ผมต้องเรียนก่อนว่า กระทู้นี้ ผมพึ่งเคยตั้งครั้งแรก และอาจจะเป็นครั้งเดียว คือตอนนี้ ผมรู้สึกแบบหมดแรง ผมมีแฟน อยู่คนหนึ่ง ครบกันมาได้ 2ปี ตลอดเวลา เธอเป็นผู้หญิงที่ดี  ถึงแม้ในบางครั้งเธอจะขี้หงุดหงิดขี้โกรธง่าย แต่ผมก็รับมาได้ตลอด จริงๆเธอมีนิสัย เหมือนกับผม หลายอย่าง ทั้งขี้โมโห เอาแต่ใจ แล้วที่สำคัญรักแมว แต่ตั้งแต่คบกันมา ผมเลือกที่จะยอม ทุกอย่าง เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะอดีตผมเคยพลาดเพราะนิสัยเอาแต่ใจ และอาจจะไม่เข้าใจว่าความรักเป็นแบบไหน จนวันนึง ได้รู้จักเธอ เราทำงานที่เดียวกันผมเริ่มจีบเองนะ ตลอดเวลา เราก็อาจจะมีปัญหาบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่ผมไม่เคยปล่อยให้เกิน1-2วัน ผมจะง้อบางครั้งอาจร้องไห้บ้าง มันก็ผ่านไป ผมเคยบอกแฟนผมว่า วันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงขอทำวันนี้ให้ดีที่สุด ไม่อยากเก็บปัญหา เมื่อก่อนเราเช่าหอ อยู่ด้วยกัน ผมมีรถ แต่ก็พึ่งขับเป็น วันหนึ่งแฟนผมซื้อบ้าน เราก็ย้ายมาบ้าน อยู่ด้วยกัน เธอให้ผมสอนขับ แต่ผมไม่สอน เพราะ ผมกลัว ที่ขับเป็นเพราะผมไปเรียนมา สำหรับรถมีประกัน ผมไม่กลัว แต่ผมกลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย เรื่องราวก็ผ่านไป แต่ก็รู้ว่างอล แต่ผมก็ไม่เคยอธิบายเหตุผล ให้เเธอฟังนะ ว่า ผมเคยฝันว่า จะเกิดอุบัติเหตุกับเธอเพราะรถยนต์ จนเวลาผ่านไป แต่เธอคิดในใจตลอดว่าผมหวงรถอาจจะมีปัญหาบ้าง ทุกครั้งเวลาแฟนผมโกรธว่า ผมจะเปลี่ยนเรื่อง ตลอดที่เปลี่ยน ไม่ใช่เพราะผมรำคาญแต่เพราะ ผมไม่อยากให้โมโห แล้วอีกอย่างผมรู้สึกทุกครั้งเวลาแฟนผมว่า ผมจะรู้สึกว่าผมยังทำหน้าที่ไม่ได้เท่าไหร่ แต่ผมยอมรับผมเป็นผู้ชาย เพราะนั้นเรื่องเรียบร้อยอาจหายากอาจเลอะเทอบ้าง วันหนึ่งเรามีปัญหากัน คือต้องบอกว่า เราทั้งคู่ไม่มีมือที่ 3 แต่ปัญหาที่คาใจมานานไม่เคยเปิดอกคุยกันจริงๆจนเป็นเรื่องจากเล็กน้อยกลายเป็นเรื่องใหญ่  ผมว่าความผิดอยู่ที่ผมตรงผมอาจดูแลไม่ดี หรือไม่รับฟังมากพอ เธอบอกเลิกผม ผมและเธอต่างร้องไห้เสียใจ ผมพยายามง้อขอโทษ แต่ทุกครั้ง ที่ผม เจอหน้าเธอๆจะทำแบบไม่พอใจไม่อยากคุย ผมยอมรับผมไม่ใช่ผู้ชายที่ดี ไม่รวย แต่ผมก็ก็พยายามให้ดีที่สุด ซึ่งตอนนี้ เธอไม่ยอมคุยถ้าจะคุยต้องคุยเป็นเพื่อนยังไม่ใช่ตอนนี้ที่จะคืนดี คือผมร้องไห้ทุกวัน เหมือนเสียสูญ ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าเธอจะเข้าใจ ความรู้สึกที่มีในใจของผมหรือเปล่า และผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะยังรักผมมั้ย ผมกล้าพูดได้เลย ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยแม้แต่จะคุยกับใครหรือมีมือที่ 3 เพราะทุกอย่างของผม ยกให้เข้าไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าเค้าจะเห็นกระทู้นี้มั้ย แต่ผมอยากบอกว่าผมรักเค้ามา ผมอยากจะบอกว่า ผมรัก เค้ามาก อีกมั้ยกี่วันก็ปีใหม่แล้ว แต่ผมไม่มีมือคู่นั้น หน้าผากแก้มให้ผมจับหรือหอมอีกต่อไป ผมอยากบอก ทุกคนว่า วันหนึ่งถ้าคุณมีคนที่คุณรัก ควรเปิดอกเอาใจใส่ มีปัญหาอะไรให้รีบคุยกัน อย่าปล่อยเวลา เนิ่นนาน เพราะมันอาจจะกัดกินในใจ ผมอยากให้ทุกคน แก้ไขในขณะที่ยังมีเวลา ไม่อยากให้เหมือนผม ที่อาจจะไม่มีเวลาแก้ไขอีกแล้ว