ทุกๆอย่างมีขึ้นมีลง กลุ่มธุรกิจไอที ธุรกิจอินเตอร์เน็ตเป็นอะไรที่เมื่อถึงคราวดับ ก็แทบจะฟื้นกลับมาไม่ได้เลย
คลื่นลูกใหม่เกิดขึ้นได้เสมอในธุรกิจนี้ ไม่เว้นแม้แต่ FB Google Apple Amazon Alibaba
ผมมองว่า บ.เหล่านี้รู้ตัวว่า สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ มนุษย์เองเนี่ยแหละที่ชอบอะไรใหม่ๆอยู่ตลอดเวลา
เราจึงเห็นบ.เหล่านี้แทบจะไม่หยุดนิ่งเลย พยายามสยายปีกสร้างอาณาจักรของตัวเองทั้งแนวดิ่ง และแนวกว้างเพื่อกระจายความเสี่ยงออกไปให้มากที่สุด
พยายามครอบคลุม และเข้าถึง และเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต พฤติกรรมของคนบนโลกไปในทางที่ตัวเองได้ประโยชน์

บ.เหล่านี้กำลังแสวงหาความยั่งยืน ความเป็นอมตะ พยายามซื้อกิจการที่มีนวัตกรรมต่างๆเพื่อไม่ให้เกิดคลื่นลูกใหม่มาตีตัวเอง

กลับมาดูในระดับประเทศ เราก็เห็นภาพแบบนี้เกิดขึ้นในกลุ่มธุรกิจใหญ่ๆในประเทศ พยายามสยายปีกธุรกิจของตัวเองออกไปทั้งแนวดิ่ง และแนวกว้าง
บ.ในประเทศก็พยายามแสวงหาความยั่งยืน และความเป็นอมตะ เช่นกัน
ยกตย. เช่น เราเห็นกลุ่มทุนซื้อที่ดินในราคาสูงลิบ สูงขนาดที่สถานฑูตต้องยอมขายให้
เป็นเพราะว่า ถ้าเค้าไม่ซื้อ คนอื่นก็ซื้อ ไม่ใช่ว่าซื้อเพราะถูกนะ หรือซื้อเพราะคุ้มนะ
ซื้อไว้ก่อน กันไม่ให้คนอื่นมาแข่ง กันไม่ให้เกิดคลื่นลูกใหม่มาตี

เราเห็นกลุ่มธุรกิจนึง โดดไปหาอีกธุรกิจนึง เพียงเพราะต้องการหารายได้ที่มั่นคง หรือต้องการกระจายความเสี่ยงจากธุรกิจเดิม

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นบ่อยขึ้น และไม่ใช่ว่า ไปทำเพราะเห็นว่า มันน่าทำกำไรดี ผลตอบแทนคุ้ม แต่ไปทำเพราะมันจำเป็นต้องทำ
วันนี้เอาแต่กลัว อยู่เฉยๆ มีแต่แพ้ เหมือนเอาเงินฝากกินดอก มีแต่แพ้เงินเฟ้ออะไรแบบนั้น

บทสรุปของความไม่แน่นอนคือความแน่นอน คือ จงอย่าติดอยู่ในจุด comfort zone
เพราะ comfort zone จะพังเมื่อไรก็ไม่รู้ กว่าจะรู้ว่า มันพังก็แก้ไม่ทันแล้วด้วย