สวัสดีครับชาว Pantip ทุก ๆ คน วันนี้ผมขอระบาย และขอคำปรึกษาเกี่ยวกับน้องใหม่สักคนนึงนะครับ
เบื้องต้นผมขอนิยาม บุคคลในกระทู้นี้เป็นผมกับน้อง เพื่อให้เข้าใจง่ายละไม่พาดพิงต่ออนาคตของน้องนะครับ
ผม = จบวิศวะจากมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง และไม่เคยทำงานวิศวกรด้านนี้มาก่อน อายุ 28 ปี
น้อง = จบวิศวะจากมหาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่ง แต่ไม่เคยทำงานมาก่อน อายุ 23 ปี
ปล. เรื่องทั้งหมดที่เล่ามาเป็นความจริง และชี้แจงกับน้องตรง ๆ แล้วทุกเรื่อง
(ของด ดราม่า !! ว่า มาพูดในนี้แล้วน้องจะพัฒนามั้ย เค้าจะรู้มั้ยนะครับ) เพราะบอกไปหมดแล้ว

หนึ่งเดือนที่ผ่านมาหัวหน้าผม เดินมาบอกว่า ทีมเราได้รับพิจารณาให้เพิ่มคนในทีมเพื่อให้สอดคล้องกับปริมาณงานที่เพิ่มขึ้น
ทุกคนในทีมต่างดีใจและรอคอยน้องคนนี้เพื่อเข้ามาทำงาน ซึ่งช่วงประมาณกลาง ๆ เดือนพฤษภาคม หัวหน้าก็เดินมาบอกว่าสัมภาษณ์ผ่านละนะ
เตรียมรับน้องเลยคร่าว ๆ ว่าน้องเพิ่มจบ ไม่เคยทำงานมาก่อน ยังไงฝากดูแล เทรนนิ่งลักษณะการทำงานให้ด้วยนะ  (เราก็ครับ ๆ)

ซึ่งน้องเริ่มต้นด้วยวันแรกที่ทำงาน หมดไปกับการอบรมและเรียนรู้เกี่ยวกับตัวบริษัท นโยบายการทำงาน ทดลองใส่ Uniform ต่าง ๆ กับ HR
จนผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ โดยที่ยังไม่ได้แวะเข้ามาในแผนกเต็มตัว ต้องเรียนรู้กับแผนกอื่น ๆ ในบริษัทก่อน (มีแค่แวะมาทักทาย และไปกินข้าวกันบ้าง)
สัปดาห์ที่สอง น้องเข้าสู่แผนกเต็มตัว พวกเราเริ่มต้นวันจันทร์ด้วยงานมากมาย และหัวหน้าก็ Assign ให้น้องลองทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ดูว่าโอเคมั้ย
ข้อดีที่พบคือน้องเป็นคนชอบพูด ชอบคุย อัธยาศัยดี และเข้ากับคนอื่นได้ดี วันนี้ผ่านไป 3 สัปดาห์ ขอแยกเป็นหัวข้อดังนี้ครับ



หัวข้อที่ 1 ภาษาอังกฤษ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้องค์กรเรา ไม่ได้ยิ่งใหญ่ แต่เป็นระดับกลาง ๆ ที่มีชาวต่างชาติให้สามารถพูดคุยทักทาย และเรียนรู้อยู่เสมอ ๆ
ซึ่งภาษาอังกฤษเป็นอะไรที่สำคัญมากสำหรับทุกคน แม้กระทั่งน้า ๆ ป้า ๆ ที่คอย Support งานเบื้องหลังยังเขียน E-mail เป็นภาษาอังกฤษได้
วันนึงน้องยก Computer มาหาผมละถามว่าพี่ ๆ เขียนแบบนี้โอเคมั้ยอะ (ก่อนที่จะส่งเมล์ให้คนอื่นๆ ) ผมเริ่มเห็นแววความพยายามและเนื้อเรื่องที่เขียนค่อนข้างดี
ซึ่งมารู้ที่หลังว่าน้อง Copy มาจาก Google และพยายามใช้ทักษะรวมรวมเป็นอย่างดี (อันนี้ผมว่าเป็นข้อดีของน้อง ในการเรียนรู้และค้นหว้า)
แต่เรื่องมาแดงตอนที่ผมให้น้องแก้ไข E-mail ดังกล่าวเพื่อให้กระชับและเพิ่มเติมในส่วนที่ขาดหาย เช่นคำว่า Refer น้องคลิ๊ก ๆ เมาส์วนไปวนมา
แสดงอาการงง เหมือนติดอะไรสักอย่าง ซึ่งเราก็คิดว่าน้องกำลังงงว่าต้องเพิ่มตรงไหน ป่าวเลยครับ น้องเงยหน้ามาละถามว่า พี่ Refer เขียนยังไงอะ
เอิ่มมมม ... เออ สงสัยตอนเรียนเราก็ไม่ค่อยได้ใช้ ไม่เป็นไร อ่อ ๆ R , E , F , E , R ครับ หลังจากนั้น ก็ถามหมดตั้งแต่ Dear , order , support , overall และอีกมากมายที่ง่าย ๆ

ที่เป็นห่วงเพราะ เราต้อง Due งานกับ อเมริกา สิงคโปร อินเดีย มาเลย จีน ซึ่งภาษาอังกฤษทั้งนั้น แล้วใครจะช่วยได้ตลอด ๆ
เคยให้น้องพูดแนะนำตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ น้องพูดได้ดี แม้สำเนียงไม่ชัดมาก แต่ฟังง่ายและค่อนข้างครบถ้วนเข้าใจง่าย
เลยถามว่า อ้าววว ก็พูดได้หนิ แล้วไม่พูดละ จะได้ฝึกไปเรื่อยๆ พัฒนาเรื่อย ๆ (น้องบอกผมท่องมาพี่ ได้แค่นี้ อื่น ๆ ไม่ได้เลย)  คือไม่ได้จริง ๆ นะลองแล้ว
น้องใช้ วิธีแสดงความมั่นใจ ในการสอบสัมภาษณ์ แนะนำตัวตามที่กล่าวมา และดันทำข้อเขียนผ่าน !!! (เป็นยังไงละ 555)

หัวข้อที่ 2 ทักษะการจดจำ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เข้าใจครับ ว่าเริ่มต้นอะไร ใหม่ ๆ ไม่มีใครหรอกที่ดีไปหมดทุกอย่าง ต้องค่อย ๆ เรียนรู้พัฒนา และจดจำในสิ่งที่คนอื่น ๆ สอน
ผมจำวันแรกที่ผมเข้ามาทำงานได้ ผมไม่รู้อะไรเลย ผมจะมีสมุด 1 เล่มที่พร้อมจด แบ่งแยกชัดเจนอะไรงานไหน ถามงานคร่าว ๆ ว่ามีกี่แบบ แยกยังไง
ซึ่ง น้องไม่มี (อันนี้ก็บอกน้องไปว่าพรุ่งนี้เตรียมสมุดมาด้วยนะครับ) เช้ามาก็มีสมุดมา 1 เล่มแต่ไม่จดอะไรเลย พูดไปก็ครับ ๆ แต่ไม่จดวะ (หรือน้องจำได้) ก็เลยไม่ได้ว่าอะไร
ผ่านไปสัก ชม. น้องจะเดินกลับมาพร้อมคำถามเดิม ๆ ที่เคยสอน เช่น งานนี้ต้องส่งเมล์ให้ใครบ้างครับ ต้อง Cc. ใครบ้าง (รอบที่สิบละมั้ง)
รอบสองที่สอน ก็เลยบอกน้องว่า จดครับ ผมว่าเราต้องจดอะ จะได้จำได้ ..... ก็จด ๆ
รอบสาม เอิ่มม พี่ว่าพี่สอนไปแล้วนะอันนี้ (ยังไม่ค่อยเข้าใจอะพี่ คือมันต้องยังไงอะ)
รอบสี่ พี่ขอดูสมุดหน่อยดิ ... ผมจำได้แม้กระทั่งว่าน้องจดไว้หน้าไหน (อ้าว สอนแล้วจริง ๆ ด้วย) ละก็ยิ้ม ๆ
รอบห้า หก เจ็ด แปด เก้า สิบ .... จนทุกคนเริ่มหนี ไม่อยากสอนแล้ว เพราะไม่จำอะไรเลย

หัวข้อที่ 3 วิธีการจัดการ E-mail
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมเข้าใจครับว่าเด็กเพิ่งจบเจอ E-mail วัน ๆ นึง 30 - 40 ฉบับ เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก แต่ที่น้องได้รับคือเมล์ภายใน แทบไม่มีเรื่องงานเลย
เนื่องจากยังไม่มีใครปล่อยงานหลัก ๆ ให้น้องทำ ถ้าจะทำต้องมีคนเก่าคอยช่วย (เป็นธรรมดา เพื่อไม่ให้งานหลุดละส่งผลเสียให้บริษัท)
ตอนนี้หลัก ๆ ในมือน้องมีงานที่ผมและทีมงานใช้เวลา 5 นาทีในการประสานงาน และสามารถปิดงานได้ภายในเวลาสั้น ๆ
เบื้องต้นหัวหน้าบอกทุกคนว่า อย่างลืมวันแรกที่เราเข้ามาทำงานนะ ต้องให้เวลาเรียนรู้เค้านิดนึง (ครับๆ)
ซึ่งวันนี้น้องเดินมาบ่นว่า ไม่ว่างเลย นี่แค่เพิ่งเริ่มงานทำไม งานเยอะจัง (เอิ่มมม ที่เยอะน่าจะเป็นเพราะเราไม่ทำรึป่าว ก็แซว ๆ ไปบ้าง) น้องขำ แต่พวกเราไม่ขำด้วย

เช้าวันนี้ ผมเริ่มต้นด้วยการสอนน้องจัดการ E-mail แยกให้เป็น Folder เพื่อให้เวลาค้นหาจะได้ง่าย ๆ ตามแบบที่ผมทำ เพื่อเป็นตัวอย่างให้น้องดู
ละก็บอกวิธีการจัดเก็บ อะไรยังไง สอนแม้กระทั่งสร้าง Folder (เห้ยยยย ตอนเราก็ไม่มีใครสอนปะวะ) แต่เอาเว้ย เด็กคนนี้จะปั้นเอง แมร่งต้องเก่งอะ
ทุกคนในทีมพูดเป็นเสียงเดียวว่า ต้องให้น้องเรียนงานกับผม จะได้เป็นเร็ว ๆ และมีระบบการจัดการที่ดี (ได้ ๆ เดี๋ยวปั้นเอง)
สอนจนเสร็จ ก็ไปกินข้าวกัน กลับมาตอนบ่าย ผมก็วุ่น ๆ กับงานผม ละน้องก็หิ้ว Notebook มา ละถามว่า พี่สร้าง Folder แยกไงอะ
(ผมได้แค่หลับตา ท่อง 1 -10 และบอกน้องเป็นรอบที่ 2) พูดเหมือนเดิมทุกอย่าง สอนใหม่หมด โดยที่น้องจำอะไรไม่ได้เลย (ละก็ไม่จดเหมือนเดิม)

พรุ่งนี้ คงต้องสอนใหม่ อีกเช่นเคย (ผมขอลาป่วยนะครับ บอส)

ช่วยแนะนำทีครับ ว่าผมต้องทำยังไง
1. คุยกะหัวหน้า แจ้งไปตรง ๆ แล้วว่าเคสน้องไม่ธรรมดา (จริง ๆ หัวหน้าก็พอรู้บ้างแหละ แต่ยังไม่พ้นทดลองงาน)
2. เข้าใจครับว่าถ้าปล่อยน้องเลยตอนนี้ ไปบริษัทไหนน้องก็จะเจอเหตุการณ์นี้ เหมือนเดิม ถ้ายังไม่ปรับปรุงตัว
3. น้องเป็นคนพร้อมรับฟังนะ แต่ปรับยากมาก ถึงมากที่สุด พร้อมเรียนรู้แต่ไม่จดจำเลย
4. ผมเป็นพี่เลี้ยงคนสุดท้ายในทีมที่ยังสอนงานน้องอยู่ (คนอื่น ๆ Say Bye กันหมดแล้ว)
5. ภาษาอังกฤษ เข้าใจว่ายากแต่แค่คำง่าย ๆ ที่หลานผมเขียนได้ แต่น้องเขียนไม่ได้ (สอนแล้วก็จำไม่ได้ ลืม)
6. ทักษะการเอาตัวรอดน้อยมาก เคยเอา Excel งานนึงให้ดู ให้น้องเขียนคำว่า Acknowledge ทั้ง ๆ ที่บรรทัดบน ก็มีตัวอย่างแต่น้อง ถามว่าเขียนไงอะพี่

เอาไงดีครับ งานนี้ ขอบคุณที่เข้ามารับฟังนะครับ มีอีกหลายเรื่องเลยที่ไม่ได้เล่า และยังไม่เจอ
ตอนนี้เครียดกันทั้งออฟฟิตเลย ว่าจะเอายังไงกับน้องดี กลัวน้องจะเสียใจ กลัวน้องจะคิดมาก

แต่ตอนนี้เริ่มเครียดกันเองแล้ว สุดท้ายผมคงต้องปล่อยน้องไปเรียนงานกับหัวหน้าตรง ๆ แล้วแหละ ไม่ไหวเหมือนกันครับ