สวัสดีค่ะ
เป็นกระทู้เเรกที่เขียนค่ะ
ตอนนี้มันไม่ไหวเเล้วเห็นเเม่เป็นเเบบนี้ไม่ได้เเล้วจริงๆค่ะ
เลยอยากจะขอความเห็นเพื่อนๆที่ไม่รู้จักทุกคนหน่อย

พ่อเราเป็นคนดีเเละเคยเป็นพ่อที่ดี เค้าอาจจะเป็นพ่อที่ดีในสายตาหลายๆคน เรารู้ว่าเราไม่มีสิทธิคิดเเบบนั้นกับคนที่ให้กำเนิดมา
เราเข้าใจเเละรู้ตัวเองดีค่ะว่าเราผิด เเต่สำหรับเรามันคือความจริงที่เลี่ยงไม่ได้
หลายคนอาจสะดุดกับคำว่า''เคย"
ใช่ค่ะ เคย... ตอนที่เรายังเป็นเด็กน้อยน่ารัก(?) พ่อเราคือคนที่ดีที่สุด คนที่เรารักที่สุด สนิทที่สุด พูดถึงมันตอนนี้คงจะมีเเค่ทำให้ร้องไห้เพราะอดีตที่ดีเกินไป...

พ่อเราเคยเป็นคนฟังเหตุผล, สุภาพ, สอนเราให้เราเข้าใจเเบบสุภาพ, ใจเย็น รักเเม่เรามาก ไม่ก็ยังรักอยู่
มันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งเเต่น้องเราเกิดมาหลังเรา5ปี ซึ่งก็คือตอนเรา5ขวบ มันเป็นการเปลี่ยนเเปลง...เเบบช้าช้าค่ะ
ทำให้เราไม่รู้ตัว..หรือเตรียมใจ...

พ่อเราไม่ได้เปลี่ยนไปเเบบติดของมึนเมาการพนัน หรือปัญหาเรื่องชู้สาวค่ะ พ่อยังเป็นพ่อที่ดีของน้อง
สำหรับเราตอนช่วง10ขวบเรายังสนิทกับพ่อเหมือนเดิมค่ะ เเต่ช่วงนั้นน้ำตาก็เริ่มตกทุกวันจนเราคิดว่าเราชินกับมัน
พ่อเราโกรธง่ายหายเร็ว มากสุดก็2วัน เเละทุกครั้งไม่ว่าเราจะผิดหรือไม่เค้าจะบอกให้เราขอโทษ ซึ่งเราไม่ได้คิดอะไรเพราะลูกควรทำอย่างนั้น

จุดพีคสุดๆคือประมาณปีที่เเล้วค่ะ
บ้านเราหรือทางตระกูลพ่อจะมาสายเดียวกันคือสายศิลป์ เเละพ่อเป็นเด็กเซอร์ หรือเซอร์นิฟิเคต(รางวัล/ใบประกาศนียบัตรค่ะ) พ่อเป็นตัวเเทนจังหวัดเสมอตอนเป็นเด็ก ยันเข้ามหาลัยชื่อดังด้านศิลปะเเห่งนึง

พอจบมาก็ยังทำงานด้านนนี้ เเละขอยอมรับว่าพ่อเราเก่งมากค่ะ อาจจะไม่เก่งสำหรับใครหลายๆคน เเต่เก่งมากสำหรับเรา
ซึ่งนั้นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้เราชอบวาดรูปด้วยมั้งคะ เเต่ที่เเน่ๆเป็นเหตุผลที่ทำให้เรากับพ่อไม่คุยกันมาเป็นปีๆ ช่วงต้นปีที่เเล้วหรือช่วงก่อน4-5เดือนก่อนปิดเทอม พ่อกลับมาคุยกับเราเรื่องงานประกวดค่ะ
เราเคยลองประกวดมาเยอะค่ะ เราชอบการสร้างสรรค์นะคะ เเต่ไม่ชอบที่จะทำตามใคร (ทุกครั้งที่ประกวดพ่อเราจะใช้ความคิดของตัวเองเปฯส่วนใหญ่) บวกกับช่วง2-3ปีที่ผ่านมา เราทำอะไรผิดหรือไม่ถูกใจพ่อจะด่าเสมอ ทำให้เรากลัวพ่อมากค่ะ ไม่กล้าออกความเห็น พ่อเราใช้คำหยาบเต็มเเม็กซ์มาก เเละทำท่าจะลงไม่ลงมือหลายทีเเล้ว ถึงเราจะรู้ว่าเค้าจะไม่ทำก็ตาม

เราเป็นคนที่ถ้าไม่ชอบอะไรจะค้านหัวชนฝาซึ่วเปฯนิสัยที่ควรปรับปรุงมากๆค่ะตอนนี้กำลังพยายามเเก้อยู่ เเละมันดีขึ้นเเล้วค่ะ หรือเรียกง่ายๆว่าเราจะไม่มีอารมณ์ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำซึ่งหลายๆคนคงเป็น ช่วงที่ยังเปิดเทอม เลิกเรียนเราต้องนั่งทำงานปนะกวดค่ะเราอยู่ที่โรงเรียนจนเย็น ถ้าพ่อมาถึงรร.เเล้วเห็นเรานั่งคุยกับเพื่อนหรือวาดรูปเล่นจะด่าทันทีค่ะ อ้อ เเละเราวาดรูปเล่นไม่ได้นะคะ...
ถ้าวากพ่อตะบอกว่าเอาเวลามาทำให้เป็นประโยชน์ดรกว่ามั้ย เเละจะเริ่มโยงเรื่องนู้นเรื่องนี้หากัน เเละเราตะร้องไห้เสมอ
เราก็เป็นเด็กคนนึงที่อยากเล่นกับเพื่อนที่โรงเรียน อยากคุยเล่นกับเพื่อนๆบ้าง กลับบ้านมาก็ทำการบ้านน ช่วงสอบก็อ่านหนังสือ
พ่อเเม่หลายๆคนอาจกลัวลูกขี้เกียจทำการบ้านหรืออ่านสอบนะคะ เเค่พ่อเรากลัวงานประกวดไม่เสร็จค่ะ
โชคดีขนาดไหนที่เกรดไม่ตก

เเต่มันเริ่มเเย่ลงเรื่อยๆ หลังจากที่ปิดเทอมค่ะ...
เราไม่สามารถออกไปเที่ยว, ค้องตื่น6โมง,ห้ามดูทีวี,ห้ามวาดรูปเล่น,ห้ามเขียนการ์ตูน (ขอขยายความตรงนี้นะคะเราเป็นคนที่ชอบวาดการ์ตูนมากเเละมันเคยเป็นความฝันของเรา เคยอีกเเล้ว55 ใช่ค่ะ ..เคย.. ความฝันที่ยิ่งใหญ่มากๆ ที่โดนคนเป็นพ่อดูถูกค่ะ เรื่องนี้เราไม่คิดจะล้มเลิกนะคะ เพราะมันคือความฝันมันคือนิสัยที่ต้องทำให้สำเร็จเเละไม่ยอมเเพ้ พ่อเคยด่าว่าเราสารพัด ถึงขั้นทิ้งการ์ตูนเราหลายเรื่อง เเต่พอเค้าเห็นว่าการ์ตูนเราวาดดีขึ้นมีพัฒนาการเลยเลิกมั้งคะ ไม่งั้นเเม่คงช่วยคุย) ห้าใจับโทรศัพย์, ห้ามออกไปวิ่งเล่น ห้ามห้ามห้ามห้ามเเละห้าม ห้ามคงเป็นเพื่อนสนิทเราในปิดเทอมนั้น ปิดเทอมที่เเย่ที่สุดในชีวิต

เราคุยกับเเม่เรื่องนี้ เราร้องไห้ พ่อรู้ พาอด่าเรา พ่อบอกให้ตัดลูก เเละเราไปขอโทษ กลับเข้าสู่วงโคจรเดิม จนเราทนไม่ไหวไปขอพ่อดีๆ สิ่งที่พ่อบอกถูกค่ะ ว่าถ้ามีใบพวกนี้ ไปหางานเข้ามหาลัยมันง่ายกว่า เเต่เราเชื่อว่าถึงจะไม่มีเราก็ทำมันได้ เราอยากใช้เวลาช่วงนี้หาความรู้ ลองทำอะไรอย่างอื่น นอกจากนั่งวาดรูปทั้งวัน พ่อเราก็โอเคได้เเต่ทำงานนี้จบก่อน
เย้ ใช่ค่ะดีใจมาก...
หลังจากที่งานส่งไปญี่ปุ่น ผลประกาศคือได้รางวัลที่1ค่ะ
ขึ้นหนังสือให้ว่อน เราดีใจมาก จนหลวมตัวโดนพ่อโยงเข้าวงจรเดิมอีกครั้ง จุดๆนี้เเหละค่ะที่ไม่ไหวอีกเเล้ว

เรานั่งวาดเเต่เช้ายัน4ทุ่ม เราง่วง พรุ่งนี้ไปเรียน การบ้านยังไม่ได้ทำ อารมณ์เสียมากที่จู่ๆชนะเเล้วพ่อเอางานมาอีกทั้งๆที่คุยไปแล้วเเต่ทำเป็นลืม พ่อเราเดินมาเช็คงานเรา เเล้วบอกให้เเก้นู่นนี่ เเต่พอเห็นเรานั่งหน้าบึ้ง ตาขวาง(คืออันนี้เพราะง่วงค่ะ55) เลยขว้างดินสอ เเล้วด่าเรา เเต่รอบนี้ หึ อย่าหวังว่าจะร้องไห้ ลูกคนนี้อัพเกรดเเล้วค่ะ เลยนั่งนิ่งๆจ้องตา เพราะคราวก่อนหลบตาเเล้วโดนด่าว่าไม่มีมารยาท รอบนี้ก็โดนด่าว่าไม่มีมารยาทค่ะ(อะไรวะ) เเต่เราก็ยังจ้องต่อ พ่อเราเลยตะโกนว่า กับกูตัดกัน กูไม่ใช่พ่อ อีเฮงซวย jansbx jk"5":5l** สิงสาราสัตว์ออกมาจากเขาดินได้ยังไงไม่รู้สงสัยปิดกรงไม่เเน่น คงคิดว่าเราจะขอโทษเเต่ไม่อ่ะค่ะ เราผิดนะคะ ถ้ามองในฐานะลูกเพราะเค้าหวังดี เเต่ถ้ามองในฐานะคนคนนึง ที่อยากทำให้สิ่งที่ต้องการในงัยเด็ก เที่ยวบ้าง ลองทำสิ่งใหม่ๆ เราว่าเราควรเสี่ยง

ซึ่งผลลัพย์ที่ได้คือ สุดยอดค่ะ เเย่เนอะไม่คุยกับพ่อเเลเวรู้สึกดี เเต่สำหรับเด็กผู้หญิงวัยมัธยมต้น สูง160ต้น ตัวอ้วนๆ ที่ชอบการวาดรูป มันสุดยอดเลยค่ะ เราได้ทำอะไรมากขึ้น ได้เรียนรู้ บริหารเวลาดีขึ้น นอนเร็วขึ้น เเละมั่นใจในข้อสอบมากขึ้น มันดีเพราะเราไม่ต้องโดนด่า ไม่ต้องอยู่ในกรอบของคนที่พร่ำสอนเราว่า คนที่สร้างกรอบให้คนอื่นคือคนที่เ*ยที่สุดในโลก มุมมองเรามันเปฃี่ยนไปเลย

เหมือนออกจากกะลา

เเต่ตอนนั้นเราเกเรกับเเม่ค่ะ เกเรมากๆ ดื้อ ไม่ฟัง เถียง, ด่า เกลัยดตัวเองตอนนั้นมาก ทำให้เเม่ร้องไห้บ่อยมาก จนเเม่เราเครียดเเละเกิดอาการป่วย เราเลยตื่น เเละกลับมาเปฯคนเดิมเพื่อเเม่ เเต่เเม่ยังเตรียดอยู่เรื่อยๆค่ะ พ่อกับเเม่ทะเลาะกันทุกวัน เเต่เเม่จะไม่โต้ตอบเพราะเเม่มีสติค่ะ เราได้เเค่ฟัง พยายามดันน้องเข้าห้อง เเม่ร้องไห้ เเละคนที่ทำให้เเม่ร้องไห้ก็ไม่ได้เเคร์อะไรเลย
นั่นเป็นเหตุผล ที่ทำให้เกิดความคิดที่บาปมาก นั่นคือ ชั้นเกลียดพ่อ ค่ะ จนวันนี้ก่อนมาพิมข้อความยาวมากนี้ลงพันทิป พ่อก็ด่าเเม่อีกเเล้วค่ะ เค้าไม่เคยฟังคนอื่นเลย ด่าเเบบคำรุนเเรง ทำร้ายจิตใจ ไม่เคยเเคร์ใคร เป็นนิสัยที่เราขยะเเขยงทีาสุด เพราะครั้งหนึ่งเราเคยเป็น เเม่เกิดอาการที่เหมือนจะป่วยอีกเมื่อกี้นี้ เเม่ร้องไห้ เเม่นั่งทำงานบ้าน หลังคนคนนั้นที่ทำให้เเม่เป็นเเบบนี้จึ้นไปนอนตากเเอร์ ทำเหมือนไม่มีอะไร เเละไม่เคยสำนึกผิด ไม่เเม้เเต่ขอโทษ

พ่อเราด่าเรานะคะ อย่าคิดว่าไม่คุยเเล้วจะไม่โดน เปล้าเลยค่ะ เเต่สำหรับเราการโดนด่าเเบบลอยๆถึงจะเเรงก็ดีกว่าสัมยก่อนมาก เค้าด่าเราว่าเพราะใข้เครื่องซักผ้าไม่เป็นค่ะ ก็งงเหมือนกัน

คืออยากถามว่าควรทำยังไงคะ ถ้าเป็นพ่อเเม่คุณ เเละคุณเป็นเรา เเม่คุณบอกว่าให้หย่ามั้ยเพราะเเม่สงสารเรา คุณจะทำยังไงคะ เพราะน้องเรา เด็กน้อยที่มีชีวิตที่อบอุ่นกว่าเรามาก เด็กที่เรารักที่สุดเเละเป็นเหมือน ดวงดาวในจักรวาลมืดๆของเรา  ยังเรียนประถมเราไม่อยากให้น้องเครียด เสียใจ หรือมีปมด้อย เพราะน้องรักท่านทั้งสองมากๆ

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
เเละขอโทษด้วยถ้าการกระทำเเละเเนวคิดเราดูเเย่ ตอนนี้เราคิดหลายๆอย่างได้เเละปรับปรุงมัน เราเเค่อยากเล่าตามความจริง
ขอโทษที่มันยาวมากๆนะคะ เเละขอบคุณค่ะ