สวัสดีครับเพื่อนๆ ชาว Pantip ทุกคน ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ม.5 มีสิ่งหนึ่งที่เป็นปลม ทำให้ผมใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุขเลยก็คือว่า ผมเป็นคนที่กลัวคนแปลกหน้า ไม่กล้าพูดกับคนอื่น ไม่กล้าถามพูดคุยหรือสบตากับครู แม้กระทั้งเพื่อนในห้องของตัวเองบางคนยังไม่กล้าคุยด้วย เวลาให้พรีเซ้นหน้าห้องหรือพูดต่อหน้าเพื่อนๆ มันจะรู้สึกใจเต้นแรงมือสั่นจนเหมือนจะร้องไห้ เมื่อเวลาเพื่อนเล่นกับผม ผมมักจะทำท่าทางเหมือนไม่อยากเล่นด้วย หรือเวลาเพื่อนแกล้งผมผมก็จะไม่สู้กลับ ทำให้เพื่อนมองผมว่าเป็นคนที่น่าเบื่อ ยอมคนไปหมด แต่ที่จริงแล้วผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลยผมอยากเป็นเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ จนมันรามมาถึงคนในครอบครัว  แต่ไม่แย่เท่าอยู่ที่ รร. บางครั้งผมลองฝืนตัวเอง ลองเล่น ลองพูดคุยกับคนอื่นดู แต่ผลออกมาคือผมยิ้ม แต่เป็นการยิ้มที่ไม่จริงใจ มันก็เลยทำให้เพื่อนที่ผมคุยด้วยดูอึดอัด และไม่อยากคุยกับผม  ถึงตอนนี้ผมเลยไม่อยากยุ่งหรือพูดคุยกับใครอีกต่อไปเลย   ผมเคยปรึกษากับพ่อแม่ แต่พวกเขาบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับผมมันไม่ปกติ มันจึงทำให้ผมต้องใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป
      


ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงซึ่งเค้าแตกต่างกับผมมากแต่เค้าอยู่คนละห้องกับผม ทุกเย็นเราจะกลับบ้านด้วยกัน และทุกครั้งเขาจะมากับเพื่อนในห้องของเขา มันจึงทำให้ผมต้องเจอเพื่อนคนใหม่ๆเสมอ  
    


ผมเลยอยากมาปรึกษาเพื่อนๆใน Pantip ว่าผมควรทำยังไงดี หรือว่าผมเป็นโรคจิต มีทางหายรึเปล่า ผมไม่อยากทำลายมิตภาพที่ดีกับเพื่อนคนใหม่ๆและคนอื่นๆ ผมอยากรู้ว่ามีเพื่อนๆคนไหนที่เป็นแบบผมบ้างมั้ยครับ ช่วยแชร์ประสบการณ์หน่อยได้มั้ยครับ ขอบคุณครับ