ตอนเด็กผมโดนเพื่อนแกล้งตลอด ถูกเรียกไอ้ตุ๊ด. โดนแกล้งสารพัด ทำให้เกลียดเพื่อน เกลียดโรงเรียน พ่อแม่ก็ใช้งานหนัก พ่อแม่ก็ชอบทะเลาะกัน พ่อติดเหล้าไม่เคยเข้าใจลูกเช่น แบกกระสอบ หนัก50ก.ก ใช้ฉีดยา  ปล่อยให้ใช้ชีวิตคนเดียว อยู่บ้านคนเดียวตั้งแต่ ป.5. โดนด่าโดนว่าโดนตี แต่เราเรียนเก่งครูก็เอนดู  แต่เพื่อนดันมาหมั่นใส้ ยิ่งแกล้งเราเอารองเท้าไปซ่อน ด่าพ่อล้อแม่ ตบหัว. เอาของเราไปซ่อน แต่เราก็อดทน เราไม่เคยดลัวพวกที่แกล้ง แต่ไม่อยากให้พ่อแม่เป็นห่วง ก็เรยต้องอดทน ที่บ้านเราก็จนไม่ค่อยสนใจ ผมเก็บกด ไปโรงเรียนกินข้าวคนเดียว ไม่เคยมีเพื่อนเพราะเวลามีเพื่อนจะโดนเพื่อนที่ชอบแกล้งล้อว่าเป็นผัวเมีย เราเลยตัดสินใจไม่คบใครเป็นเพื่อนสงสารเขาต้องมาโดนล้อ กลัวเขาอาย ผมใช้ชีวิตคนเดียวในโรงเรียนโดยที่เรียนได้ลำดับสองของระดับชั้นตลอด ความชั่วร้านในโรงเรียนทำให้ผมแปลกแยกเกลียดสังคม เกลียดทุกคน  ผมรุ้ตัวว่าไม่ชอบผู้หญิง. ผมแค่อยากละบายเพราะผมไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ เกิดมาชีวิตผมมันช่างเจ็บปวดใครเคยตกอยู่ในสถานการแบบผม แล้วทำอย่างไรถึงจะมีชีวิตที่ปกติ ในเมือผมกลายเป็นคนซึมเศร้า เก็บกด เกลียดทุกคน ทุดอย่าง เครียด จนผมแทบไม่กลัวความตาย.