เราเจอผู้ชายคนนึงวัยทำงานเหมือนเรานี้ละ เวลาสักประมาณ 22:30 นาที เขาใส่เสื้อสีเงินลายทาง ต่างคนก็ต่างยืนรอ mrt ที่ศูนย์วัฒนธรรม
จนเราหันไปเจอเขาและช่วงที่เขาหันมาพอดี
ตอนนั้นรู้สึกเขินขึ้นมาทันทีอะ หลังจากนั้นเราก็คุยกับน้องที่มาด้วยกันก็ชมว่าเขาน่ารักอะเนอะ ตามประสาสาวโสด แล้วคือแบบเรามองเขาบ่อยมากอะ
มองจนเขารู้ตัว สังเกตุได้ว่าเขาก็คงเขิลเหมือนกัน (เรามองบ่อยๆ เราไม่ได้โรคจิตนะ แต่น่านายกวนๆดี น่ารักด้วย ) 55555 หลังจากนั้นก็ขึ้น mrt เสร็จ
เราก็แยกกับน้อง เหลือเรา และก็ยังมี ผช คนนั้นที่ยังไม่ลง หลังจากนั้นเขาก็มานั่งข้างๆเรา โดนเว้นไว้ที่ว่างหนึ่ง หูยยยยย !! ตอนนั้นใจเต้นมาก คือเขิลมาก
พออยู่คนเดียวไม่กล้าเลยคะ ไม่กล้ามองหน้าเขาเลย ทั้งๆที่อยากมองอ้ะ จนนั่งมาลงสถานีหมอชิต เขาลง เราก็ลง เราก็เดินของเราเรื่อยๆนะ แต่เราสังเกตุ
เห็นว่าเขาพยายามหันมามองอ่ะ เทอๆ เราไม่ได้โรคจิตจริงๆ 55555 เดินไป คิดไป จะขอไลน์ดีไหม จะถามชื่อเขาดีไหม แต่เอาจริงๆ ไม่กล้า ทำอะไรไม่ถูก
เดินมาจนสุด. สุดทางก็แยกกัน เฮ้อ ! นึกเสียดายเหมือนกันคะที่ไม่กล้าพอ หวังว่าถ้านายได้อ่านข้อความนี้ เราอยากให้นายติดต่อกลับนะ เราอยากรู้จักนาย
จริงๆ หวังว่าคงได้เจอกันสักวันนะ

ปล.ถ้าไม่ชอบก็ข้ามๆไปนะคะ ไม่ต้องมาแขวะ 5555555