ตอนนี้คือรู้สึกแย่มาก ทั้งวันพยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด อดทนจนได้เอาลูกขึ้นห้อง ลูกเรา1.5ขวบ เราเล่นกับเค้ามองหน้าเค้าพูดกับเค้าว่า แม่ขอโทษนะที่ตั้งแต่มีหนูมาแม่ไม่ได้ทำงานแม่ไม่มีเงิน หนูอาจจะต้องลำบากทนหน่อยนะ หนูเข้าโรงเรียนเมื่อไหร่ แม่จะทำงานหาเงินส่งหนูกับพี่หนูนะ แล้วน้ำตาก็ไหลไม่หยุด แต่ลูกช่างไร้เดียงสา ยิ้มและชอบที่มีน้ำไหลออกจากตาแม่ เล่นจิ้มตาแม่จนแม่หยุดน้ำตาไหล ทุกวันนี้กดดัน อยู่ด้วยกันกับสามีบ้านเดียวกันเป็นบ้านแม่เรา แต่สามีไม่ได้ทำงานและก็ไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่ทะเลาะกัน มีหนี้ที่ต้องใช้ดอกรายเดือน คือกว่าจะผ่านไปแต่ละวันต้องทำยังไงถึงจะมีเงินจ่ายหนี้ หามาได้นิดๆหน่อยๆ ก็กินค่านมค่าแพมเพิส คือมีชีวิตทุกวันเพื่อหาเงินใช้หนี้ กำลังใจเราคือลูก เราอดทนไม่ให้คนที่บ้านรู้ว่าหนี้ที่เป็นเกิดมาจากพ่อของลูก แต่มันคงจะถึงทางตันแล้วล่ะ ไม่มีจ่ายเกือบจะทุกอย่างเพราะไม่ทำงาน หนี้จากการพนัน จนต้องเอารถมอไซค์ที่มีใช้ขับทำมาหากินไปจำนำ เป็นสิ่งที่เรารับไม่ได้เลย คือเวรกรรมของเราใช่ไหม พอก่อนนะไม่ไหวจริงๆ