เรื่องราวเกิดขึ้นสมัยเรียนมหาวิทยาลัยชั้นปีสุดท้าย ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ต้องเรียนหนักมากเนื่องจากจะต้องทำงานชิ้นสุดท้ายเป็นผลงานก่อนเรียนจบ ซึ่งแน่นอนผู้อ่านทุกคนที่ผ่านการเรียนมหาวิทยาลัยมาทุกคนจะต้องได้ทำ ในช่วงนั้นผมต้องใช้บริการห้องสมุดของมหาวิทยาลัย และกลับบ้านค่ำ ๆ มืด ๆ ทุกวัน   และก็มีวันหนึ่ง ผมจำได้ว่าในวันนั้นเป็นเย็นวันศุกร์  ซึ่งในวันนั้นผมจะต้องเข้าไปใช้บริการห้องสมุดอีก เพื่อที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมมาจัดทำรูปเล่มเอกสารประกอบผลงานเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะส่งงาน ผมจำได้ว่าเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว ซึ่งห้องสมุดนั้นก็ยังเปิดให้บริการ สาเหตุเนื่องมาจาก มีนักศึกษาที่ลงเรียนภาคค่ำยังมาเรียนกันอยู่  แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น บรรยากาศในห้องสมุดในเวลานั้นดูเงียบเป็นอย่างมาก เพราะนักศึกษาภาคปกตินั้น กลับที่พักกันจนเกือบหมดแล้ว เหลือแต่ผมกับเพื่อนอีกห้าคนเท่านั้นที่มาใช้บริการห้องสมุด ส่วนเพื่อนกลุ่มที่เหลือของผม ส่วนใหญ่ จะไปใช้บริการค้นหาข้อมูล ผ่านระบบอินเทอร์เน็ต ที่ห้องคอมพิวเตอร์ ซึ่งอยู่คนละตึกกับตึกห้องสมุด ผมกับเพื่อนกระจายกันออกไปตามชั้นต่าง ๆ ของห้องสมุด เนื่องจาก ทำผลงานในหัวข้อที่แตกต่างกัน ซึ่งห้องสมุดนั้นมีทั้งหมดห้าชั้น เพื่อนผมห้าคนนั้น ค้นหาหนังสือและสื่อต่าง ๆ อยู่ชั้นที่สองและชั้นที่สาม แต่ผมนั้น จะต้องขึ้นมาค้นหาหนังสือที่ ชั้นที่ ห้า ซึ่งเป็นชั้นบนสุดตามลำพัง ในชั้นนี้เป็นห้องที่เก็บหนึ่งสือประเภทหนังสืออ้างอิง และหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ จึงไม่สามารถมายืมออกมาจากห้องสมุดได้  แถมในชั้นนี้หลอดไฟยังเสียไปหลายหลอดอีก มีเพียงหลอดที่อยู่บนเพดากลางห้องเท่านั้นที่ยังไม่เสีย โดยบรรณรักษ์ได้บอกผมว่าพรุ่งนี้ช่างจึงจะมาซ่อม เอากระบอกไฟฉายไปส่องหาหนังสือก่อนก็แล้วกัน ซึ่งถ้าผมได้หนังสือที่ต้องการแล้ว ผมก็จำเป็นจะต้องเดินลงจาก ชั้นที่ ห้า เดินผ่านชั้นที่เหลือ ไปยังชั้นที่ หนึ่ง เพื่อจะนำหนังสือลงมาถ่ายเอกสาร ในระหว่างที่ผมกำลังค้นหาหนังสืออยู่นั้น จู่ ๆ ผมก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรสักอย่างหล่นดังตุ๊บ ซึ่งเสียงมันนั้นดังอยู่ห่างจาก ชั้นหนังสือที่ผมยืนอยู่นั้น น่าจะไม่ไกลเท่าไหร่นัก ผมคิดว่าคงจะเป็นหนังสือหล่น มั้ง ก็ไม่สนใจ แล้วก็หันไปค้นหาหนังสือต่อ แล้วเสียงมันดังก็มาอีก แต่คราวนี้เหมือนว่ามันจะดังเข้ามาใกล้ ผมรู้สึกว่ามันเริ่มจะแปลกๆ ก็เลยลองเดินไปดูตามเสียง แต่ก็ไม่เจออะไร จึงกลับมาค้นหาหนังสือต่อ เพราะยังมีอีกเล่มหนึ่งที่ผมมีความต้องการจะใช้ แต่หาจนหัวหมุนก็หาไปไม่เจอ ผมก็เลยถอดใจ กะว่าจะเดินลงไปชั้นล่าง แต่แล้วก็ผมก็ได้ยินเสียงของหล่นดังตุ๊บ อีกคราว นี้เหมือนจะหล่นใกล้ๆ ผมนี่เอง ผมจึงเดินออกไปดูแล้วก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวถึงกลางหลัง ใส่ชุดลักษณะเหมือนชุดเสื้อแขนกุดเอวลอย กระโปรงสั้น สวมรองเท้าส้นสูง   (ภาพประกอบลักษณะประมาณนี้) เหมือนคนทำงาน เธอยืนหันหลังให้ผม หันหน้าเข้าหาชั้นหนังสือ ผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นคนทำงาน ที่เรียนพิเศษภาคค่ำ มาค้นหาหนังสือหล่ะมั้ง ก็เลยลองรบกวนถามดูเลยว่า เคยเห็นหนึ่งสือชื่อนี้ ผ่านสายตาบ้างใหมครับ เธอคนนั้นไม่ตอบ ไม่หันหน้ามองผมด้วย เธอยืนนิ่งๆ แต่ก็ชี้นิ้วไปที่ ชั้นหนังสือชั้นหนึ่ง ถัดไปจากตู้ที่ผมยืนอยู่อีกแถวหนึ่ง ผมกล่าวขอบคุณพร้อมกับเดินไปหยิบหนังสือที่ชั้นหนังสือตามที่ผู้หญิงคนนั้นบอก แล้วก็เจอหนังสือจริงๆ ผมงง มาก เพราะเดินผ่านหลายรอบแล้วไม่เจอ แต่สิ่งที่ผมต้องอึ้งคือ เธอคนนั้นไปยืนที่หน้าต่าง แล้วก็กระโดดลงจากตึกต่อหน้าต่อตาผมเลย ผมตกใจมาก รีบวิ่งไปดูที่หน้าต่าง แต่ก็กลับพบแต่ความว่างเปล่า คือ ไม่มีอะไรเลย ที่พื้นข้างล่าง ไม่มีศพ ไม่มีอะไรทั้งนั้น แต่ผมก็ไม่ได้เล่าให้เพื่อนฟัง ไม่ได้ถามข้อมูลอะไรจากใคร เพราะกลัวว่าคนอื่นหาว่าผมบ้า