ยาวหน่อยนะ แต่อยากได้คำแนะนำมากมากคะ

ตั้งใจจะคลอด แต่หมอให้ผ่า พอผ่าเสร็จ พ่อกับแม่ก็มาดูแลตามประสาคนอาบน้ำร้อนมาก่อนรู้ว่าคนผ่าต้องดูแลยังไง
ส่วนสามี มาอยู่เป็นเพื่อน ก็มานอน มาดูลูก ยังปรับตัวไม่ได้ ส่วนเราเจ็บแผล เจ็บนม ให้นมเองแต่หัวนมแตก ฮอร์โมนยังไม่ปรับมั้ง เริ่มรุ้สึกว่าอารมณ์ตัวเองรุนแรง โมโหง่าย เหมือนหงุดหงิดตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้มากกว่า

พอออกจากโรงพยาบาลแม่ให้อยู่บ้านแม่ เพื่อดูแล สามีขี้ร้อน บ่นๆๆๆๆๆ บ้านเราเล็ก มีหมา มีกลิ่น สามีบ่นๆๆๆๆ อยากให้กลับบ้าน
แต่แม่เราต้องขายของไปอยู่ดูแลไม่ได้ อยู่บ้านแม่ แม่ทำกับข้าวให้กิน ให้เราอยู่ไฟ สามีก็เร่งๆๆๆให้กลับ บอกเราว่าเราอยากให้สามีทำไรก้บอก ก็ใช้ จะทำให้ทุกอย่าง บอกว่าต้องทำกับข้าวเองนะ เพราะให้นม ต้องช่วยดูแล ซักผ้า ล้างจาน ปกติสามีก็ทำบ้าง แต่ผู้ชาย ทำแบบไม่ใส่ใจว ทำแบบเสร็จๆไป

พอมาอยู่เอง แม่บอกว่าต้องทำแบบนี้นะ มันก็มีความคิดคนโบราณ เช่น ใส่ถุงมือจนสามเดือนนะ ถุงเท้าอย่าถอด นู้น นี่ นั้น
สามี สงสัยลูกจะร้อน ไม่ต้องใส่หรอก อะไรที่แม่เตือน บอก ก็เถียงตลอด
พอมาอยุ่กันเอง ลูกเป้นอะไรก็ดูจากในเว็บบ้าง ถามผู้ใหญ่บ้าง
พอเราบอก ก็เถียง คือ ไม่ฟัง แล้วก็บอกแต่มันเป้นแบบนี้แหละ พอเราใช้ให้ทำอะไรให้ก็แบบทำสีหน้า แล้วก็ทำให้แบบไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย
คือ หงุดหงิดมาก ทะเลาะกันไปแล้วครั้งหนึ่ง คือเรายังอยากอยุ่บ้านแม่ ฝึกเลี้ยงลูกก่อน การอุ้ม การให้ลูกนอนเป็นเวลา กินนม อาบน้ำ
เราก็ว่าสามี กลับมาบ้าน สามีก็ทำตัวเหมือนเดิม เราแค่บอกว่ามีลูกแล้วต้องเปลี่ยนตัวเองบ้าง หัดตื่นเช้า ล้างจาน ซักผ้า วางแผนบ้าง
กลับมาบ้านแผลเรายังไม่หายดี แต่เราก็ต้องมาซํกผ้าเอง ยกผ้าตากเอง ทำเองหมด กับข้าวก็ซื้อมาให้กิน ก็บอกอยุ่ว่าให้นมลูก กับข้าวร้านมันมีผงชูรส จนเราได้ทะเลาะกัน  สามีบอก "อยากอยุ่บ้านแม่ก็กลับไปเลย ลูกเดี๋ยวเลี้ยงเอง ให้กินนมผสมไปเลย ถ้าลูกกินไม่ได้ เป็นอะไร ถ้ามันจะตายก็ให้ตายไปเลย"
นี่เป็นคำพูดสามีตอนทะเลาะกัน เรานี่อึ้งมาก คือเราไม่เข้าใจ ไม่ใส่ใจอะไรเลยรึไง
แล้วเด๋วนี้พอกินนมเสร็จ จะให้สามีอุ้มกล่อม เพราะช่วงแรกเราเจ้บนม เจ็บแผลอุ้มไม่ได้
ช่วงแรกหลับง่าย ช่วงนี้ลูกเดือนกว่า หลับไม่ค่อยทน สามีก็เริ่มบ่นกับลูก อุ้มไปด้วยบ่นกับลูกไปด้วย
เมื่อไหร่จะหลับเหรอลูก (วันนั้นจะรีบไปดูบอล) ทำไมลูกขี้ร้องจัง
เมื่อยหลัง ปวดนู่น ปวดนี่ คือ เรายังไม่เคยบ่นเลย

จนตอนนี้ซื้อ เบบี้สลิง ใส่ลูกไม่กี่ที ลูกร้อง ก็บอกสงสัยลูกไม่ชอบ เบบี้สลิงไม่ดี เลยบอกสามีไป ใช้ไม่เป้นรึเปล่า ทำหน้าแบบ ไม่ยอมรับเท่าไหร่ ซื้อเปลโยก ใส่ลูกร้อง ก็บอกเปลไม่ดี จะหาแต่ของที่ทำให้ไม่ร้อง
คือเราเข้าใจธรรมชาติเด็กถ้าร้องก็คือไม่ชอบ หิว อึดอัด ไม่สบายตัว แม่เราอุ้มตัวเปล่าๆหลับทีเป็นสามชั่วโมง

วันก่อนลูกร้อง คือ เค้าต้องการให้อุ้ม สามีก็ปล่อยให้นอน  สามีมัวพันผ้าอ้อมอยู่ คือ อุ้มช้า
แล้วปากก็บ่นไปร้องทำไม ร้องเก่งจัง เรานี่อยากจะตะโกนใส่หน้ามากเลย ว่าเลี้ยงมาจะครบเดือนหัดสังเกตลูกบ้างซิ
ไม่รุ้เหรอลูกอยากให้อุ้ม

เฮ้อ ใครเจอปัญหาแบบนี้บ้าง เราไม่เข้าใจเค้าอยากเป็นผู้นำ หรือ เราทำตัวเป็นผู้นำเค้ามากเกินไป


ใครเป็นแบบนี้บ้าง ขอคำแนะนำหน่อย