คือฐานะทางครอบครัวผมจน แล้วผมดันมีแฟนที่ฐานะเค้าค่อยข้างจะดีกว่าผมมาก เราเรียนที่มหาลัยเดียวกันนะครับ แบบแฟนเก่าของแฟนผมนี้ส่วนใหญ่จะเป็นสายเปย์บ้านรวย มีรถยนต์ใช้กัน อยากได้ไรได้ ซึ่งพอเธอมาคบกับผม เธอไม่ค่อยแบบนั้นหรอก ผมมีก็แค่มอไซต์คันเดียวที่ใช้ขี่เรียนตามมหาลัย อยากมากสำหรับผมที่มีให้เธอได้ก็แค่ ลิปแท่งละ99 เคยไปกินได้ก้แค่เนื้อย่างธรรมดาๆ ซึ้งจะต่างจากเเฟนเก่าเธอมาที่พาไปกินชาบู เอ็มเค ในห้างร้านแพงๆได้ ซื้อลิปให้เธอแท่งละ200 300 ได้ที่ละ3 4 แท่ง จนแม่เธอน้องเธอถามทำไมต้องคนนี้เหรอ ซึ่งนั่นก้คือหมายถึงผม ทำไมต้องผมด้วยอะไรนี้    ผมก็เก็บเอามาคิดนะครับจนถึงขั้นร้องไห้เลยแต่ก็ไม่ได้ร้องไ้ห้หนักมากไร อย่าถามเลยนะครับทำไมผมถึงไม่กล้าคุยกะแฟนบอกเเฟนผมไปตรงๆเลย ผมกลัวครับและก็ไม่กล้าด้วย    คือผมรู้สึกว่าผมให้เธอไม่ได้เท่ากับแฟนคนเก่าๆของเธอ มันก็จะเหมือนประมาณว่าผมเกาะเค้ากินรึป่าว อันนี้ผมคิดเองนะ  ผมก็ลำบากใจนะที่ต้องไปเจอพ่อ แม่ กะน้อง แฟนผม ซึ่งไอ่คนเเฟนเก่าก็เคยเจอพ่อแม่ น้องเธอเหมือนกันและมันแบบทำได้ดีกว่าผมอ่ะครับ

#ก็อย่างคำที่ว่า "ต้นทุนของคนเรามันไม่เท่ากัน"