แม่เราเป็นคนชอบพูดมากๆ ชอบพูดตรงๆขวานผ่าซาก ชอบบ่นเอามากๆๆโครตๆ เป็นคนเก็บกด ชอบคิดไปเองชอบคิดมาก
แต่เราไม่ได้ติดใจอะไรตรงนี้ แต่มันติดที่แม่เราชอบมองโลกในแง่ร้าย ชอบพูดให้คนอื่น พูดไม่คิดพูดแล้วค่อยมาคิด  ถึงแม่จะพูดคำพูดที่แสนธรรมดา
แต่คนที่เขาฟังเขากับรู้สึกไม่พอใจในคำพูดของแม่ แม่ชอบพูดจาโอ้อวด เสียดสี
ดูถูก แม้แต่เราและคนในครอบเราก็ไม่เว้น จนเพื่อนบ้านคนรู้จักคนในหมู่บ้านพากันเกียจแม่เอามากๆๆแบบเกียจถึงขั้นบอกต่อๆกันเลย แต่แม่ก็รู้ตัวบ้างอยู่ว่ามีคนเกียจแต่ไม่รู้ว่าคนอื่นเกียจแม่เพราะสาเหตุอะไรแม่ยังกลับมาถามเราว่าแม่ทำอะไรผิดคนอื่นถึงไม่ชอบ  (พูดใส่คนอื่นกลับไม่ดูตัวเอง )  แต่ผลที่แม่ได้พูดให้คนอื่นๆนั้นกลับมาตกอยู่ที่เราทั้งๆที่เราไม่เคยไปยุ่งไปพูดอะไรใส่ใครเลย เราก็อยู่แต่บ้านเราเป็นคนเงียบมากๆไม่ค่อยพูด แม่เราทำร้ายเราทางอ้อมเอามากๆมันทำให้เพื่อนคนในหมู่บ้านหรือแม้คนที่เขาไม่รู้จักเราพากันเกียจเราและครอบครัวเรามากๆเพียงเพราะแม่เราปากไม่ดี เราค้าขายอยู่ก็ไม่มีคนมาซื้อของเราเพราะเค้าพากันเกียจแม่เรา พอเราไปสมัครงานคนที่รับสมัครเค้าจำเราได้ว่าเป็นลูกของแม่ที่ปาก..เค้าก็ไม่รับแถมเอาเราไปซุบซิบต่อด้วยซ้ำ แม้แต่พ่อแม่แฟนและแฟนเรายังเกียจแม่เราเลย มันทำให้เราใช้ชีวิตลำบากมากเราทำดีร้อยครั้งแม่มาพูดผิดครั้งเดียวชีวิตเราคือพังทลาย เพียงเพราะแม่ปากไม่ดีเรานอนร้องไห้ทุกคืนว่าทำไมต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ทำไมแม่เราเป็นแบบนี้เราคิดมากจนจิตตกหาทางออกไม่ได้เลยใครก็ได้ช่วยบอกเราทีว่าควรทำยังไงกับแม่ดี??