ผมเคยเรียน ป.โท คณะใหญ่ ในมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศแห่งหนึ่ง
ผมได้ อ.ที่ปรึกษา วพ.ท่านหนึ่ง พร้อมกับเคสทำ วพ.
ต่อมา เรื่องเงียบไป ผมต้องโทรไปถาม อ.ท่านั้น ปรากฏว่า ไม่มีหัวข้อ วพ.ให้ทำแล้ว
ผมต้องไปควานหาเคสมาทำ วพ.เอง โดยที่อาจารย์คนนั้นไม่เคยให้ความช่วยเหลือใดๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่เคยได้รับงบวิจัยจากภาควิชาแม้แต่บาทเดียว ต้องควักเงินค่าเดินทางอะไรเองหมด เบิกไม่ได้สักอย่าง
แต่ที่น่าหงุดหงิดที่สุด คือ ตอนไปเสนอผลงานวิจัยที่ conference ผมไปขอเบิกค่าเดินทาง ปรากฏว่า ภาควิชาไม่ให้เบิก
ผมต้องควักเงินค่าโรงแรม ค่าเครื่องบิน เพื่องาน conference เองทั้งหมด ทั้งที่ผมจ่ายค่าเทอมครบทุกบาท
ในขณะที่พวกอาจารย์เบิกเบี้ยเลี้ยงราชการได้ทุกอย่าง แทบจะตรวจสอบกันไม่ได้เลย เพราะอาจาารย์ที่นั่นส่วนมากก็อาจารย์-ลูกศิษย์กันมาก่อน ไม่ก็รุ่นพี่รุ่นน้องสถาบันเดียวกัน
ผมจึงสงสัยมากว่า งบภาควิชา/คณะ ถูกนำไปใช้อย่างโปร่งใสกันหรือไม่
เบี้ยเลี้ยงที่นิสิตควรจะได้รับ อยู่ที่ไหน?
คิดว่า เคสแบบนี้สะท้อนถึงความไม่โปร่งใสในการใช้จ่ายงบประมาณของภาควิชาหรือคณะหรือไม่
ผมได้ อ.ที่ปรึกษา วพ.ท่านหนึ่ง พร้อมกับเคสทำ วพ.
ต่อมา เรื่องเงียบไป ผมต้องโทรไปถาม อ.ท่านั้น ปรากฏว่า ไม่มีหัวข้อ วพ.ให้ทำแล้ว
ผมต้องไปควานหาเคสมาทำ วพ.เอง โดยที่อาจารย์คนนั้นไม่เคยให้ความช่วยเหลือใดๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่เคยได้รับงบวิจัยจากภาควิชาแม้แต่บาทเดียว ต้องควักเงินค่าเดินทางอะไรเองหมด เบิกไม่ได้สักอย่าง
แต่ที่น่าหงุดหงิดที่สุด คือ ตอนไปเสนอผลงานวิจัยที่ conference ผมไปขอเบิกค่าเดินทาง ปรากฏว่า ภาควิชาไม่ให้เบิก
ผมต้องควักเงินค่าโรงแรม ค่าเครื่องบิน เพื่องาน conference เองทั้งหมด ทั้งที่ผมจ่ายค่าเทอมครบทุกบาท
ในขณะที่พวกอาจารย์เบิกเบี้ยเลี้ยงราชการได้ทุกอย่าง แทบจะตรวจสอบกันไม่ได้เลย เพราะอาจาารย์ที่นั่นส่วนมากก็อาจารย์-ลูกศิษย์กันมาก่อน ไม่ก็รุ่นพี่รุ่นน้องสถาบันเดียวกัน
ผมจึงสงสัยมากว่า งบภาควิชา/คณะ ถูกนำไปใช้อย่างโปร่งใสกันหรือไม่
เบี้ยเลี้ยงที่นิสิตควรจะได้รับ อยู่ที่ไหน?