ผมไม่รู้เหมือนกัน มันเริ่มมาจากเมื่อ 3 ปีก่อน ที่ผมเป็นโรคซึมเศร้าอย่างยาวนานตอนที่ผมเริ่มเป็น สาเหตุน่าจะมาจากการทะเลาะกับพี่ผมบ่อยๆ จากนั้นก็เริ่มมีอาการต้องไปพบจิตแพทย์ ตอนนี้ก็สามปีมาแล้วครับผมเคยหายมาช่วงหนึ่ง เลยไม่กินยาต่อเนื่องเพราะนึกว่าหายแล้ว แต่ไม่ครับ หลังจากผมเลิกกับแฟนได้ไม่นานเพราะความห่างเหิน มันก็เริ่มมีอาการ เริ่มจากเบา เป็นปานกลาง จนมาถึงหนักในช่วงนี้ครับ เพราะดันมีปัญหาทางบ้านที่จะเข้ามหาลัยอีก ผมอยากเข้าแต่ไม่มีเงินเพียงพอ เลยย้ายมาเรียนเทคนิคที่ต่างจังหวัดเพราะญาติอยู่ที่นี่เยอะ ผมเข้าเทคนิคมาช่วงแรกก็ดีครับแต่ไม่มีเพื่อนสนิทเลยมีแต่เพื่อนทั่วไป เลยมีคนให้ปรึกษาน้อย ผมรู้สึกโดดเดี่ยวมากผมก็เลยหาคนที่ประสบปัญหา จะช่วยแก้ไขให้เขาแต่เขาก็ดันไม่คุยกับผม เพราะอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งน่ารักมากครับ ทำให้ผมนึกถึงแฟนผมขึ้นมา เราสนิทกันมาระยะหนึ่งผมเลยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังบ้าง และหลังจากนั้นเเธอก็ไม่คุยกับผมอีกเลย และดันไปสนิทกับเพื่อนที่ค่อนข้างที่จะสนิทกับผม ทำให้ผมรู้สึกอยู่ตลอดว่าทำไมเขาถึงได้เกลียดผมได้ขนาดนี้ ตอนนี้ผมได้แต่ห่วงเขาแต่เธอดันเข้ามาในกลุ่มเพื่อนของผมด้วยทำให้ผมเริ่มมีอาการเพราะเธอคุยกับทุกคนหมดยกเว้นผมและเริ่มสนิทกับเพื่อนทุกคนยกเว้นผม ตอนนี้หนักมากครับ ชีวิตผมเป็นคนที่มีเป้าหมายชัดเจนตลอดอ่านหนังสมาตั้งหลายเล่มเป็นผู้นำกลุ่มมาตลอดและยังเป็นอยู่ตอนนี้ รู้เป้าหมายตนเองแต่ไม่มีแรงจะเดิน รู้สึกโดดเดียวตลอดเวลา ทั้งที่กินยารักษามาตลอด ผมมองเธอทีไรผมก็นึกถึงแฟนผมขึ้นมา ซึ่งผมได้บอกกับเธอไปและความห่างเหินก็เกิดขึ้น ทำให้บางช่วงทำให้ผมเศร้าและอยากฆ่าตัวตาย ขึ้นมาแต่ไม่ถึงกับพยายามทำนะครับแต่ต้องห้ามตัวเองอยู่บ่อยครั้งทั้งทรมารทั้งเศร้าจริงๆครับ....T_T-.....