(ขอบคุณรูปภาพจากInternet)
การฆ่าตัวตายโดยทั่วไปบังเกิดขึ้นมาจากความหวังที่สิ้นหวัง ไม่สมอยาก..
ท้อแท้ หดหู่ เศร้าโศก การหลบหนีปัญหา หรือความอยากความต้องการเอาชีวิตตนเข้าแลก
เพื่อหมายจะเอาชีวิตผู้อื่นด้วยความโกรธ ความเกลียดชัง..
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นการฆ่าตัวตายด้วยการปรุงแต่งความอยากความยึดติด
และความเคลื่อนไหวกระทำที่ไม่สันติขึ้นมาในตนเอง  เป็นการทำบาป
เป็นความไม่บริสุทธิ์สงบสันติของจิตใจมนุษย์..เป็นการตายไม่แท้ ตายแล้วยังต้องเกิดอีก
คือ เกิดมาเพื่อชดใช้ผลของพลังงานเดิม(กรรมเดิม) และแรงดึงแรงยึดเดิม(ตัณหาอุปาทานเดิม)
ที่ได้กระทำไว้ก่อนตาย ที่ยังไม่ได้ดับ ที่ยังไม่สงบนั้น..

(ขอบคุณรูปภาพจากInternet)
ส่วนการฆ่าตัวตายที่ไม่เป็นบาปตามแบบฉบับของศาสนานั้น..
เป็นการฆ่าตัวตายด้วยการดับพลังงาน(ดับกรรม)และดับแรงดึงแรงยึด(ความอยากความยึด)ที่ไม่สันติในตนเองของธาตุ
ที่กระทำอยู่ในตนเองและออกกระทำกับธาตุภายนอกอื่นๆ ไม่กระทำขึ้นมาอีก..
เป็นการดับตัวตน(ตัวกู) ของๆตน(ของกู)ที่ดำรงอยู่ด้วยกรรมและตัณหาอุปาทาน..
เป็นการตาย เป็นการฆ่าตัวตายด้วยความบริสุทธิ์สันติสงบของธาตุ คือ นิพพาน..