คือว่าผมคบกับแฟนมานานมากแล้วเธอนิสัยดีมากชอบงอแงใส่ผมชอบงอลผมแต่ผมก็ง้อตลอดทุกครั้ง
เพราะว่าเธอน่ารักเวลาเธองอแงใส่ผมจนมาวันนึงเธอขอไปเที่ยววันเกิดเพื่อนซึ่งผมก็ไม่ได้ติดขัดอ่ะไรครับ
เพราะผมรู้ว่าเธออยากเที่ยวมากๆเธอไม่เคยไปเที่ยวผับตั้งแต่คบกับผมมา8ปีเธอไม่เคยเข้าผับเลยถ้าหากไม่มีผมไปด้วย
จนวันนึงเป็นวันเกิดของเพื่อนแล้วเธอก็ขอผม ผมก็ให้ไปผมไม่เคยงอแงใส่เธอเลย (ส่วนน้อยน้ะครับ)
แต่พอมาครั้งนี้ผมรู้สึกหึงหวงห่วงมากๆปากบอกว่าไปเหอะแต่ในใจนี่โคตรซึมเลย พอเราคุยกันผมก้งอแงใส่
จะร้องไห้บ้าง จนเธอโมโห ผมก็กลัวว่าจะทะเลาะกันจนเป็นเรื่องใหญ่เลยกลั้นใจว่าไม่เป็นไร 'ที่รักตัวไปเถอะน้ะค้ะเค้าไม่งอแงแล้วค้ะ'
ผมหวงเธอมากไปรึป่าวครับผมเยอะกับเธอมากไปไหมครับ
หวงมากไปไหมครับ
เพราะว่าเธอน่ารักเวลาเธองอแงใส่ผมจนมาวันนึงเธอขอไปเที่ยววันเกิดเพื่อนซึ่งผมก็ไม่ได้ติดขัดอ่ะไรครับ
เพราะผมรู้ว่าเธออยากเที่ยวมากๆเธอไม่เคยไปเที่ยวผับตั้งแต่คบกับผมมา8ปีเธอไม่เคยเข้าผับเลยถ้าหากไม่มีผมไปด้วย
จนวันนึงเป็นวันเกิดของเพื่อนแล้วเธอก็ขอผม ผมก็ให้ไปผมไม่เคยงอแงใส่เธอเลย (ส่วนน้อยน้ะครับ)
แต่พอมาครั้งนี้ผมรู้สึกหึงหวงห่วงมากๆปากบอกว่าไปเหอะแต่ในใจนี่โคตรซึมเลย พอเราคุยกันผมก้งอแงใส่
จะร้องไห้บ้าง จนเธอโมโห ผมก็กลัวว่าจะทะเลาะกันจนเป็นเรื่องใหญ่เลยกลั้นใจว่าไม่เป็นไร 'ที่รักตัวไปเถอะน้ะค้ะเค้าไม่งอแงแล้วค้ะ'
ผมหวงเธอมากไปรึป่าวครับผมเยอะกับเธอมากไปไหมครับ