#เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อกองอวยอลิซเท่านั้น
ตอนที่ 4 เธอ คือ นางฟ้า
"ยังไงก็ต้องจัดการมันก่อนล่ะนะ" ผมบอกอาสึนะกับอลิซที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ชั้นจะไปจัดการมันกับคิริโตะเอง อาสึนะคอยดูเด็กคนนี้ไปเถอะ"
"อื้ม ได้เลย ฝากด้วยนะ"
    พออาสึนะบอกมาอย่างนั้น ผมกับอลิซก็ออกไปจัดการเจ้ามอนส์เตอร์ตัวนั้น
    พอจัดการเสร็จแล้วเราก็พาเด็กคนนั้นออกจากดันเจี้ยน
"ไม่มีวี่แววของเพลย์เยอร์คนอื่นเลยแฮะ"
"แปปนึงนะ มีแมสเสชมาน่ะ" อยู่ๆอาสึนะก็หันมาบอกผม
"อื้ม" อาสึนะกดดูแมสเสชที่มีคนส่งมา เธอทำหน้าเซ็งๆแล้วหันกลับมาพูดกับผม
"คือว่า..ชั้นต้องล็อกเอ้าท์แล้วน่ะ พอดีแม่เรียก"
"งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไปเถอะ ชั้นไปกับอลิซเองก็ได้"
"อื้ม งั้นชั้นไปนะ" อาสึนะล็อกเอ้าท์ออกไป ผมกับอลิซเดินพาเด็กคนนั้นไปต่อ
"ว่าแต่ เธอชื่ออะไรเหรอ" ผมเอ่ยปากถามเด็กคนนั้นไป
"คะ..คือว่า ชั้นชื่อชิโรมิค่ะ พึ่งเข้ามาเล่นได้ไม่นาน"
"อย่างนี้นี่เอง ตอนนี้พี่ๆของเธอคงจะตามหาเธออยู่ล่ะนะ"
"อลิซ เธอพอจะรู้อะไรบ้างรึเปล่า"
"น่าจะพอรู้แหละ ชั้นลองเปิด Target List ดูแล้ว ดูเหมือนว่า่จะมีเพลย์เยอร์กลุ่มนึงอยู่แถวนี้"
"อื้ม ลองตามหากันเถอะ"
    ผมกับอลิซเดินหากันต่อเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่เจอเลย ชื่อใน Target List ก็หายไปแล้วด้วย ท่าทางคงจะลำบากแล้วล่ะ
"ลองบินขึ้นไปดูมั้ยล่ะ บางทีอาจจะเจอก็ได้"
"แต่ว่า ชิโรมิจังจะบินได้งั้นเหรอ เธอยังเด็กอยู่เลยนะ" จริงด้วยสิ ผมเองก็ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย
"ชั้นบินได้ค่ะ แค่ใช้คอนโทลเลอร์ควบคุมเอง"
"นี่เธอยังใช้คอนโทลเลอร์อยู่เลยงั้นเหรอ งั้นเราคงต้องบินกันช้าๆล่ะนะ" ผมกางปีกออกมาแล้วบินขึ้นไปอย่างช้าๆ อลิซก็จับมือชิโรมิบินไปด้วยกัน
    เราบินไปทั่วป่าที่อยู่รอบชั้นนี้ และแล้วเราก็เจอกับกลุ่มเพลย์เยอร์ที่กำลังตามหาอะไรบางอย่างกันอยู
    พวกเราบินลงไปหาพวกเขา แล้วอยู่ๆพวกเขาก็ดีใจกันมาก
"ชิโรมิ! เจอตัวสักที แล้วคุณสองคน..."
"เราเจอเด็กคนนี้ในดันเจี้ยนน่ะค่ะ เราเลยตามหาผู้ปกครองของเค้าน่ะค่ะ"
"อ้อ งั้นเหรอ ผมคือพี่ชายเค้าเองแหละครับ" ชิโรมิรีบวิ่งไปหาพี่ชายของเขาแล้วร้องไห้
"พี่ชาย! ได้เจอแล้ววว"
"ไม่ต้องร้องไห้แล้ว พี่อยู่นี่แล้วนะ" สักพักชิโรมิก็เดินกลับมาหาอลิซ
"ขอบคุณนะคะ คุณนางฟ้า แล้วเจอกันใหม่นะคะ" อลิซย่อตัวลงไปลูบหัวชิโรมิ
"อื้ม แล้วเจอกันใหม่นะ ชิโรมิจัง"
    พวกเขาพาชิโรมิกลับไป ตอนนี้ผมกับอลิซต้องพักปีกก่อน เราเลยต้องเดินกันไปเอง
"เธอนี่ก็เข้ากับเด็กได้ดีเลยหนิ" ผมหันไปพูดกับอลิซ
"ก็ชั้นมีน้องสาวเหมือนนายนี่นา จะเข้ากับเด็กก็ไม่แปลกหรอก"
"แล้วเซลกะเป็นยังไงบ้างล่ะ"
"ก็สบายดี เธอก็ยังเหมือนเดิมแหละ"
    ผมกับอลิซเดินคุยกันไปเรื่อยๆจนปีกบินได้อีกครั้ง เราบินออกจากไอแครดแล้วกลับไปที่เมืองยัคดราซิล
    ตอนนี้ก็หกโมงเย็นแล้ว ผมกับอลิซเดินเข้าไปในที่พักในเมือง
    อลิซเดินไปนั่งที่เก้าอี้กลางห้อง ผมก็เดินไปนั่งข้างๆเธอ
"แล้วเธอไม่ล็อกเอ้าท์เหรอ"
"เดี๋ยวค่อยก็ได้ ชั้นไม่ได้มีธุระอะไรหนะ"

>>>ตอนที่ 5 ค่ำคืนแห่งน้ำตา>>>

ขอเตือนไว้ก่อน ใครอวยอาสึนะอย่าอ่านตอนต่อไปนะ ไม่งั้นอาจจะเจ็บใจได้ เจอกันตอนต่อไปครับ ^^