"เพระเรามีวันเก่าๆ มิใช่มีแค่เพียงดอกไม้ มีรอยยิ้ม และมีน้ำตา"

เพราะสิ่งนี้เองที่ทำให้ความรักของผู้สูงอายุแตกต่างจากความรักของหนุ่มสาว เพราะท่านทั้งสองไม่ได้มีแต่ความตื่นเต้นในความสุขและมองเห็นแต่ด้านดีๆของความรัก โลกไม่ได้เป็นสีชมพูไปทั้งใบ ซึ่งโลกแสนหวานแบบนั้นมันช่างง่ายดายเหลือเกินต่อการพังทลาย หากมีอะไรที่ไม่ถูกใจกันเกิดขึ้น

สิ่งที่ผูกโยงความสัมพันธ์ของคนรักสองคนที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาเนิ่นนานนั้นไม่ใช่แค่ "ดอกไม้" หรือ "ความรัก" แบบหัวใจเต้น เมื่อเห็นหน้าเท่านั้น หากแต่คือ "ความเข้าใจ" ซึ่งจะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อทั้งสองจับมือกันข้ามผ่านอุปสรรคที่เป็นบททดสอบของความรักร่วมกันมาเป็นเวลานานบนเส้นทางชีวิต

มิใช่มีแค่เพียงดอกไม้ แต่ยังมีรอยยิ้ม และมีน้ำตา

คนที่เคยร้องไห้ร่วมกันมาย่อมผูกพันกันลึกซึ้งขึ้น ย่อมเข้าใจกันมากขึ้น

"วันเก่าๆ" จึงเป็นกาวที่ดีในการผสานความสัมพันธ์ของคนสองคน
.....
...

"จะรักใคร ก็ต้องรักทั้งข้อดี และข้อเสียของเค้าด้วย อย่าเลือกรักเฉพาะที่ถูกใจเรา"

ฉันเชื่อเสมอว่าความรักเป็นสิ่งสำคัญ แต่ที่สำคัญกว่าคือความเข้าใจ แรกๆเราจะรักกันมาก แต่เวลาจะทำให้ความรู้สึกรักเบาบางลงเรื่อยๆจนกระทั่งรู้สึกเฉยๆ

แต่เราจะมีความผูกพันกัน

เราจะมีวันเก่าๆให้นึกถึงร่วมกัน

และฉันชอบความรู้สึกตรงนี้มากๆ

จะความสุข ความทุกข์ ความสำเร็จอะไรในชีวิตก็ตาม มันจะมีค่าและมีความหมายมากๆ เมื่อมีใครมาร่วมแบ่งปันไปด้วยกัน

เพราะฉะนั้นจะเหตุกาณ์อะไร ที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน มันเก็บเป็นเรื่องเล่าได้ทั้งนั้น

ไม่ว่าจะมีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ใช้คำพูดทำร้ายกันบ้าง เมื่อคิดให้ได้เสียว่า เราสองคนมีเรื่องให้เก็บ เป็นเรื่องเล่าเพิ่มขึ้นอีกเรื่องแล้วสิ เราก็จะ "ให้อภัย" กันได้เสมอ แม้ว่าใครคนนึงจะทำผิดไปมากแค่ไหน

เพราะเรามีวันเก่าๆ ที่ไม่ได้มีแต่ดอกไม้ ไงล่ะ...

อ้างอิง: หนังสืออาจารย์ในร้านคุกกี้