ยังไม่ค่อยว่างแต่อยากเปลี่ยนบรรยากาศเอาเรื่องเก่าๆ มาลงค่ะ (บอกว่าจะมาลง แต่กว่าจะมาก็เกือบเดือนแล้ว )

อันนี้เป็นลิ้งค์เรื่องเก่าๆ ที่อยู่ในซีรี่ส์นี้นะคะ

ห้วงเวลาแห่งเทพนิยาย: แผนลับราพันเซล

บทที่ 1 http://ppantip.com/topic/36590456

บทที่ 2 http://ppantip.com/topic/36597398

บทที่ 3 http://ppantip.com/topic/36600609

บทที่ 4 (จบ) http://ppantip.com/topic/36603143

=======================================

บทที่ 1

สโนไวท์ ซินเดอเรลล่า เจ้าหญิงนิทรา ราพันเซล โฉมงามกับเจ้าชายอสูร เจ้าชายกบ ฯลฯ

เธอจะได้เป็นเจ้าหญิงเหมือนในเทพนิยายเหล่านี้บ้างไหมนะ

ปรียานุชยิ้ม นอนฟังนิทานที่พี่ชายคนโตที่ห่างกับเธอเกือบรอบอ่านเทพนิยายให้เธอฟังทุกคืน เขาทำหน้าที่นี้เป็นกิจวัตรแทนมารดาที่เสียไป และแทนบิดาที่เธอแทบไม่เคยเจอหน้า

วันหนึ่งเมื่อพี่ชายใหญ่เล่านิทานก่อนนอนจนจบ เขามองดวงตาโตใสแจ๋วที่ยังไม่ยอมปรือปิดง่ายๆ ของน้องน้อยแล้วถามขึ้นมาด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“หนูดีชอบนิทานเรื่องไหนที่สุด”

“หนูดีชอบตั้งหลายเรื่อง เลือกไม่ได้หรอกค่ะ” ปรียานุชส่ายหน้า ทำหน้ามุ่ยราวกับเจอคำถามไม่ถูกใจ

“งั้นหนูดีไม่ชอบนิทานเรื่องไหนมากที่สุด”

ตากลมโตของเธอกลอกไปมา แก้มเธอยุ้ยแดง ผิวเธออมชมพู ท่าทางกอดอกสีหน้าครุ่นคิดทำให้ปรานต์รวบตัวเธอมากอดรัด แล้วหอมแก้มเธออย่างแรงจนปรียานุชแกล้งดิ้นหนีแต่หัวเราะชอบใจ ในที่สุดเธอก็ได้คำตอบ

“หนูดีไม่ชอบหนูน้อยหมวกแดง” เธอบอกพี่ชายอย่างไร้เดียงสา

ปรานต์เลิกคิ้ว “ทำไมล่ะ ก็หนูน้อยหมวกแดงเป็นเด็กดีช่วยแม่เอาขนมไปให้คุณยายที่ป่วยนะ”

“แต่หนูน้อยหมวกแดงไม่ฉลาดนี่” เธอเคยทำแก้มพอง “คุณหมาป่าจะจับกินยังไม่รู้ตัวอีก”

ชายหนุ่มหัวเราะพลางโยกศีรษะอย่างเอ็นดู

“หนูน้อยหมวกแดงไม่รู้ว่าคุณหมาป่าคิดไม่ดีนี่นา บางทีเราก็ไม่รู้ว่าใครเป็นหมาป่าเหมือนกันนะ”

ดวงตาโตของเด็กน้อยเหลือบมองพี่ชายด้วยท่าทางราวกับไม่เห็นด้วย

“ถ้าหนูดีโตขึ้นก็จะเข้าใจเอง” เขาพูดสั้นๆ

“แต่หนูดีไม่ชอบหนูน้อยหมวกแดงไม่ใช่เพราะหนูน้อยหมวกแดงไม่ฉลาดนะ พี่ปรานต์” ปรียานุชค้านพี่ชาย

“อ้าว! เหรอ! โทษที แสดงว่าพี่พาออกนอกเรื่องใช่ไหม แล้วหนูดีไม่ชอบเพราะอะไรล่ะ”

“เพราะหนูน้อยหมวกแดงไม่ได้แต่งงานกับเจ้าชาย ก็ไม่ได้เป็นเจ้าหญิงน่ะสิ” แก้มยุ้ยๆ นั่นป่องพองอีกครั้ง “ในเรื่องมีแต่นายพราน ไม่ใช่เจ้าชายเสียหน่อย ทีเรื่องอื่นยังมีเจ้าชายมาช่วยแล้วแต่งงานด้วยเลย”

พี่ชายใหญ่หัวเราะเสียงดัง

“งั้นตอนนี้เจ้าหญิงน้อยๆ คนนี้ช่วยพี่หน่อยเถอะ หลับตาลงได้แล้ว พี่เล่านิทานให้หนูดีฟังมาเป็นเรื่องที่ห้าแล้วหนูดียังไม่ยอมนอนเสียที”

“ถ้าหนูดีเป็นเจ้าหญิงแล้วใครจะเป็นเจ้าชาย” ปรียานุชถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“อย่างพี่ อย่างพี่ปรินซ์พอจะเป็นเจ้าชายของหนูดีได้ไหม” ปรานต์เลิกคิ้วในขณะที่เธอส่ายหน้า

“พี่กับพี่ปรินซ์เป็นพี่ชายหนูดี เราก็แต่งงานกันไม่ได้ใช่ไหมคะ” ปรียานุชกอดอกด้วยหน้าตาครุ่นคิดอีกแล้ว “ถ้าอย่างนั้นใครจะเป็นเจ้าชายให้หนูดีได้ล่ะ”

“ถ้าหนูดีโตขึ้น เจ้าชายก็คงปรากฏตัวเอง” พี่ชายใหญ่บอก “แต่ตอนนี้หนูดีนอนดีกว่า ดึกแล้วนะคะ”

“หอมแก้มหนูดีก่อนแล้วจะยอมนอน” ร่างป้อมเอียงแก้มให้อย่างประจบประแจงแล้วก็ได้ริมฝีปากของปรานต์สัมผัสเป็นเครื่องต่อรอง ร่างใหญ่โตของพี่ชายก็ลุกขึ้นพลางห่มผ้าลายการ์ตูนเทพนิยายให้จนเกือบจรดคอ เขาก้มลงจูบหน้าผากเธออีกครั้งแล้วค่อยเดินออกจากห้องสีชมพูของน้องสาวพลางปิดไฟให้ ทิ้งให้เธอหลับลงโลดแล่นอยู่ภายในความฝันอันงดงาม

===================================

(มีต่อค่ะ)