ตามหัวกระทู้เลยค่ะ คุณสามีจะถามประจำว่าวันนี้ไปทำงานเหนื่อยไหม เรามักจะบอกว่า วันทำงานคือวันพักผ่อน วันหยุดคือวันใช้แรงงาน... เค้าก็จะหัวเราะทุกครั้ง แต่เราไม่เคยบ่นให้เค้าฟังนะคะ ว่าวันนี้ฉันเหนื่อยมาก..และขอให้ทำนั่น นี่ หน่อยได้ไหม มีอะไรก็จะทำเองตลอด..(เพราะคุณสามีไม่อยู่ให้ใช้ 555) นั่นแหละเลยดูเหมือนว่าเป็นความเคยชินจนทำให้เค้าคิดว่า งานบ้าน ดูแลลูก และงานประจำของเรา เหมือนว่ามันวิ่งผ่านเวลาไปเฉยๆ...ขอระบาย และแชร์บรรดาแม่ๆ หน่อยนะคะว่าเป็นไงกันบ้าง ส่วนกิจวัตรของเราเริ่มตั้งแต่เวลา
จันทร์ - ศุกร์
05.30  น.  ตื่นพร้อมคุณสามี คุณสามีอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน (สามีไปทำงาน 06.00 น) ส่วนเรา  หุงข้าว, ล้างขวดนม,นึ่งขวดนม, เตรียมอาหารเช้า  ให้ลูกสาวคนโต, เตรียมอาหารให้คนเล็ก (5 เดือน) ก็สลับกันไป ข้าวบด,ฟักทอง,โจ๊กบด (เตรียมใส่กล่องไปบ้านคนที่จ้างเลี้ยง) , กวาดบ้าน ถูบ้าน.
06.30 น.   ปลุกคนโตอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวไปโรงเรียน, หวีผมถักเปีย, กินข้าวเช้า พร้อมลูกสาวคนโต ส่วนคนเล็กยังไม่ตื่น แต่ถ้าตื่นจะให้คนโตดูไป  ก่อน ผลัดกันดูแล
07.00 น.  เราอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน
07.30 น.  ออกจากบ้านไปส่งลูกคนเล็ก ห่างจากบ้าน 2 กม.  และไปส่งลูกคนโตที่โรงเรียน  5 กม.
08.30 น.  ถึงที่ทำงานโดยสวัสดิภาพ (จากโรงเรียนลูกสาว - ที่ทำงาน 7 กม.)
16.30 น. เลิกงาน ไปรับลูกสาวที่โรงเรียน และรับลูกสาวคนเล็ก ขากลับแวะตลาดซื้อกับข้าว ไว้ตอนเย็นและของวันพรุ่งนี้
17.30 น. ถึงบ้านเตรียมกับข้าวเย็น กวาดบ้านอีกรอบ (ฝุ่นระหว่างวันเยอะมาก)  รดน้ำต้นไม้ ให้อาหารสุนัข
18.00 น. จับคนเล็กอาบน้ำ กินนม และพาเข้านอน
19.30 น. กินข้าวเย็น ล้างจาน กรอกน้ำใส่ตู้เย็น ล้างห้องน้ำ ล้างขวดนม นึ่งขวดนม และเตรียมของใช้ให้ลูกสาวคนเล็ก สำหรับวันพรุ่งนี้
20.30 น. อาบน้ำ เตรียมตัวนอน (คุณสามีกลับมาทีไร เราหลับไม่รู้เรื่องเลย สงสัยคงเพลีย)
วันเสาร์..
งานบ้านยังเหมือนเดิม แต่ไม่ต้องรีบ เพราะเป็นวันหยุด เพิ่มซักผ้ากองใหญ่ ที่สะสมตั้งแต่วันจันทร์ - วันศุกร์  
วันอาทิตย์..
งานบ้านเหมือนเดิม เพิ่มเปลี่ยนผ้าปู ซักผ้าห่ม (ผืนที่ซักเครื่องได้ )  และรีดผ้า ที่ได้ซักไว้เมื่อวันเสาร์ ทั้งหมด แค่รีดผ้าก็หมดเวลาแล้ววันทั้งวัน ไหนจะลูกเล็กต้องคอยป้อนข้าว ป้อนนม อาบน้ำ พานอน

ก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร..ค่ะคุณสามี.. (แค่นอยๆ )