เราขออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราก่อนที่เราจะตัดสินใจตั้งกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตเรานะ
เราคือความหวังของพ่อแม่ เพราะเราเป็นลูกคนเดียว เราจึงตั้งใจเรียน ตั้งใจที่จะเป็นข้าราชการ เพื่อตอบแทนพ่อแม่  
พอเรียนจบเราสอบบรรจุติดทันที ด้วยอุดมการณ์แรงกล้า ที่อยากจะทำงานพัฒนาภาครัฐอย่างสร้างสรรค์และโปร่งใส
โดยพื้นเพ เราโตมาในครอบครัวที่เป็นข้าราชการกันหมด ยกเว้นพ่อแม่ แต่พ่อแม่สอนเราเสมอว่า ทำอะไรในระบบราชการขอให้โปร่งใสและตั้งมั่นอยู่บนความถูกต้อง แต่อาที่รับราชการอยู่แล้วกลับเตือนเราอยู่บ่อยๆว่า "ทำงานราชการไม่โกงไม่รวย" มันก็ทำให้เรายิ่งอคติกับระบบราชการจริงๆ โดยตลอด 3 ปีที่เราทำงานในระบบราชการมา ด้วยอายุเราที่เด็กกว่าทุกคนในที่ทำงาน การทำงานภายใต้การบังคับบัญชาของระบบอาวุโส ทุกครั้งที่เด็กรุ่นใหม่แสดงความคิดเห็นใดๆ ทั้งๆที่เป็นทางเลือกหรือความคิดเห็นที่มีผู้คนในที่ประชุมเห็นด้วยมากมาย แต่ก็จะมีข้าราชการอาวุโส คอยเบรค คอยแย้งตลอดว่า "เขาทำแบบนี้มานานแล้วไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร" แต่สิ่งที่เราเห็นๆกันอยู่คือ การทำงานที่ไร้ประสิทธิภาพ งานขายผ้าเอาหน้า ไร้การวางแผน ผักชีโรยหน้า การประเมินงานในระบบราชการก็มีตัวชี้วัดเป็นร้อยเป็นพัน ที่คนทำไม่ได้คิด คนคิดไม่ได้ทำ ผลที่ออกมา กลับไม่คุ่มค่ากับงบประมาณ มองดูก็ร็ว่า ถ้างบประมาณที่จัดสรรมาสูงขนาดนั้น ทำไมทำได้แค่นี้ ด้วยเสียงของข้าราชการตัวเล็กๆ แบบนี้ก็คงจะเบาลงและเงียบไปเลย จนไม่มีใครกล้าพูดอีกเลย เรื่องงานราชการมันมีอะไรที่ อยู่ในโทนมืด อีกเยอะ เรายังไม่รวมถึงการรายงานเท็จ หรือ การโกงงบประมาณ โดยการเบิกเงินมาใช้ แต่ไม่ล้างหนี้ตามจำนวนเงินที่เบิกไป แล้วทำเป็นบ่นว่าระบบการเงินยุ่งยากแล้วก็เงียบหายไปเลย...เห็นใจฝ่ายแผนงานและงบประมาณ สตง.เข้ามาตรวจที คงหายใจไม่ออก เราจึงอยากถามว่า คนมีอุดมการณ์ตั้งใจทำงานตั้งมั่นอยู่บนความถูกต้องและโปร่งใส เหมาะกับงานราชการหรือไม่