ทุกคนเคยร่วมงานกับคนคุยที่แทบจะมองหน้าไม่ติดแต่ยังต้องฝืนยิ้มมั้ยคะ?

คืองี้ค่ะทุกคน เรามีคนคุยคนนึ่งเป็นรุ่นน้องแต่ขอเกริ่นไว้ก่อนว่าเป็นรุ่นน้องในทีมช่างภาพด้วยกันค่ะ
เหมือนจะต่างคนต่างประชดกัน หลายๆครั้งก็เป็นเราที่ชอบน้อยใจเขา แต่ก็พยายามจะเตือนใจตัวเองเสมอ
ว่าเราน้อยใจไปก็เท่านั้น ไม่มีอะไรดีขึ้มาหรอก
แต่หลายๆครั้งก็พยายามทำดีด้วยก็เหมือนกับคำว่า“ทำดีได้ดี ทำไม่ดีได้อะไร?” เลยอยากจะมาปรึกษาเพื่อนๆค่ะ ว่าควรกำจัดความรู้สึกแบบนี้ออกจากหัวไปยังไงดี เหมือนเขามีเราก็ได้ไม่มีเราก็ได้เลย😭😭
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่