แผ่วเบาดูราวเมฆคล้อยบนนภา บางครา หนักกว่าขุนเขาคีรี เยือกเย็น กว่าหยาดน้ำค้างยามราตรี บางที ร้อนแรงดั่งไฟ ล่องลอย สู่ชีวิตนับนานา นำพา เอาความรักนั้นลอยไป จุดเปลว ประกายรักหวังดังใจ จรรโลง โลกสดใสชีว

นี่เป็นเพียงส่วนนึงของเรื่องราวเธอและฉัน จากคืนนั้นที่นอนกอดฉันรับรู้ถึงไออุ่นของร่างกายเราทั้งคู่พร้อมกับ บทสนทนาหลังจากพูดเรื่องทุกข์ใจของฉันทำให้ฉันร้องไห้ได้โดยไม่อาย เธอบอกกับฉันว่า " ฉันเป็

รถประจำทาง                 มุมมองที่สอง