#เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อกองอวยอลิซเท่านั้น
ตอนที่ 1 Alice In My Heart
    "วันนี้อากาศดีจัง" ผมเอ่ยออกไปแบบสบายใจ ผมพึ่งตื่น หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้วผมก็ไปทำกับข้าวระหว่างที่สึกุไปอาบน้ำ
    พอผมทำกับข้าวเสร็จแล้วผมก็เอาไปวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวแล้วผมก็นั่งลงบนเก้าอี้
    ผมหยิบรีโมทมาเปิดทีวีที่ตั้งอยู่บนตู้หลังโต๊ะกินข้าว ตอนนี้ก็มีแต่รายการข่าวที่น่าเบื่อ ผมดูรอสึกุอาบน้ำเสร็จไปเรื่อยๆ
"มาแล้วๆ ทานข้าวกันเถอะพี่" สึกุเดินมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับผม
    เราสองคนกินข้าวกันจนเสร็จแล้วสึกุก็เอาจานไปล้าง
//กริ้งๆๆ// อยู่ๆเสียงกระดิ่งก็ดังมาจาหน้าบ้าน ใครมากันล่ะเนี่ย
    ผมเดินออกไปดูที่ประตูหน้าบ้าน พอเดินไปถึงผมก็เจอกับเด็กผู้หญิงผมทองมัดผมเปียข้างหลัง เธอก็คืออลิซนั่นเอง จะว่าไปก็ไม่ได้เจอเธอมาสองวันแล้ว
"ไง อลิซ มีอะไรงั้นเหรอ" ผมทักเธอไปแล้วเธอก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
"คิริโตะ วันนี้นายว่างรึเปล่า"
"ก็ไม่ได้มีธุระอะไรนะ น่าจะว่างแหละ"
"งั้น..ไปเดทกับชั้น..หน่อยได้มั้ย"
"ดะ..เดทเหรอ" วันนี้เธอมาอารมณ์ใหนของเธอล่ะเนี่ย แต่วันนี้ก็เป็นวันอาทิตย์ แค่ไปเดทนิดๆหน่อยๆคงไม่เป็นไรหรอก
"อะ..อื้ม ได้สิ"
"จริงนะ!!"
"อื้ม"
"งั้นไปกันเถอะ!" เธอนี่ร่าเริงตลอดเลยนะ แต่ก็ดีแล้วแหละ เพราะเวลาที่อลิซมีความสุข เธอน่ารักที่สุดแล้ว
"รอแปปนึงนะ เดี๋ยวชั้นจะพาไปที่ที่นึง"
"อื้ม" ผมเดินไปที่โรงจอดรถแล้วผมก็เอามอเตอร์ไซด์ออกมา ผมลากออกมาถึงหน้าบ้านแล้วผมก็ขึ้นไปขี่ สวมหมวกกันน็อคแล้วสตาร์ทเครื่อง
"ขึ้นมาสิ" ผมบอกอลิซไปแล้วเธอก็เดินมาที่ผม
"ตะ..แต่ว่า ชั้นไม่เคยนั่งเจ้านี่มาก่อนเลยนะ" จะว่าไปมันก็จริงนะ ตั้งแต่ได้ออกมาจาก Underworld อลิซก็ยังไม่ค่อยชินกับโลกใบนี้เท่าไหร่
"ไม่เป็นไรหรอก ขึ้นมาเถอะ" ผมยื่นหมวกกันน็อคไปให้เธอไส่ เธอรับไปแล้วสวม จากนั้นอลิซก็ขึ้นมานั่งที่ข้างหลังของผมแบบที่ผู้หญิงทั่วไปนั่ง วันนี้เธอไส่กระโปรงมาซะด้วย เธอเลยต้องนั่งหันไปทางซ้าย
    ผมพ่วงอลิซไปที่อุเอโนะ ตอนนี้เป็นเดือนมีนาคม ซากุระก็กำลังบาน ย่านอุเอโนะก็มีที่ชมซากุระที่ดีด้วย
    ผมขี่ไปจอดที่ลานจอดรถ แล้วผมกับอลิซก็ลงจากมอเตอร์ไซด์
"ที่นี่คือที่ใหนเหรอ"
"ที่ชมซากุระน่ะ ตอนนี้กำลังสวยเลยล่ะ"
"งั้นเหรอ"
"ไช่แล้ว ไปกันเถอะ" ผมเดินนำอลิซไปจนถึงถนนสายใหญ่ที่มีต้นซากุระล้อมซ้ายขวา
"ว้าว! สวยจัง" อลิซดูมีความสุขสุดๆ เห็นแบบนี้ผมก็มีความสุขไปด้วย
"นั่นสิ"
"งั้นเรา..ไปเดทกันเถอะ!" อลิซจับมือผมแล้วเดินนำผมไปข้างหน้า
    เราสองคนเดินชิลๆไปเรื่อยๆจนถึงแม่น้ำ ตอนนี้ก็มีคนมาปั่นเรือเล่นกันเยอะอยู่เหมือนกัน
"นี่ คิริโตะ"
"มีอะไรเหรอ"
"ทำไมนายถึงพาชั้นมาที่นี่เหรอ" จะตอบยังไงดีล่ะเนี่ย
"กะ..ก็เธออยากมาเดทกับชั้นหนิ เห็นว่าช่วงนี้ซากุระกำลังสวยอยู่ด้วย เธอน่าจะชอบน่ะ"
"อื้ม ชั้นชอบที่นี่มากเลยแหละ คราวหน้าพาชั้นมาอีกสิ"
"อื้ม จะพามาอีกนะ"
    เราเดินคุยกันเรื่อยๆจนไปเจอร้านขายไอศครีมขายอยู่พอดี
"น่ากินจัง"
"ก็กินสิ เดี๋ยวชั้นซื้อให้"
"อื้มๆ ชั้นเอาอันนี้" อลิซชี้ไปที่ไอศครีมรสมะนาว
"งั้น..ผมเอาซอฟครีมอันนึงครับ" คนขายทำไอศครีมให้อลิซแล้วก็เอาซอฟครีมมาให้ผม แล้วเราก็ไปนั่งที่เก้าอี้สาธาณะที่อยู่ริมแม่น้ำ
"อร่อยจัง ชั้นพึ่งเคยได้กินเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย อั้ม!" ถึงจะเป็น AI แต่เรื่องกินเธอก็ไม่เบาแบบผมเลยนะ
"อยากไปใหนอีกรึเปล่า"
"ไม่แล้วล่ะ แค่ได้อยู่กับคิริโตะชั้นก็มีความสุขที่สุดแล้ว"
"ฮะๆๆ นั่นสินะ วันนี้ชั้นเองก็มีความสุขมากเหมือนกัน"
"คือว่า..มากินด้วยกันมั้ย" อลิซยื่นถ้วยไอติมมาให้ผม
"อะ..เอางั้นเหรอ"
"อื้ม อยากให้นายกินของชั้นบ้างน่ะ" ผมลังเลสักพัก แต่สุดท้ายก็ยอม
"อั่ม!!" ผมกัดไอศครีมไปหนึ่งคำ แล้วจู่ๆอลิซก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้วกัดไอศครีมพร้อมกับผมพอดี
//ตึกๆๆ// ทำไมหัวใจมันเต้นแรงจังล่ะเนี่ย ไม่สิ ไม่สิ นี่มันแค่อุบัติเหตุเท่านั้น ปากของอลิซเข้ามาชนกับผมเล็กน้อยแล้วผมก็รีบเอาหน้าออก
"ขะ..ขอโทษนะ" ผมรีบขอโทษเธอแบบมือสั่นสุดๆ
"เรื่องอะไรเหรอ"
"กะ..ก็ เรื่องเมี่อกี้.."
"ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่นี้เอง" หน้าผมร้อนแบบไม่รู้ตัว อลิซก็หน้าแดงนิดๆด้วย
    ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้! ผมจะคิดอะไรไม่ได้ ขืนอาสึนะรู้เข้าล่ะก็ ผมงานเข้าแน่
"คะ..คือว่า อลิซ เรากลับกันก่อนเลยมั้ย"
"อยากกลับแล้วงั้นเหรอ" ฃ
"กะ..ก็นะ ลืมไปว่าวันนี้ชั้นนัดกับทุกคนใน ALO น่ะ" ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย! วันนี้ทุกคนไม่ว่างกันซะหน่อย
"งั้นเหรอ งั้นกลับเลยก็ได้"
"อะ..อื้ม" เราสองคนลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินกลับไปตามทางที่เรามา แล้วอลิซก็หันมาคุยกับผมระหว่างเดิน
"นี่ คิริโตะ ที่นายมากับชั้นแบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ" อยู่ๆเธอมาถามอะไรล่ะเนี่ย
"ไม่เป็นไร ยังไงคิคุโอกะก็ฝากให้ชั้นดูแลเธอด้วยนี่นา ออกมาเที่ยวด้วยกันไม่เป็นไรหรอก"
"แต่ว่า..ชั้นเป็น AI นะ" อลิซยังคิดเรื่องนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย ผมไม่รู้จะทำยังไงผมเลยยื่นมือขวาของผมไปจับมือเธอไว้
"ไม่ต้องคิดมากหรอก ถึงเธอจะเป็น AI แต่เธอก็มีสิทธิแบบมนุษย์ทั่วไปแหละนะ"
"เรื่องนั้นก็จริง แต่ว่า.."
"เธอไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ว่าจะยังไง ชั้นก็จะปกป้องเธอเอง"
"อะ..อื้ม พอนายพูดอย่างนั้น ชั้นก็สบายใจขึ้นหน่อย"
    เราเดินไปจนถึงลานจอดรถ แล้วผมก็พ่วงเธอกลับไป ระหว่างทางฝนก็ตกพอดี งานนี้ผมคงต้องปวดหัวแล้วสิ จะพาอลิซกลับยังไงล่ะเนี่ย!
>>>ตอนที่ 2 สายฝนเจ้าปัญหา>>>

--ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ ผิดพลาดอะไรคอมเม้นกันได้ #ไม่ดราม่านะครับ #ไม่ได้ก่อสงครามกองอวย