สวัสดีค่ะ หนูอายุ 21 ปีค่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงนะคะ หนูก็เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป เที่ยวเตร่ เรียนบ้างเที่ยวบ้าง ชีวิตก็สนุกกับเพื่อนๆไปวันๆ
จนหนูเริ่มขึ้นปี 2 หนูเริ่ดคิดถึงว่า โตขึ้นเราจะทำงานอะไร เพราะไหนเรายังจะต้องเลี้ยงดูพ่อ แม่ น้อง เงินเดือนจะได้สักท่าไหร่
จะมีงานทำไหม เหมือนเป็นคนคิดมาก คิดโน้นนี้ประจำเครียดกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง จนหนูเริ่มคิดว่าเรื่องการ ตาย หรือการ จากโลกนี้จนนอนไม่หลับ
หนูคิดว่า คนเราตายแล้วไปไหน มีชาติหน้าจริงๆ หรือ ตายแล้วก็แค่เป็นเถ่าธุลี งั้นเราก็แก่มากแล้วสิ ไม่อยากแก่ไม่อยากตายเลย ทำใจไม่ได้ กลัวว่าคนในครอบครัวจะเป็นอะไร กังวลว่าหากเป็นอะไรคงทำใจไม่ได้แน่ และทุกคืนก็ชอบนอนคิดเรื่องนี้เป็นประจำ จนนอนไม่หลับปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกคิดมาก เรื่ิงตายเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนต้องตายอยู่แล้ว คือหนูกลัว กลัวความตาย กลัวว่าตายแล้วจะเป็นแค่อากาศ จะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ไม่ได้อยู่กับคนที่รัก

ปล.ทุกวันนี้ก็ยังมีคิดบ้างแต่พยายามบอกตัวเองว่าอย่าไปคิดมันเป็นเรื่องอนาคตแต่ในใจก็แอบคิดอยู่ดี