#เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อกองอวยอลิซเท่านั้น
ตอนที่ 7 วันที่ได้พักผ่อนหัวใจ
    ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ 7 กรกฎาคม หรือวันทานาบาตะนั่นเอง เป็นวันที่ชาวญี่ปุ่นจะขอพรกับดวงดาว
    คิริโตะเดินไปตามทางเดินที่มีผู้คนมากมายเรียงรายกันอยู่ เขาเดินไปกับน้องสาวที่ชื่อว่าสึกุฮะ
    คิริโตะเดินอยู่ที่ย่านอาซากุสะที่ตอนนี้กำลังจัดงานทานาบาตะ
"เฮ้ คิริโตะ! นายมาด้วยเหรอเนี่ย" เสียงผู้ชายทุ้มสูงเรียกคิริโตะจากทางซ้าย เขาเลยหันไปดู
"อ่าว นายเองเหรอ ไคลน์"
"คุณไคลน์ สวัสดีค่ะ" สึกุฮะโบกมือทักทาย
"จ้า สึกุฮะจัง แล้วเธอไม่ไส่ยูกาตะงั้นเหรอ น่าจะดูดีนะ"
"กะ..ก็ ไม่ค่อยอยากจะไส่นัก..น่ะค่ะ"
"งั้นเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ไปกันเถอะ"
    เขาทั้งสามคนเดินฝ่าฝูงคนเข้าไปเรื่อยๆ
"อ๊ะ ขอโทษครับ.." อยู่ๆคิริโตะก็เดินชนคน
"คะ..คิริโตะ" คนที่คิริโตะชนก็คือเด็กผู้หญิงที่คิริโตะคุ้นเคยเป็นอย่างดี เธอก็คืออลิซนั่นเอง
"อะ..อลิซ"
"อ้าว อลิซจัง มาด้วยเหรอเนี่ย" ไคลน์โบกมือทักทายอลิซ แต่เธอก็ไม่ค่อยสนใจ
    อลิซไส่ชุดธรรมดาเหมือนกับสึกุฮะ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ วันนี้อลิซปล่อยผมยาวเหมือนคนทั่วไป ปกติอลิซจะมัดผมเปีย แต่พอมาแนวนี้เธอก็ดูดีมาก
"มาเดินด้วยกันมั้ย" คิริโตะชวนอลิซตัดหน้าไคลน์
"ก็เอาสิ"
    ทั้งสี่คนเดินไปจนถึงร้านเช่าชุดยูกาตะที่อยู่ริมซ้ายของทางเดิน อลิซดูสนใจมาก
"นี่ๆ คิริโตะ นั่นมันชุดที่คนไส่กันเยอะๆนี่นา"
"เธออยากลองไส่ดูมั้ยล่ะ"
"นั่นสิ ถ้าอลิซจังไส่ยูกาตะล่ะก็คงจะน่ารักมากแน่ๆ คิริโตะคงจะชอบ เนอะ" พอไคลน์พูดไปแบบนั้น คิริโตะกับอลิซก็หน้าแดงแบบไม่รู้ตัว
"จะบ้ารึไง นายพูดอะไรเนี่ย" คิริโตะรีบปฎิเสธคำพุดของไคลน์
"ฮ่าๆๆ นายเองก็อยากเห็นไช่มั้ยล่ะ คิริโตะ
"กะ..ก็"
"งั้นชั้นจะลองไส่ดูล่ะนะ" อลิซพูดขัดคิริโตะ แล้วเธอก็เดินเข้าไปในร้าน
"งั้นหนูขอไส่ด้วย" สึกุฮะเห็นอลิซไส่ก็เลยอยากจะไส่บ้าง เธอก็เดินเข้าไปในร้านตามอลิซไป
"ไคลน์ แล้วพวกคนอื่นๆไม่มากันงั้นเหรอ"
"ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะไปที่อื่นกันนะ"
"งั้นเหรอ"
    คิริโตะกับไคลน์ยืนรออยู่ประมาณยี่สิบนาที แล้วประตูก็เปิดออก
"เสร็จแล้วค่ะ" คนที่ออกมาคือสุกุฮะที่สวมชุดยูกาตะเสร็จแล้ว
    ชุดที่เธอไส่เป็นยูกาตะสีแดงลายเหลือง โอบิสีส้ม ถึงคิริโตะจะเคยเห็นเธอไส่แล้วเมือปีก่อนๆ แต่คิรโตะก็ตะลึงอยู่เหมือนกัน
"เป็นไงบ้างคะ"
"นะ..น่ารักที่สุดเลยยยยย" ไคลน์ตาค้างกับความน่ารักของสึกุฮะ
"แล้วพี่ล่ะ ว่าไง"
"ก็ไม่แย่นะ" คิริโตะตอบไปโดยยิ้มเล็กน้อย
"โธ่ พูดแค่นี้เองเหรอ"
"น่าๆ คิริโตะก็แบบนี้แหละนะ"
"ละ..แล้วอลิซล่ะ ยังไม่เสร็จเหรอ" คิริโตะเอ่ยถามสึกุฮะด้วยความตื่นเต้น
"แหมๆ ใหนบอกว่าไม่ได้คิดอะไรไง"
"เถอะน่า ช่างชั้นเถอะ"
"สึกุฮะจัง ไปหาไรกินกันมั้ย ให้คิริโตะอยู่กับอลิซจังเถอะ"
"ดะ..เดี๋ยวสิ!" คิริโตะสะดุ้งกับคำพูดของไคลน์
"ได้สิคะ หนูก็ไม่อยากเป็นก้างขวางคอซะด้วยสิ"
"เธอก็เอาด้วยอีกคน เห้อ!"
    ไคลน์กับสึกุฮะเดินไปทางขวาของถนนเพื่อไปซื้อขนมกิน คิริโตะก็รออยู่หน้าร้าน แล้วประตูร้านก็เปิดออกอีกครั้ง
    คราวนี้คนที่ออกมาคืออลิซ เธอสวมชุดยูกาตะสีฟ้าลายขาว โอบิสีเหลือง ผมก็มัดไว้อย่างเป็นระเบียบ
"เป็นไงบ้าง..เหรอ" อลิซถามคิริโตะด้วยความเขินอาย
"ดะ..ดูดีสุดๆ น่ารักมากๆเลยล่ะ" คิริโตะตาค้างกับภาพที่เห็น ใจก็เต้นแรงสุดๆ
"งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้น..เราไปกันเถอะ" อลิซหน้าแดงอย่างหนักแล้วเดินเข้ามาหาคิริโตะ
"แล้วสองคนนั้นไปใหนเหรอ" อลิซถามคิริโตะที่กำลังตาค้างอยู่
"อ้อ ไปหาอะไรกินกันอยู่น่ะ" คิริโตะตั้งสติได้แล้วตอบกลับไป
"เด๋ยวชั้นจะพาไปตรงนั้นนะ" คิริโตะชี้ไปที่ต้นไผ่ต้นใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างหน้าถนน
"มันคืออะไรเหรอ"
"ที่ขอพรไงล่ะ"
"ขอพร..งั้นเหรอ"
"ไปถึงชั้นจะบอกวิธีขอเอง ไปกันเลยเถอะ"
    คิริโตะพาอลิซไปที่ต้นไผ่ ตอนนี้คนก็เริ่มเยอะแล้ว เพราะตอนนี้ก็หกโมงเย็นพอดี
    พอไปถึงคิริโตะก็พาอลิซไปที่โต๊ะที่มีกระดาษขอพอวางเรียงกันอยู่
"เธอก็เขียนคำขอพรลงไปในกระดาษนั่นแล้วเอาไปแขวนบนต้นไผ่ แค่นั้นแหละ"
"แล้วมันจะเป็นจริงสินะ"
"ก็คงงั้น..ล่ะมั้ง"
    อลิซนั่งลงที่เก้าอี้แล้วหยิบปากกาขึ้นมา แล้วเธอก็หยิบกระดาษมาหนึ่งแผ่น เธอเขียนไปว่า [ขอให้ได้อยู่กับคิริโตะตลอดไป]
    พอเธอเขียนเสร็จเธอก็เดินไปที่ต้นไผ่ คิริโตะก็เดินตามเธอไป
"อลิซ เธอขอว่าอะไรเหรอ"
"ไม่บอกหรอกย่ะ" อลิซหน้าแดงอีกครั้งแล้วพูดต่อ
"นายก็ไปขอของนายสิ"
"อะ..อื้ม" อลิซเดินเอากระดาษไปแขวนไว้ที่ต้นไผ่ตรงกลาง เธอแขวนไว้ในทื่ที่มีคนแขวนเยอะๆเพื่อไม่ให้คิริโตะเห็น
    คิริโตะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ หยิบปากกากับกระดาษมาเขียน คิริโตะเขียนว่า [ขอให้ได้เจอแต่สิ่งดีๆ]
    คิริโตะเดินไปที่ต้นไผ่ที่อลิซแขวนแล้วก็เอาไปแขวนบ้าง
"นายขอว่าอะไรเหรอ"
"โธ่ ไม่ยุติธรรมเลยนะ เธอยังไม่บอกชั้นเลย"
"บอกมาเถอะน่า"
"ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆน่ะ ก็เหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ"
"อื้ม ไปต่อกันเถอะ ชั้นอยากไปตรงนั้นจัง" อลิซชี้ไปที่สะพานที่อยู่ริมถนนฝั่งตรงข้าม
"ไปสิ ที่นั่นคนก็น้อยด้วย"
    คิริโตะพาอลิซไปที่ที่เธออยากไป สะพานนี้เป็นสะพานข้ามแม่น้ำที่ตรงข้ามเป็นหอคอยโตเกียวสกายทรี
"ว้าว นั่นสวยจัง"
"เป็นครั้งแรกที่เธอมาสินะ"
"อื้ม" อลิซมองหอคอยที่ส่องสว่างหลากสีด้วยความตะลึง สักพักเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป
"นี่ คิริโตะ รู้รึเปล่าว่าตั้งแต่ที่ได้มาอยู่ที่โลกนี้ วันนี้ชั้นมีความสุขที่สุดเลยล่ะ"
"ฮ่าๆๆ เธอคงจะชอบที่นี่สินะ" คิริโตะจับราวสะพานแล้วมองไปที่อลิซอีกครั้ง
"ชอบมากเลยล่ะ ไม่เหมือนในอันเดอร์เวิลด์เลย ที่นี่สงบกว่าต้องเยอะ"
"นั่นสินะ"
    ทั้งสองคนยืนมองดูหอคอยเงียบๆอยู่สักพัก แล้วอลิซก็พูดทำลายความเงียบ
"คิริโตะ ขอจับมือหน่อยได้มั้ย"
"...อะ..อื้ม" คิริโตะหน้าแดง แต่ก็ยื่นมือขวาไปจับมือของอลิซ
"ชั้นน่ะนะ ไม่รู้ว่าจะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ใหน เมื่อกี้ชั้นขอพรว่า..ขอให้ได้อยู่กับนายตลอดไปน่ะ เพราะว่า..ชั้นต้องการแบบนั้นจริงๆ"
"..อลิซ.." คิริโตะจับมือเธอแน่นขึ้นแล้วหันหน้าไปหาเธอ
"ก็อยู่ที่นี่ตลอดไปเลยสิ ไม่มีใครจะทำให้เธอหายไปอยู่แล้ว"
"แต่ว่า.." คิริโตะเอามือออกไปจับที่หน้าของอลิซ
"ชั้นบอกเธอแล้วไง ชั้นจะเป็นคนปกป้องเธอเอง" แล้วคิริโตะก็ยื่นหน้าเข้าไปจูบอลิซ
    ถึงนี่จะไม่ไช่ครั้งแรกที่คิริโตะทำแบบนี้ แต่อลิซก็เขินสุดๆ แล้วคิริโตะก็เอาหน้าออกมาโดยที่หน้าผากยังติดกันอยู่
"คราวนี้เธอเลิกกังวลได้รึยังล่ะ"
"ตะ..ตาบ้า ไม่ได้ให้จูบซะหน่อย"
"ฮ่าๆๆ ถ้าเธอสบายใจขึ้นก็ดีแล้วล่ะ"

>>>อีเว้นท์ใหม่ในไอน์แครด>>>

เป็นไงกันบ้างครับ ตอนก่อนมีคนบอกว่าให้ผมเขียนยาวๆ แบบนี้ยาวพอรึยังครับ ฮ่าๆๆ
แต่ตอนนี่ก็ทำให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของคิริโตะกับอลิซอย่างชัดเจน ใครอวยอลิซคงจะฟินกันนะ (โดยเฉพาะผม) เขียนไปฟินไป อิอิ
ยังไงก็เจอกันตอนต่อไปครับ มีอะไรติชมเม้นกันได้เลย ขอบคุณครับ ^^