อยากทราบวิธีของเพื่อนๆ พี่ๆ ว่ามีวิธีการรับมือช่วงเวลาแบบนี้อย่างไรบ้าง
เพื่อเป็นวิทยาทานในการปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ปัจจุบัน

ตอนนี้อายุจะ 28 ขวบแต่ก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อย ครั้งนี้กลายเป็นรับมือกับมันยากที่สุด
ผ่านช่วงโคม่ามาครึ่งปีแล้วครับ ก็พออยู่ได้เจอเพื่อนบ้าง อยู่คนเดียวบ้าง แต่ก็มักฝันถึงเขาบ่อยๆตื่นมาทีไรก็จิตตกทุกที
ตอนนี้เลี่ยงที่จะเจอทุกอย่างที่จะเห็นเขาทั้ง fb line ig หลีกเลี่ยงทุกช่องทางเท่าที่สามารถทำได้
ความคิดถึงก็ทะลึ่งแวะเวียนเข้ามาในหัวบ้างเป็นครั้งคราว พอให้ชีวิตได้มีสีสัน เศร้าบ้างเฉยๆบ้างสลับปะปนกัน
แต่ละวันก็เหมือนลุ้นหวย ดวงซวย ก็ตื่นมาแบบจิตตก นั่งอมขี้ฟันทำงานทั้งวันไม่พูดคุยกับใคร
บางวันเหมือนถูกหวย ก็ดูร่ำรวยความสุขเหลือเกิน จนเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงานกังวลว่าผมจะป่วยเป็นโรคทางจิตเสียก่อน

ร่ายมาซะยืดยาว ยังไงก็รบกวนขอแบ่งปันวิธีการจัดการความรู้สึกของตัวเองจากทุกท่านด้วยนะครับ
กราบขอบพระคุณ อย่างยิ่งยวดหนวดแมว