ความรักครั้งนึ่ง เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับแฟนผมนั้นคบกันมา8-9เดือน และเราสองคนรักกันมาก แต่ตัวผมนั้นเป็นคนนิสัยชอบเที่ยวหลางคืนส่างสรรค์ เป็นธรรมตลอด และแฟนผมนั้นเค้าเป็นคนที่เรียงร้อย แต่มาวันนึงผมนั้นแหละที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตเขา พาเขาเที่ยว ไปไหนไปกันมาตลอด ตกมาวันนึง ผมดูแล้วเขาไม่ค่อยอยากเที่ยวแล้วเขาเบื่อในการเที่ยวหรือมองอีกแบบคือผมก็ไม่อยากพาเขาออกมาเที่ยวทุกวันเหมือนกัน เพราะเขาต้องสอบตื่นเช้า อ่ะไรประมานนี้ ผมจึงเป็นนิสัยเที่ยวจนคคฃิดว่าไม่น่าเป็นอ่ะไร แต่แฟนผมคนนั้นเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยด่าว่าอ่ะไรผมเลย และแฟนผมเวลาเที่ยวเขาก็จะรอจนกว่าผมจะกลับบ้าน รอจนตี5 6โมงเช้า แบบนี้ทุกวัน ผมก็เริ่มสงสาร เหมือนแฟนผมไม่สบายใจ แต่ผมก็บอกแล้วว่านอนเลยผมถึงบ้านแล้วจะโทรหา แต่เขาก็ไม่นอนเขารอผมถึงบ้านทุกครั้ง จนมาวันนึง ผมเที่ยวเข้าบ้านเช้าเป็นนิสัย นอนตื่นอีกทีก็6โมงเยน โดยทั้งๆที่แฟนผมมาหาทุกวันผมไม่เคยรู้ จนวันนึงแม่ถามว่า ขอใช้ตัวย่อนะ บ มาหาผมก็เอะ ไหน ผมก็ไปดาดฟ้าเพื่อจะมองหารถของเธอ แต่ผมกลับไม่เห็น และผมก็กลับเข้าไปนอน และตอนบ่ายๆผมได้ลุกขึ้นมา ผมไปที่ห้องครัว ผมกับเห็น บ แฟนของนั้งและร้องไห้ ผมก็ถามว่าเป็นอ่ะไร บ ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอ่ะไร ผมก็พาเขาเข้าไปในห้อง ผมก็เอาน้ำอ่ะไรไปให้เธอ และ บ แฟนก็ไปหยิบข้าวมันไก่เจ้าประจำที่ผมชอบ มาให้และบอกว่าซื้อมาฝาก และผมก็คิดมาได้ว่าข้าวมันได่ทุกวันที่ผมเห็นมาตลอดเป็น2-3อาทิตนั้นคือ บ ซื้อมาให้หรอ เธอก็ไม่ยอมพูด ผมก็ถามว่าทำไมมาหาแล้วไม่เข้ามาเรียก ทำไมถึงนั่งร้องไห้แบบนี้เขาก็ไม่ตอบ ผมก็เลยพูดกับเขาดีดีและเขาก็บอดเหตุผล ช่วงนั้นผมยอมรับ ผมไม่ค่อยโทรหา บ เลย  และสาเหตุที่ต้องเลิกกับเขาเพราะ มันอาจจะน้ำเน่าไปหน่อย แต่ผมก็ทำ ผมรักเขามาก ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมส่งสารแฟนผมมากที่เธอต้องมาทรมารกับคนอย่างผม ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วแต่ผมเป็นคนชอบเที่ยว ผมรักเธอมาก แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงให้เธอ ไปชีวิตผม ผมพยายามทำทุกสิ่ง ผมร้องไห้ทุกวัน ผมเกียจตัวเองมาก จนวันนึง ผมทำตัวแย่ๆนิสัย ๆ เพื่อทำให้เธอรับในสิ่งที่เป็นไม่ได้ ฒทำนิสัยที่ไม่ใช่ตัวผม ผมยอมรับเลยตอนนี้นผม ไม่อยากทำแต่มันเปยทางเดวที่ทำแล้วเธอจะเกียจผม ผมก็ทำตัวแย่ๆเธอเกียจผมได้จริง แต่กลับดูแล้วทุกคนคิดว่าผมไม่ดี มันก็ใช่ แต่มันเป็นแค่สิ่งที่ผมทำแล้วทำให้เธอไม่ทรมาร แต่และแล้ว ผมเลิกกับเทอมาตอนนี้นก็จะ6ปีแล้ว ผมยังลืมเธอไม่ได้ทั้งๆที่ผมมีคนใหม่ ผมยังนอนฝันถึงเทอ คิดถึงเธอ และเวลาผมเจอเธอ ช่วงแรกๆ เธอเจอหน้าผม เธอจะไม่ค่อยเท่าไหร่ เธอยังจะร้องไห้ ตอนนี้นเลิกกันแรกๆเธอเข้าโรงบาล ผมก็ไปหาเธอ ผมจับมือถือ เธอกลับร้องไห้ผมก็ร้องไห้ แต่ผมอยากจะกลับไปคบกันเธอ แต่มันก็สายไปแล้ว เธอพยายามทำใจ เธอคงคิดว่าสิ่งที่ผมเลวนั้นคือเรื่องจริง และพอหลังงมาเวลาเราเจอกัน เราจะไม่คุยกันเลย เธอจะเป็นฝ่ายหนีแต่ผมเป็นคนที่ พยายามเข้าหาเธอ ผมอยากรู้ว่า 6ปีแล้วที่เลิกกันไป เธอยังคิดถึงกันไหม เธอยัง รู้สึกอ่ะไรไหม เวลาเจอกันทำไมเธอถึงต้องหนีผมด้วย ผมมั่นใจว่าผมคือคนอรกที่เปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตเธอ แล้วเธอยังจะคิดถึงกันไหม ผมอยากให้รู้ไว้เลยว่า ผมไม่เคยลืม 2ปีที่ผมบอกจะรอมันยังจะมีความหมายไหม ผมไม่เคยคิดทำร้ายคุณและรักคุณมากน่ะ บ

#เป็นสิ่งหนึ่งที่ผู้ชายคนนี้ต้องเจอ คือการกระทำที่ไม่สามารถอธิบายได้ แต่ก็เพราะรัก จึงต้องทำ ไม่มีสิทธิได้เธอคืนมา (ถ้าเธอได้อ่านเธอจะรู้ว่าคือเธอ)
Apichat & Nattida