สวัสดีเรา เมย์
เรามีสามีคนนึงชื่อ แมน เราคบกับแมนมาประมานเกือบ2ปีแล้วมีลูกด้วยกันหนึ่งคน คือตอนนี้เราเครียดมากไม่รู้จะทนกับสามีคนนี้ได้อีกนานเท่าไหร่ เมื่อก่อนตอนเราไม่ตั้งท้องเค้าเป็นสามีที่ดีมาก ช่วยงานบ้านเราทุกอย่าง พาไปเที่ยวโน้นเที่ยวนี่ อยากจะกินอะไรก็หามาให้หมด ทำงานไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย ไม่เคยด่าเราไม่เคยทำให้เราเสียใจเค้าทำอย่างนั้นมาปีกว่าโดยที่ไม่บ่นว่าเหนื่อยสักคำ..
เค้าบอกเราอยากมีเจ้าตัวน้อยสักคน เราเลยปล่อยยาคุมกำเหนิด มีน้องให้เค้าหนึ่งคน หลังจากนั้นชีวิตเราก็เปลี่ยนไป จากที่มีคนช่วยทุกอย่างกลับต้องทำเองทุกอย่างตอนนั้น เราแพ้ท้องหนักมากทานอะไรไม่ได้ เหม็นของเกือบทุกอย่าง เราต้องออกจากงานมาอยู่บ้านแรกๆก็ไม่ว่าอะไรเราหรอก แต่พอเราไม่ได้ทำงานเรื่องเงินก็เริ่มมีปันหาแต่เราก็ไม่เคยบ่นว่าเค้าสักคำ แต่ทำไมเค้าถึงเปลี่ยนไป
เค้าไม่สนใจเราเลย ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวดึกๆดื่นๆเราก็ทนเราคิดว่าพอลูกเราคลอดเค้าคงมีนิสัยดีขึ้นแต่ไม่เลย
เค้าไม่เคยช่วยเราทำงานบ้านอย่างเก่า ไม่เคยสนใจลูก และที่เราทนไม่ได้คือ ถ้าเค้านอนหลับเราไม่สามารถเรยีกเค้าให้ช่วยดูลูกได้เลยถ้าเราเรียกเค้าๆจะแกล้งเหมือนไม่ได้ยินเคยมีวันนึงเราอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำตอนแรกลูกเราหลับอยู่พอเราอาบน้ำกำลังถูสบู่ลูกเราร้องอย่างดังเหมือนตกใจอะไรซักอย่าง เราเรียกเค้าอยู่3-4ครั้ง แต่เค้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ลูกก็นอนร้องอยู่ข้างๆเค้า จนเราทนไม่ไหวต้องรีบล้างตัวแล้วออกมาหาลูก เรื่องนอนเรายังพอทน ต่อมาเรื่องเงินอีกพอเราออกจากงานการเงินก็เริ่มติดขัด เงินแม้แต่ซื้อนมให้ลูกยังไม่มีเราเครียดมากจนเราต้องหางานทำ เค้าให้เราย้ายไปอยู่บ้านพ่อแม่ของเค้าเราก็ไป พ่อแม่ของเค้ารับปากจะดูแลลูกเราให้อย่างดี เราต้องทำงาน 08.30-21.00น. แรกๆเสื้อผ้าของลูกเราแม่เค้าช่วยเราซักไม่บ่นซักคำ เท่าแต่พูดว่าช่วยมันบ้างมันทำงานมาทั้งวัน เราก็ดีใจแต่ก็ผ่านไปไม่นาน เค้าก็เริ่มบ่นว่าเหนื่อยที่ต้องดูแลลูกเรา จากที่แม่เค้าช่วยทุกอย่างคราวนี้ไม่เป็นอย่างนั้นสิ กลับจากทำงานเราต้องไปทำให้ลูกเราหลับพอลูกเราหลับเราก็ต้องมาซักผ้าลูก (ซักมือด้วยทีาบ้านไม่มีเครื่องซักผ้า) ซักผ้าเส็ดก็ต้องล้างขวดนม กางมุ้ง เราทำทุกอย่างเองทั้งหมด ตื่นเช้ามาเราก็ต้องซักผ้าของสามี กวาดบ้าน ถูบ้าน อาบน้ำให้ลูก พอนมลูกเราหมดเราก็ต้องเบิกเงินล่วงหน้าไปก่อนสามีเราไม่มีความรับผิดชอบเลย
ครอบครัวเค้าชอบพูดแทงใจดำเรา โดยเฉพาะสามีชอบทำให้เราร้องไห้ ทุกวันนี้เราอดทนมาตลอดเราคิดว่าเพื่อลูกเรา ให้เค้ามีครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุด. เราอดทนจนเค้าคงคิดว่าเราไม่มีหัวใจ บางครั้งทั้งไล่เรา ทั้งเตะเรา ทุกคนช่วยคิดหน่อยได้ไหมเราควรทำยังไงกับชีวิตดี จะอดทนต่อหรือสร้างชีวิตใหม่กับลูกดี??
อดทนเพื่อครอบครัวที่สมบูรณ์หรือสร้างชีวิตใหม่กับลูกดี...?
เรามีสามีคนนึงชื่อ แมน เราคบกับแมนมาประมานเกือบ2ปีแล้วมีลูกด้วยกันหนึ่งคน คือตอนนี้เราเครียดมากไม่รู้จะทนกับสามีคนนี้ได้อีกนานเท่าไหร่ เมื่อก่อนตอนเราไม่ตั้งท้องเค้าเป็นสามีที่ดีมาก ช่วยงานบ้านเราทุกอย่าง พาไปเที่ยวโน้นเที่ยวนี่ อยากจะกินอะไรก็หามาให้หมด ทำงานไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย ไม่เคยด่าเราไม่เคยทำให้เราเสียใจเค้าทำอย่างนั้นมาปีกว่าโดยที่ไม่บ่นว่าเหนื่อยสักคำ..
เค้าบอกเราอยากมีเจ้าตัวน้อยสักคน เราเลยปล่อยยาคุมกำเหนิด มีน้องให้เค้าหนึ่งคน หลังจากนั้นชีวิตเราก็เปลี่ยนไป จากที่มีคนช่วยทุกอย่างกลับต้องทำเองทุกอย่างตอนนั้น เราแพ้ท้องหนักมากทานอะไรไม่ได้ เหม็นของเกือบทุกอย่าง เราต้องออกจากงานมาอยู่บ้านแรกๆก็ไม่ว่าอะไรเราหรอก แต่พอเราไม่ได้ทำงานเรื่องเงินก็เริ่มมีปันหาแต่เราก็ไม่เคยบ่นว่าเค้าสักคำ แต่ทำไมเค้าถึงเปลี่ยนไป
เค้าไม่สนใจเราเลย ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวดึกๆดื่นๆเราก็ทนเราคิดว่าพอลูกเราคลอดเค้าคงมีนิสัยดีขึ้นแต่ไม่เลย
เค้าไม่เคยช่วยเราทำงานบ้านอย่างเก่า ไม่เคยสนใจลูก และที่เราทนไม่ได้คือ ถ้าเค้านอนหลับเราไม่สามารถเรยีกเค้าให้ช่วยดูลูกได้เลยถ้าเราเรียกเค้าๆจะแกล้งเหมือนไม่ได้ยินเคยมีวันนึงเราอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำตอนแรกลูกเราหลับอยู่พอเราอาบน้ำกำลังถูสบู่ลูกเราร้องอย่างดังเหมือนตกใจอะไรซักอย่าง เราเรียกเค้าอยู่3-4ครั้ง แต่เค้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ลูกก็นอนร้องอยู่ข้างๆเค้า จนเราทนไม่ไหวต้องรีบล้างตัวแล้วออกมาหาลูก เรื่องนอนเรายังพอทน ต่อมาเรื่องเงินอีกพอเราออกจากงานการเงินก็เริ่มติดขัด เงินแม้แต่ซื้อนมให้ลูกยังไม่มีเราเครียดมากจนเราต้องหางานทำ เค้าให้เราย้ายไปอยู่บ้านพ่อแม่ของเค้าเราก็ไป พ่อแม่ของเค้ารับปากจะดูแลลูกเราให้อย่างดี เราต้องทำงาน 08.30-21.00น. แรกๆเสื้อผ้าของลูกเราแม่เค้าช่วยเราซักไม่บ่นซักคำ เท่าแต่พูดว่าช่วยมันบ้างมันทำงานมาทั้งวัน เราก็ดีใจแต่ก็ผ่านไปไม่นาน เค้าก็เริ่มบ่นว่าเหนื่อยที่ต้องดูแลลูกเรา จากที่แม่เค้าช่วยทุกอย่างคราวนี้ไม่เป็นอย่างนั้นสิ กลับจากทำงานเราต้องไปทำให้ลูกเราหลับพอลูกเราหลับเราก็ต้องมาซักผ้าลูก (ซักมือด้วยทีาบ้านไม่มีเครื่องซักผ้า) ซักผ้าเส็ดก็ต้องล้างขวดนม กางมุ้ง เราทำทุกอย่างเองทั้งหมด ตื่นเช้ามาเราก็ต้องซักผ้าของสามี กวาดบ้าน ถูบ้าน อาบน้ำให้ลูก พอนมลูกเราหมดเราก็ต้องเบิกเงินล่วงหน้าไปก่อนสามีเราไม่มีความรับผิดชอบเลย
ครอบครัวเค้าชอบพูดแทงใจดำเรา โดยเฉพาะสามีชอบทำให้เราร้องไห้ ทุกวันนี้เราอดทนมาตลอดเราคิดว่าเพื่อลูกเรา ให้เค้ามีครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุด. เราอดทนจนเค้าคงคิดว่าเราไม่มีหัวใจ บางครั้งทั้งไล่เรา ทั้งเตะเรา ทุกคนช่วยคิดหน่อยได้ไหมเราควรทำยังไงกับชีวิตดี จะอดทนต่อหรือสร้างชีวิตใหม่กับลูกดี??