาโน๊ตทรอมโบนไม่มีได้เอาของออโต้มาเป่าต้องได้ภายใน2วัน!! เราอ่านโอเคได้เข้าใจแต่น้องแกอะค่ะเราเหนื่อยแล้วเข้าใจพี่หัวหน้าวงเลย2วันทุกคนจบเพลงแม้แต่เราที่เอาเวลาตัวเองไปสอนน้องเค้าก็เป่าได้แล้วค่ะถึงจะเลอะเลือนบางตัวเพราะเวลาซ็อมเรามีแค่วันก่อนวันจริง3ชั่วโมงอะค่ะ สรุปน้องแกได้1บรรทัดครึ่ง เราสัญญาว่าจะเห็นค่าความเหนื่อยของพี่ๆทุกคนที่ตั้งใจสอนมามันเหนื่อยจริงๆ
*สำหรับคนที่คิดว่าเด็กวงโยฯจบไปก็สอบครูดนตรี เป็นนักดนตรีแค่นั้นแหล่ะ เราจะบอกเลยนะค่ะว่าที่ถามความคิดเห็นมาคนในวงโยเรา20กว่าคน(กำลังขาดแคลนถึงยุคเปลี่ยนผลัน555) มีไม่ถึง5คนอะคะอยากต่อสายดนตรีเพราะเราอยากเป้นจิตแพทย์ เพื่อนสนิทอยากเป็นนักโบราณคดี สถาปนิก ทำธุรกิจส่วนตัวต่อพ่อแม่ คำว่าเด็กโยฯไม่ได้จำกัดอาชีพหรือความฝันตามไปด้วยนะคะ
ขอบคุณที่อ่านเรื่องที่เราบ่นๆมานะคะ คอมเม้นท์เล่ากันหน่อยเราอยากอ่านมากๆเลยอยากรู้ว่าวงรร.อื่นเป็นยังไงแล้วความรูสึกของเด็กโยฯรร.อื่น
ชีวิตวงโยของทุกคนเป็นยังไงบ้างคะ?
เข้าเรื่องดีกว่า
1.จำได้มั้ยค่ะว่าคุณเข้าวงโยฯตอนชั้นอะไรจนถึงชั้นอะไร?
เราเริ่มเข้าวงโยตอนป.3ค่ะ ตอนนี้ม.3จะ6ปีแล้ว ช่วงแรกๆที่เข้าเราเล่นเมโลเดี้ยนค่ะแล้วเริ่มมาตีเบลเล่นซ้ำไปมาแล้วแต่สถานการณ์อะค่ะถ้าเมโลเดี้ยนเหนื่อยเราไปเป่าแทนถ้าเบลเหนื่อยเราไปตีแทนเราจะสลับตำแหน่งกันในแถวอย่างนี้แหล่ะค่ะเพราะว่าโน๊ตเหมือนกันเด็กๆก็เล่นง่ายๆจนเราป.5ครูดนตรีย้ายไปสอนที่อื่นเราเลยไม่ได้เล่นเลยค่ะแต่ดีที่ตอนป.4ครูเคยสอนทรอมโบนไว้เราเล่นเป็นค่ะเราโหดสุดในรร.(เพราะมันมีตัวเดียว555) พอมาม.1เรามาอยู่โรงเรียนเทศบาลของจังหวัดเราไปขอครูดนตรีเล่นเมโลเดี้ยน(วงส่วนใหญ่ในจังหวัดเราเป็นวงเมโลเดี้ยนมากว่าโยฯ) แล้วปรากฏว่าพอเราเข้าได้1อาทิตย์ก็มีเครื่องดนตรีเข้ามาเป็นเซ็ตกลางๆเซ็ตนึ่ง มีทรอมโยน3ตัว ทรัมเป็ด4ตัว แซ็กเทรนเนอร์2 ออโต้2 แล้วตอนนั้นเราเล่นทรอมโบนมา2ปีหยุดไป1ปีเราจับโน๊ตสลับค่ะBbเป็นCแล้วมันก็เพี้ยนตามลำดับค่ะตอนแรกก็ไม่ทำไมเพราะยังไม่มีใครเข้าเราเป็นเด็กวงโยฯคนเดียวแล้วก็เริ่มมีคนมาเข้าๆออกๆจนมีเพื่อนเราตัดสินใจจะเล่นเบลกัน4คน แซ็กเทรนเนอร์2คน แล้วมีรุ่นพี่ที่เป็นกลุ่มเดียวกันมาเล่นทรัมเป็ดกับทรอมโบนจนเต็มค่ะ เราต้องสอนทุกคนเลย!(ทำให้มาทบทวนใหม่ไม่จำสลับแหล่ะ555) สอนทรัมเป็ด แซ็กฯ ทรอมโบน เราจะสอนทรัมเป็ดกับทรอมโบนง่ายค่ะเพราะเมาท์มันเหมือนกันต่างแค่ขนาดกับชักและกดแค่นั้นเอง ส่วนเบลเราต้องสอนอ่านโน๊ตแค่นั้น แล้วก็แซ็กสอนคุมลมค่ะ(อันนี้เผื่อใครเอาไปใช้สอนรุ่นน้องแล้วเผลอได้ผล555) เราเล่นจนม.2ย้ายมารร.ปัจจุบันในตอนนี้ (เราม.3เอง=w=) มันรู้สึกแบบOMGคนโหดเยอะอะไรเยี่ยงนี้!!! คือรร.นี้เป็นรร.ที่วงโยฯเมพสุดในจังหวัดอะค่ะคือฟีลลิ่งแบบหลายสิ่งที่เล่นมาดูเป็นพื้นฐานไปหมดเลย แต่ว่ามันก็มีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นคือทรอมโบน4ตัวรร.นี้มีคนเหลือคนเดียวคือเพื่อนเราค่ะ เราเลยเข้ามาเอาตามความจริงเราความรู้เท่ากัน555 ถึงมันจะมาเข้าวงนี้ก่อน1ปีแต่ว่ามันเล่นโน๊ตผีค่ะมันบอกรุ่นพี่ที่จบไปสอนมาอย่างงี้(โน๊ตผีแบบโน๊ตมั่วที่มันเข้ากับเพลงอะค่ะ) เลยปรับใหม่กันหมดเลย แต่เราได้การยอมรับว่าเมพสุด(เราไม่สามารถรู้ได้ว่าเลือกกันยังไง)
2.หัวหน้าวงแต่ละโรงเรียนเลือกกันยังไงประทับใจคนไหนที่สุด?
ตอนประถมเราเลือกคือใครได้ตีสแนร์คนนั้นเป็นตอนนั้นเราไม่เคยคุยอะไรกับพี่หัวหน้าไงค่ะแต่ดูเก่งมากเล่นกีตาร์ด้วย ส่วนพอมาม.1-2ใครตีกลองใหญ่สุดได้เป็นค่ะคือเพื่อนเราที่ตัวทึกมากไม่เห็นมันทำอะไรสักอย่าง แล้วก็หัวหน้าคนปัจจุบันเค้าเลือกกันจากชั้นค่ะใครโตสุดก็เป็นเพราะเหมือนอยู่มานานเราชอบมากๆๆๆพี่เค้าเป็นคนแคร์คนอื่นค่ะ สอนทุกคนไม่เคยหัวร้อนแล้วแสดงออกมาเลยถ้าสอนแล้วน้องไม่เข้าใจพี่แกจะเน้นให้เป็นชั่วโมงคือจะแคร์อะไรเบอร์นั้น?!? พี่แกเก่งมากค่ะเล่นเป็นเกือบทุกอย่าง(พี่แกเล่นไม่เป็นแค่พวกทูบา ยูโฟเนียมอะไรแบบนี้)อ่านโน๊ตกุญแจซอลเก่งมากปกติของนักดนตรีทั่วไปพี่แกเล่นแซ็กออโต้ค่ะ ส่วนกุญแจฟาพี่แกจะอ่านเบลอๆ แต่พี่น่ารักมากๆๆ เสียดายสติไม่ค่อยจะครบเลย555 แต่ทำให้วงโยมีสีสันมากค่ะพี่แกทให้เรารู้จักคำ่าเคารพรุ่นพี่เพราะตอนแรกที่เราย้ายมาเราเห็นทุกคนไหว้พี่เค้าเราไม่เข้าใจไงค่ะคือที่ผ่านมาเค้าเห็นแบบเห้ย เท่าเทียมแต่ให้เกียรติแบ่งพี่น้องอยู่ไปอยู่มาเรารู้แล้วค่ะไหว้พี่แกทุกวันเลย
3.อะไรคืออุปสรรคในการเป็นเด็กโย?
สำหรับเราคงเป็นกิจกรรมที่เยอะกว่านักเรียนธรรมดามั้งค่ะ เพราะว่าทุกคนต้องมีการบ้าน เราเคยไปออกงานศพครูให้ลาตั้งแต่คาบก่อนพักเที่ยงแล้วพองานจบก็เกือบคาบสุดท้ายแล้วอะค่ะ มันทำให้เราต้องรันงานแบบเหนื่อยสุดๆ
4.วงโยให้/สอนอะไรกับพวกคุณบ้าง?
ในความคิดความคิดของคนส่วนใหญ่มองโยเป็นเด็กที่เ่นดนตรีไปวันๆเหมือนเอาเวลาพวกนั้นมาอ้างหนีเรียน แต่จริงๆแล้วมันอาจจะเป็น1ในสิ่งที่เค้ารักหรือทำแล้วมีความสุขก็ได้หนิ ถ้าคุณว่าซ้อมดึกเกินใส่ใจมันแค่อย่างเดียวเกิน คุณอาจจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเค้าอาจจะแบ่งเวลาดีเยี่ยมไปเลยก็ได้ไม่ว่าจะเรียนอ่านหนังสือทำการบ้านและซ้อม ในความคิดเรามี ดังต่อไปนี้
1.ระเบียบวินัย ต้องตื่นเช้ามารร.เข้าเตรียมเครื่อง วอร์มเมาท์แล้วไปเป่าให้ทัน(ไม่งั้นมาสายโดนฟาดแน่ๆ)
2.ความรู้ทางด้านดนตรี อันนี้คงไม่ต้องอธิบาย
3.มิตรภาพ ทุกคนต้องมีเพื่อนไม่ว่าจะอยู่ในพาร์ทเดียวกันหรือข้ามพาร์ทเราก็ต้องมีคุยแลกเปลี่ยนกันบ้าง เพราะบางทีทรอมโบนเราไม่มีโน๊ตได้ไปขอโน๊ตออโต้มาเล่น
4.ความเคารพ อย่างที่เล่าไปเรื่องหัวหน้าวงค่ะ
5.ทักษะทางด้านดนตรีหรือพรสวรรค์ ถ้าเราเป็นคนที่เล่นดนตรีไม่เป็นเลยแล้วเรามาลองเล่นเราอาจจะทำได้ดีกว่าที่คิดก็ได้จนเรารู้ว่านี้แหล่ะคือพรสวรรค์ของฉันแต่ถ้ามันยังไม่ดีก็ลองไปเปลี่ยนเป็นเครื่องอื่นๆดูแต่ก็ไม่ควรเปลี่ยนบ่อยนะเพราะโน๊ตแต่ละเครื่องไม่เหมือนกัน ถ้าเปลี่ยนก็แนะนำให้เปลี่ยนพวกที่ใช่คีย์เดียวกันหรือไม่ก็กุญแจเดียวกันเพราะถ้าข้ามแบบเราอ่านซอลเก่งแต่ฟาไม่ได้ดันมาเล่นแบบทูบาอะไรงี้มันก็ต้องใช้เวลาเทรนนานอีก
6.ความรัก อันนี้มันจะพบส่วนน้อยนะค่ะ555 เคยคิดมั้ยว่าการที่คุณเป็นนักดนตรีด้วยกันจะต้องมีอะไรที่เหมือนกันทำให้เข้าใจกันง่ายขึ้น เราก็มีแฟนอยู่วงโยค่ะเล่นออโต้เก่งเป็นที่2ในพาร์ท ถ้าคุณเจอคนที่เล่นดนตรีเหมือนคุณมันอาจจะดีมากๆๆเลยก็ได้ แต่ถ้ามีคนอื่นที่ดีกว่าอันนี้ก็ไม่ผิดนะคะ เพราะความรักไม่มีขอบเขต
7.รู้จักความเศร้าในการจากลา วงโยต้องมีสมาชิกหลายๆคนถูกมั้ยค่ะ? แปลว่ามันต้องมีคนในหลายๆชั้นมารวมตัวกันถ้าคุณคิดว่าฉันไม่สนิทกับพี่คนี้พี่แกจบไปต่อที่อื่นก็ไม่ทำไมหรอก เราอยากจะบอกว่าบางทีคุณก็อาจจะคิดผิดได้นะคะ ทุกๆคนจะต้องมีเอกลักษณ์ของตัวเองเช่นชอบเงียบ ด่าแรง ซึมๆ ขี้เซา เสียงดัง บลาๆ ถ้าสมุติพี่คนนี้ที่มีอะไรแปลกหายไปวงโยคุณจะขาดอะไรบางอย่างออกไปมันอาจจะทำให้คุณเริ่มรู้สึกว่าคิดถึงพี่เค้าจังคิดถึงคนโน่นจังคนนี้จังเลย
5.เวลาซ้อมกี่โมงถึงกี่โมงกัน?
ของเราครูไม่ค่อยเคร่งค่ะเพราะเป็นระบบพี่สอนน้องเราจะซ็อม4-5โมงเอง แต่เค้าก็เมพกันง่ายๆถ้าตั้งใจ^^
6.เคยมีประสบการสนรุ่นน้องมั้ยเป็นยังไงกันบ้าง
สำหรับเรามี2ประเภทค่ะ ยกตัวอย่างรุ่นน้องมาเข้าทรอมโบนใหม่อะค่ะน้องเค้าชอบลองในสิ่งที่เราไม่สอนแล้วมีวันนึ่งเรเป่าต่ำสุดได้Gต่ำค่ะถ้าสูงสุดก็Fสูง แต่น้องแกลองแล้วได้โน๊ตธรรมดา(ไม่ติดชาบแฟรช)ทุกตัว!เราเลยไปถามน้องแกว่าทำได้ไงอะ น้องแกบอกว่าเราเคยสอนให้คุมลมกับรูปปากน้องแกก็สังเกตว่าถ้ายิ่งเสียงสูงแรงลมจะยิ่งเยอะแล้วก็รูปปากจะเล็กลง เราหนิแบบน้องแกความตั้งใจสูงมากกก ส่วนตัวอย่างคนที่ไม่ตั้งใจคือน้องที่ตีเบลค่ะ รร.นี้มีเบลตัวเดียวแต่ทุกปีเบลจะเป็นผู้หญิงที่ความมั่นใจเต็มร้อยมาเล่นเครื่องเป่าดังแค่ไหนเสียงเบลก็ได้ยินค่ะ แต่พอมาตกทอดถึงน้องคนนี้เราสตั้นสุดๆเดินตรงไม่ตีสักตัวแล้วพี่หัวหน้าวงบอกว่าให้เราสอนให้หน่อยพี่เค้าจะดูเครื่องอื่น จริงๆเราว่าพี่แกเหนื่อยแน่ๆเพราะเห็นบ่นมา2-3รอบ(แบบน้อง...ไปคุยกับแฟนอีกแหล่ะ อะไรของน้องมันหนักหนา) เราเลยไปสอนมันโคตาระจริงๆค่ะ น้องแกมาบอกว่าเล่นทรัมเป็ดมาเราก็แบบเห้ย ทรัมเป็ดตัวเขบ็ตมันเยอะมากต้องอาจโน๊ตเก่งแน่ๆเลยในความเป็นจริงแล้วน้องแกอ่านโน๊ตไม่เป็นซักตัว! ตีจังหวะไม่แยกเขบ็ต1ชั้น2ชั้นเลยค่ะเป็นตัวดำหมด สอนไปแป๊ปเดียวลืมเหมือนน้องพยายามแกล้งเราค่ะแต่จริงๆน้องแกหัวช้า(เป้น1ในเหตุผลที่ย้ายพาร์ทมาตีเบล)เราเหนื่อยมากเลยค่ะดีนะโน๊ตเราง่ายๆเราอ่าน3รอบได้แล้วค่ะ1บรรทัด แต่น้องเค้าอะค่ะครึ่งแถว1ชั่วโมง! แล้วมันมีงานเร่งด่วนมาเอาเพลงใหม่มาโน๊ตทรอมโบนไม่มีได้เอาของออโต้มาเป่าต้องได้ภายใน2วัน!! เราอ่านโอเคได้เข้าใจแต่น้องแกอะค่ะเราเหนื่อยแล้วเข้าใจพี่หัวหน้าวงเลย2วันทุกคนจบเพลงแม้แต่เราที่เอาเวลาตัวเองไปสอนน้องเค้าก็เป่าได้แล้วค่ะถึงจะเลอะเลือนบางตัวเพราะเวลาซ็อมเรามีแค่วันก่อนวันจริง3ชั่วโมงอะค่ะ สรุปน้องแกได้1บรรทัดครึ่ง เราสัญญาว่าจะเห็นค่าความเหนื่อยของพี่ๆทุกคนที่ตั้งใจสอนมามันเหนื่อยจริงๆ
*สำหรับคนที่คิดว่าเด็กวงโยฯจบไปก็สอบครูดนตรี เป็นนักดนตรีแค่นั้นแหล่ะ เราจะบอกเลยนะค่ะว่าที่ถามความคิดเห็นมาคนในวงโยเรา20กว่าคน(กำลังขาดแคลนถึงยุคเปลี่ยนผลัน555) มีไม่ถึง5คนอะคะอยากต่อสายดนตรีเพราะเราอยากเป้นจิตแพทย์ เพื่อนสนิทอยากเป็นนักโบราณคดี สถาปนิก ทำธุรกิจส่วนตัวต่อพ่อแม่ คำว่าเด็กโยฯไม่ได้จำกัดอาชีพหรือความฝันตามไปด้วยนะคะ
ขอบคุณที่อ่านเรื่องที่เราบ่นๆมานะคะ คอมเม้นท์เล่ากันหน่อยเราอยากอ่านมากๆเลยอยากรู้ว่าวงรร.อื่นเป็นยังไงแล้วความรูสึกของเด็กโยฯรร.อื่น