สวัสดีค่าาาา
     เราได้ฟังเรื่องราว ของรุ่นพี่คนนึง เรื่องมีอยู่ว่า รุ่นพี่แกเป็นวิศวกรโยธาค่ะ ขอเรียกว่าพี่ส้มนะคะ พี่ส้มเรียนจบมาได้ประมาณ เกือบๆ 2 ปีเเล้วค่ะ เรียนจบ พี่ส้มแกก็เริ่มทำงานเลย งานพี่ส้มจะเป็นวิศวกรภาคสนามมาโดยตลอดค่ะ เป็นของบริษัทรับเหมา บริษัทนี้จะทำ ถนน สะพาน บ้าน เรียกได้ว่าทำทุกอย่างเลยค่ะ เเต่บุคลากรในองค์กรจะค่อนข้างน้อยมากค่ะ พี่ส้มเล่าให้ฟังว่า บริษัทนี้ เป็น บริษัทขนาดเล็กเเต่มีชื่อเสียงในงานก่อสร้างเป็นอย่างดีค่ะ  เเละเเต่ละคนที่ทำงานบริษัทนี้ ก็เป็น รุ่นใหญ่ทั้งนั้น ไม่ว่าจะ เซียน ถนน สะพาน บ้าน ทุกคนในองค์กรนี้ทำเป็นหมด เเก้ไขได้ทุกอย่าง จนกระทั่งพี่ส้มได้ยื่นสมัครเข้ามาทำงานค่ะ ซึ่งก่อนที่พี่ส้มจะยื่นเข้ามาได้มีการดูประวัติ เช็คต่างๆของบริษัท ก็เห้นว่า เป็นองค์กรที่ ดูจะมีการบริหารจัดการเป็นอย่างดี เเต่เหมือนพี่ส้มได้เข้ามาทำงานเเล้วพี่ส้มได้ดูงานบ้านค่ะ เนื่องจาก หัวหน้าเห็นว่าพี่ส้มพึ่งจบมาไม่นาน อยากให้ ลองทำงานบ้าน ไปก่อน เเละ งานบ้านอยู่กับที่ไม่ต้องเดินทางบ่อยๆค่ะ พี่ส้มแกก็ ดีใจมากค่ะ เพราะแกอยากดูงานบ้านอยู่เเล้ว เนื่องจากบริษัทที่ทำเกี่ยวกับบ้านต่างๆ ไม่ค่อยรับ ผู้หญิงเป็นวิศวกรภาคสนาม ต้องบอกก่อนนะคะ บริษัทนี้เป็น บริษัทที่ 2 ของพี่ส้มค่ะ ตั้งเเต่จบมา พี่ส้มก็อยู่กับ บริษัทนี้ ก็ 1 ปีกว่าๆ ค่ะ ในการทำงาน พี่ส้ม เป็นวิศวกร คนเดียวที่หน้างานค่ะ  มีหัวหน้า เเต่หัวหน้าจะไม่เข้าเลย นานมากกว่าจะเข้าที ในระหว่างนั้นมี ปัญหาอะไร พี่ส้มจะค่อยโทรถามหัวหน้า เสมอ เนื่องจาก ยังไม่มี ประสบการณ์ ต่างๆ บางครั้งมีปัญหา ก็ไม่สามารถจบเองได้ เรื่องราวก็ เป็นเเบบนี้มาโดยตลอด พี่ส้มบอกว่ามีโฟร์เเมนมาบ้าง เเต่เนื่องจากอายุที่ห่างกันหลัก 30 ปี เวลาคุยกันจึงจะเกรงใจกันมาก คุยเเต่งานเท่านั้น  ที่ไซต์งานจะมีตู้ไว้สำหรับนั่งทำงานของวิศวกรค่ะ เนื่องจากพี่ส้มเป็น ผู้หญิง เเละอายุน้อย เวลา คุยงาน หรือสั่งงานช่าง ก็ยังเป็นปัญหาอยู่ เเต่ พี่ส้มแกก็ผ่านมาได้ในเเต่ละวัน ดีบ้างเเย่บ้าง เวลาโทรไปหาหัวหน้า ก็โดนวีนบ้าง โดนด่าว่า ให้อยู่หน้างาน คือค่อยเเก้ปัญหาเเทนพี่นะ ไม่ใช่มีอะไรก็โทรหาตลอด เเบบนี้จะมีเราไว้ทำไม หลังจากที่โดนด่าครั้งนี้ พี่ส้มก็ไม่ค่อยโทรถามอะไร พยายาม แก้ปัญหาไป ตามที่ตัวเองรู้ ตามเเบบ เเต่ก็ยังมีบางปัญหาที่พี่ส้มไม่เคยเจอ ก็ได้จำใจโทรถาม โดนวีน ในเกือบๆทุกครั้ง เเต่ทำไงได้ละ พี่ส้มก็ไม่อยากทำไปโดยวิธีผิดๆ ของแก พี่ส้มเล่าให้ฟังว่า หน้างาน จริงๆ แค่ที่เรียนมา เเถบจะไม่พอเลย เป็นทักษะหน้างานล้วนๆ การคุย การวางตัว การตัดสินใจที่รวดเร็ว เพื่อให้ช่างทำงานต่อได้ ซึ่งตรงนั้นพี่ส้มยังไม่ถนัด เพราะ หากเจอปัญหา พี่ส้มต้องใช้เวลาคิด เเละ พิจารณา สักพัก เเต่ บ้างครั้ง ช่างก็ต้องการคำตอบ ตอนนั้น ทันที เลย ทำให้โฟร์แมนไม่ค่อยชอบพี่ส้มมากนัก เเละชอบพูดให้ช่างฟังบ่อยๆทำนองที่ว่า มีวิศวกร ก็เหมือนไม่มี เเก้ปัญหา ตัดสินใจอะไรไม่ได้ สักอย่าง พี่ส้มก็ พอๆ จะเเอบได้ยินในบ้าง ในตอนนั้น ทั้งความคิดความรู้สึก ที่อยากเรียนรู้ หรือ อยากมีทักษะด้านก่อสร้าง เริ่มลงลดเรื่อยๆ สะสมมาเรื่อย จนตอนนี้ พี่ส้ม บอกว่า จะลาออกไม่ขอทำเกี่ยวกับงานก่อสร้างหรือวิศวกรใดๆ เเล้ว เนื่องจากพี่ส้มมองว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับงานนี้ ไม่ว่าจะเป็น ทั้งคำพูดที่รุนเเรง การกระทำ การทำงานปีนไปตรวจงาน ต่างๆนาๆ นี้ แกไม่เหมาะสมกับงานวิศวกรโยธา
     
     อุปนิสัยพี่ส้ม เป็นคน ร่าเริง ไม่ชอบพูดจากเเรงๆ เป็น คนเรียบร้อยก็ว่าได้ เเต่ การทำงานมันกลับตรงข้ามโดยสิ้นเชิง ทุกอย่าง การกระทำ ต้องเเกร่ง พูดเเรง บ้าง ให้ ลูกน้องรู้จักเกรงใจเรา โดยปกติเเล้วถ้าพี่ส้มเดินไป ตรงไหน ช่างต้องเลิกเล่นโทรศัพท์ รีบ ลุกขึ้นมาทำงาน เเต่ปัจจุบันช่างไม่มีความเกรงใจใดๆ วันไหนที่โฟร์เเมนไม่อยู่ พี่ส้มจะค่อยไปสั่งงานให้ทำนั้นนี้ เเต่อย่างว่า ผลงานที่ได้ ก็ไม่เท่าที่ต้องการ จนบ้างครั้งโฟร์แมนต้องมาบ่นกับพี่ส้มว่า นี่ถ้าแกไม่มาไซต์นี้คงพังไม่เป็นท่า  ทุกวันพี่ส้มจะต้องนั่งคนเดียวในตู้ ไม่ได้ พูดจากับใคร คุยกับช่างก็เเค่เรื่องงานอย่างเดียว พอเจอช่างที่วัยใกล้เคียงกันกน่อยก็คุยงานกันยากพอสมควร เรื่อง โปรแกรม ของงานวิศวกร พี่ส้มทำได้ทุกอย่าง สั่งของถอดงาน พี่ส้มทำได้ เเต่งานหน้างาน คือพี่ส้มบอกว่า แกไม่เหมาะเลย พี่ส้มเคยคิดว่า ถ้าแกมีเพื่อนร่วมงานสักคนคงดีหรือป่าว เช่น เจอปัญหาใดๆ มา กลับมาในตู้ เเค่มองหน้ากัน คบ่นบ้างเล็กน้อยก็ คงจะมีกำลังใจสู้ต่อ เเต่ ด้วยความที่อยู่คนเดียว เหมือนเราไม่ได้ พูดจาก หรือคุยกับใคร มันเลยเป็นความรู้สึกนอยๆ เวลาเจอปัญหาอะไร โทรหาเพื่อนๆ ก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ไม่ได้ โทรไปบ่นนะคะ เหมือนเหงาเเล้วโทรไปเล่นด้วย จนตอนนี้ ที่เราได้รับรู้เรื่องราวพี่ส้ม เนื่องจาก เราเป็น น้องรหัสต่างสาขาพี่ส้ม เลยลองถามเกี่ยวกับสายงาน พอพี่ส้มเล่าให้ฟังเราก็เห็นใจพี่ส้มมาก ไม่รู้ว่า ความรู้สึกพี่ส้ม เกิดจาก เหงา ไม่มั่นใจ หรือยังไง เรากับพี่ส้มก็ช่วยกันหาสาเหตุไม่ได้
 
     เรื่องนี้เราได้ขออนุญาตพี่ส้ม มาสอบถามเพื่อนๆ พี่ๆ ว่า การที่เราทำงานคนเดียวเเบบนี้ เป็นส่วนนึงของความรู้สึกโดดเดี่ยวในที่ทำงานไหมคะ เเต่เราทำงานร่วมกับหลายคน เป็นสาวออฟฟิศค่ะ ก็มีทั้งคนที่เราชอบ ไม่ชอบบ้าง เเต่โดยร่วมๆ เราว่า การทำงานกับคนอื่นที่เจอหน้าเจอตากัน เดินผ่าน หรือ ส่วนกันก็ คงรู้สึกดีกว่า ลืมบอกไป เราวิศวะการผลิตค่ะ 

     เพื่อนๆ พี่ๆ มีประสบการณ์ การทำงาน ที่ทำคนเดียว เเละ ทำกับคนอื่น เป็นอย่างไรบ้างคะ เราเเละพี่ส้ม รออ่านเพื่อเป็นเเนวทางอยู่นะคะ คิดกันอยู่ว่าด้วยความเป็นผู้หญิง เลยทนสภาพการทำงานเเบบนี้ไม่ได้หรือป่าว