บางทีก็รู้สึกโหวงๆเวลาเห็นเพื่อนเช็คอินกันเป็นกลุ่มๆ
เห็นเพื่อนๆทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัย
เรียนไปด้วยทำกิจกรรมไปด้วยน่าสนุกดีจัง
พอจบมอปลาย เพื่อนๆก็เริ่มแยกย้าย ทุกคนไปมีชีวิตของตัวเอง
มีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ เวลาเจอกันกับเพื่อนกลุ่มเก่าแทบจะไม่มี
ตัว จขกท เองตอนนี้เรียนรามค่ะ ไม่ได้ไปเรียนหรอก
อ่านหนังสือไปสอบเอาเพราะต้องทำงานส่งตัวเองเรียน
บางทีก็แอบนอยด์ว่าทำไมเราไม่มีชีวิตแบบเพื่อนๆคนอื่นเค้าบ้างนะ
เข้าใจค่ะว่าคนเราเกิดมาพื้นฐานมันไม่เหมือนกัน
แต่ก็อดคิดไม่ได้ทุกที...
มันคิดถึงอารมณ์ที่มีความสุขเวลาไปเรียนกับเพื่อนๆ
คิดถึงการนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆ เลิกเรียนแล้วไปเดินเล่นไปกินข้าวกันกับเพื่อน
เวลาผ่านมาจะสองปีแล้วยังทำใจไม่ได้เลยค่ะ
มีใครเป็นเหมือนกันบ้างไหมคะ
แล้วจัดการอารมณ์แบบนี้กันได้ยังไง

ขออนุญาตแท็ก สุขภาพจิต เพราะบางทีคิดเรื่องพวกนี้จนนั่งร้องไห้ก็มี