สวัสดีค่ะ อยากจะขอเขียนระบายความรู้สึดอัดอั้นตันใจหน่อย คือตอนนี้หลานพึ่งเสีย ทุกอย่างที่แย่มาก แม่คล้ายจะเป็นโรคซึมเศร้าชอบทำร้ายตัวเองและอยู่คนเดียวไม่ได้ เพราะแม่รักหลานมากเลี้ยงมากับมือ(น้องอายุได้3เดือน9วัน) แม่ร้องไห้ ทำใจไม่ได้ แทบไม่มีสะติ ทำให้เราไม่สามารถทิ้งแม่ไปไหนได้     เลยต้องหยุดโรงเรียนห้าวันจันทร์ถึงศุกร์ (งานศพน้องสามวัน วันพฤ-ศุกร ไม่อยากปล่อยแม่ไว้คนเดียวเลยหยุด) เสาร์-ทิตย์ เขามีซ้อมเต้นที่ร.ร(วันจันทร์มีงาน) เราก็ไม่ไปเพราะเป็นห่วงแม่ ตอนงานศพหลาน เพื่อนก็หายหัว ไม่ค่อยติดต่อมา (เยี่ยม!) ครูก็เหมือนจะเข้าใจ(รึเปล่าไม่รู้?) พยายามอธิบายเหตุผล ขอเบอร์เพื่อน(เพื่อจะถามว่ามีอะไรที่พอจะช่วยงานห้องได้บ้างในวันกิจกรรม) มันอ่านก็ไม่ตอบ พูดในแชทกลุ่ม อ่านก็ไม่ตอบ ฮา รู้เลยว่าชีวิตจริงมันเป็นยังไง.....
ทีนี้เครียดมาก ทั้งเรื่อแม่ เรื่องหลาน เรื่องที่โรงเรียน มันอาจจะเป็นเหมือนเรื่องเล็กของใครหลายๆคน แต่มันไม่ใช่เรื่องเล็กกับเราเลย.... มันไม่ใช่จริงๆ

ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้เรารู้ว่า มิตรแท้พบได้ในยามลำบาก (ซึ่งเราไม่เจอ)

และสุดท้าย ขอบคุณที่สละเวลาอ่านค่ะ