จากประสบการณ์ชีวิตเราย่อมรู้ดีอยู่แล้วว่าความรักไม่ได้มีแต่ความสุข...ไม่ได้มีแค่รอยยิ้ม...ไม่ได้ลงตัวสวยงามเสมอไป...สีสันของความรักมันอยู่ที่ระหว่างทางที่คนสองคนเดินไปด้วยกัน...ผ่านความรู้สึกและเรื่องราวต่างๆ มากมายทั้งจากตัวเอง...คนรอบข้าง...และสภาพแวดล้อม...ระหว่างที่เดินไปมันจะมีอะไรใหม่ๆ ของอีกฝ่ายโผล่ออกมาให้เห็นมากขึ้นนั่นก็คือ..."ตัวตน"...มันอาจไม่เหมือนวันแรกๆ ที่เจอกัน...มันอาจไม่เหมือนที่วาดฝันไว้...เพราะนี่คือโลกแห่งความจริง..บางวันเขาอาจทำเราเสียใจ...บางวันเราอาจทำเขาเสียใจ...บางวันเบื่อ! เห็นหน้าก็หงุดหงิด! ทะเลาะกันแทบตาย!...แต่สุดท้ายก็ดีกัน...ทำไม!? เราถึงไม่ไปจากกัน? ทำไมยังอยู่ทั้งๆ ที่มันไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิดไว้...นั่นเพราะแท้ที่จริงแล้วความรักไม่ได้ต้องการแค่ความสุขเพียงอย่างเดียว...แต่ต้องการความทุกข์อุปสรรคบ้างเพื่อหล่อหลอมให้เราแข็งแรงและเห็นคุณค่าของความรักมากขึ้น^^

[สิ่งหนึ่งที่รวมอยู่ในคำว่า "รัก" มันคือความเข้มแข็งของทั้งคู่ที่ต้องช่วยพากันข้ามผ่านช่วงเวลาต่างๆ ของชีวิตไปให้ได้]
ก๊อปเขามา...อ่านแล้วโดน
เพลงรัก