พ่อแม่เรารับราชการทั้งคู่ แล้วครอบครัวเราต้องย้ายไปต่างจังหวัดบ่อยมากๆ เคยอาศัยอยู่ทุกภูมิภาคของประเทศไทย ย้ายบ้านบ่อย ย้ายโรงเรียนบ่อย เจอเพื่อนใหม่ๆ สถานที่และภาษาท้องถิ่นใหม่ๆ ต้องปรับตัวอยู่ตลอดเวลา ครอบครัวเราชอบท่องเที่ยว ลูกๆหยุดเสาร์อาทิตย์ พ่อแม่ก็หยุดเสาร์อาทิตย์ เราจะเที่ยว ตจว.กันประจำ ปิดเทอมเล็กฤดูหนาวเราก็เที่ยวภูเขาเที่ยวเหนือ ปิดเทอมใหญ่ฤดูร้อนเราก็เที่ยวทะเลกันแบบนี้ทุกๆปี เราเคยไปเกือบครบทุกจังหวัดในไทย
จนทุกวันนี้
เราโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีอดีตเยอะแยะมากมาย ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนทำให้คิดถึงอดีตเก่าๆ ยังจำถนน ตึก บ้าน โรงเรียน ห้าง ตลาด สถานที่เก่าๆที่เคยไปตอนเด็กๆ บางทีก็มานั่งนึกถึงเรื่องราวตอนนั้น มันมีความสุขมากๆจนอยากจะย้อนเวลาได้ แต่มันย้อนกลับไปไม่ได้และคิดถึงภาพอดีตเก่าๆจนน้ำตาไหล
คิดถึงเพื่อนสมัยเด็ก คิดถึงสถานที่เก่าๆ คิดถึงชีวิตที่ตื่นแต่เช้าไปเล่นกับเพื่อนที่โรงเรียน ตื่นมาดูการ์ตูนวันหยุด ปั่นจักรยานเล่น แอบเอาเสื้อผ้าเครื่องสำอางแม่มาเล่น รีบเลิกเรียนมาเล่นเอ็มเล่นไฮไฟฟกับเพื่อน ชวนเพื่อนมานอนที่บ้าน ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ได้เดินชอปปิ้งกับแม่ทุกเย็น ได้ทานมื้อเช้า มื้อเย็น กับครอบครัวทุกวัน ได้เที่ยวกับครอบครัวทุกวันหยุด ได้มีเวลาทำอะไรสนุกๆหลายเรื่อง
เข้าใจแล้วว่าทำไมตอนนั้นผู้ใหญ่ถึงบอกกับเราว่าเป็นเด็กมันดีที่สุดแล้ว เมื่อไรที่เราโตเป็นผู้ใหญ่เราจะไม่เหลือใคร พ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายก็จะตายจากเราไปหมด ทุกคนจะไม่ว่างอยู่กับเรา เพื่อนที่เคยเล่นด้วยกันก็มีครอบครัวไปหมด ตัวเราเองก็ต้องมีหน้าที่ต้องทำจนตัวเองก็ไม่มีเวลา เราจะไม่สนุกเหมือนเด็กๆอีกแล้ว ซึ่งตอนเด็กเราไม่เข้าใจ คิดว่าโตเป็นผู้ใหญ่ดีจะตาย โตแล้วจะทำอะไรก็ได้
แต่ตอนนี้เราคิดถึงและอยากย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกจัง ผู้ใหญ่มีทุกอย่างที่อยากได้ และได้ทำทุกอย่างที่อยากทำ แต่ไม่มีความสุขเหมือนเด็ก คิดถึงตอนนั้นแล้วน้ำตาก็ไหล เรากลับไปไม่ได้และก็ได้แค่คิด.
เคยคิดถึงอดีตเก่าๆจนน้ำตาไหลไหม?
จนทุกวันนี้
เราโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีอดีตเยอะแยะมากมาย ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนทำให้คิดถึงอดีตเก่าๆ ยังจำถนน ตึก บ้าน โรงเรียน ห้าง ตลาด สถานที่เก่าๆที่เคยไปตอนเด็กๆ บางทีก็มานั่งนึกถึงเรื่องราวตอนนั้น มันมีความสุขมากๆจนอยากจะย้อนเวลาได้ แต่มันย้อนกลับไปไม่ได้และคิดถึงภาพอดีตเก่าๆจนน้ำตาไหล
คิดถึงเพื่อนสมัยเด็ก คิดถึงสถานที่เก่าๆ คิดถึงชีวิตที่ตื่นแต่เช้าไปเล่นกับเพื่อนที่โรงเรียน ตื่นมาดูการ์ตูนวันหยุด ปั่นจักรยานเล่น แอบเอาเสื้อผ้าเครื่องสำอางแม่มาเล่น รีบเลิกเรียนมาเล่นเอ็มเล่นไฮไฟฟกับเพื่อน ชวนเพื่อนมานอนที่บ้าน ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ได้เดินชอปปิ้งกับแม่ทุกเย็น ได้ทานมื้อเช้า มื้อเย็น กับครอบครัวทุกวัน ได้เที่ยวกับครอบครัวทุกวันหยุด ได้มีเวลาทำอะไรสนุกๆหลายเรื่อง
เข้าใจแล้วว่าทำไมตอนนั้นผู้ใหญ่ถึงบอกกับเราว่าเป็นเด็กมันดีที่สุดแล้ว เมื่อไรที่เราโตเป็นผู้ใหญ่เราจะไม่เหลือใคร พ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายก็จะตายจากเราไปหมด ทุกคนจะไม่ว่างอยู่กับเรา เพื่อนที่เคยเล่นด้วยกันก็มีครอบครัวไปหมด ตัวเราเองก็ต้องมีหน้าที่ต้องทำจนตัวเองก็ไม่มีเวลา เราจะไม่สนุกเหมือนเด็กๆอีกแล้ว ซึ่งตอนเด็กเราไม่เข้าใจ คิดว่าโตเป็นผู้ใหญ่ดีจะตาย โตแล้วจะทำอะไรก็ได้
แต่ตอนนี้เราคิดถึงและอยากย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกจัง ผู้ใหญ่มีทุกอย่างที่อยากได้ และได้ทำทุกอย่างที่อยากทำ แต่ไม่มีความสุขเหมือนเด็ก คิดถึงตอนนั้นแล้วน้ำตาก็ไหล เรากลับไปไม่ได้และก็ได้แค่คิด.