ขออนุญาตใช้พื้นที่กระทู้ตามหาคุณโรคจิตที่เราได้เจอกันเมื่อวานค่ะ

ถึงคุณโรคจิต

ถ้าเพื่อคุณได้ผ่านมาอ่าน หรือมีญาติคุณที่เค้ารู้ว่าคุณโรคจิตจะเอากระทู้ให้คุณดู
เราคือผู้หญิงตัวเตี้ยๆ สูง 155 cm ใส่แว่น เสื้อยีนส์ตัวใหญ่ กางเกงยีนส์ขาตรง รองเท้าพลาสติก
เป็นคนที่ยืนเอาหัวพิงแขนแฟนที่ยกแขนจับห่วงรถไฟฟ้า และคุณเป็นคนที่อาศัยจังหวะรถจอดที่สถานีสุขุมวิทและมีคนขึ้นมากๆ
เดินมาแทรกกลางระหว่างเรากับแฟน (โมโหมาก จุดนี้ คนกำลังปวดหัว เลยเอาหัวพิงแขนแฟน ดันเจือกมาแทรก)
มาแทรกกลาง แล้วก็หยุดเดินต่อ และพูดกับเราว่า "ยังไม่ลงครับๆ เชื่อพี่เถอะคนเข้าเยอะสุดๆที่สุขุมวิท"
ซึ่งเป็นการกระทำที่ประหลาดสุดบรรยาย คือข้างหน้าเราว่าง แต่ทำไมตั้งใจมายืนกั้นระหว่างเรากับแฟนว่ะคะ (กรูจะอ้อนแฟน ใจ๋??)
เราก็เลยระวังตัวว่าไอ้(Ha)นี่แปลก สมควรระมัดระวังตัว
โชคดี เนื่องด้วยความที่เราตัวเตี้ยแต่กำเนิด มีพันธุกรรมเตี้ยตกทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ทั้งฝั่งทางพ่อและทางแม่
ประกอบกับเป็นคนขี้อายต่อคนแปลกหน้า เราจึงมีสัน ดานชอบก้มมองพื้นเป็นนิสัย
เราจึงได้เห็นว่า คุณพยายามวางมือคุณมาที่ระดับน้องซิบกางเกงของเรา แทนที่จะแนบลำตัว
.... เราไวค่ะ เพราะสายตาที่เพ่งมองพื้นและอาการของคุณที่แปลก เราจึงปัดป้องตัวเอง ให้คุณไม่สามารถมาโรคจิตกับเราได้
แต่นั่นแหละค่ะ คุณอาศัยช่วงชุลมุน คนเข้ารถเยอะ ถือว่าคุณฉลาดมาก เพราะเราสถานการณ์ทำให้เราคิดว่าคุณอาจจะไม่เจตนาได้

จนกระทั่งคุณพยายามอีกครั้ง (รู้ไหมคะ แฟนเราอยู่ข้างหลัง เห็นทุกอย่าง พร้อมกระชากคอเสื้อแล้วค่ะถ้าเราร้อง)
แต่นั่นแหละค่ะ เราเห็นแค่คุณพยายามยกมือมา โดยแม้ว่าจะขยับช้าแค่ไหน แต่ระยะทางช่องว่างที่เหลืออยู่อันน้อยนิดก่อนจะถึงซิปกางเกงเรา
เราก็รู้แล้วค่ะ ว่าคุณโรคจิตจริงๆ เราจึงสะบัดตัวเต็มแรง คุณจึงไม่กล้าทำอะไรอีกและรีบลงจากรถ โดยมิวาย ไปผลักหลังพี่ผู้หญิงเสื้อสีแดง
พร้อมกับพูดว่า "รีบออกๆ เดี๋ยวไม่ทัน" อีก จนเราตกใจว่าคุณอาจจะไม่โรคจิต แต่มากับพี่ผู้หญิงคนนั้น

จนกระทั่ง เราเดินตามหลังออกมา เห็นพี่ผู้หญิงหยุดหันหน้าเข้าหาขบวนรถ และทำหน้างง
พร้อมกับเห็นหัวคุณโรคจิตนั้นไวๆว่ากำลังเดินไปขึ้นบันไดเลื่อนแล้ว เป็นจังหวะที่เรามั่นใจจริงๆว่าคุณโรคจิต
และเราไม่ไขว้เขวอีกแล้วว่าคุณจิตจริงไม่จริง เพราะคุณจิตจริงๆ

เราหันไปคุยกับแฟน บอกแฟนว่าคุณโรคจิต เล่าทุกอย่างให้แฟนฟังแล้วค่ะ เราจำหน้าคุณได้ และจำร่มคุณได้  
แต่เสียดายมากๆ ที่ตอนนั้นคิดเยอะแยะเกินไป คิดว่าคุณยังไม่โดนตัวเราแบบจังๆ ถ้าเราร้องจะมีใครเชื่อไหม
จะมีใครโอละพ่อเหมือนในพันทิปไหม หรือว่าคุณทำงานเป็นทีม เพื่อนร่วมทีมคุณจะมากรีดกระเป๋าเราไหม
เรากลัวเราโวยวายควงคุณไปหาคุณตำรวจแล้วคุณปฎิเสธเสียงแข็ง จะกลายเป็นว่าเราอยากจับผู้ชายหน้าแปลกอย่างคุณ
หรือหาเรื่องไถเงินคุณแทน

ทั้งหมดทั้งมวลนี้ เราแค่อยากบอกว่า
เราคิดถึงคุณค่ะ คิดถึงมาตั้งแต่เมื่อวานถึงวันนี้ เรารู้แล้วค่ะว่าเราเบื่อแฟนง่าวๆของเราแค่ไหน กว่าจะล่อลวงให้แฟนทำอะไรคล้ายๆคุณ
ใช้เวลานานมาก นานจนความตื่นเต้นหายไปหมด ในขณะที่คุณ ใครไม่รู้ ที่มีความกล้าขั้นสูง เดินมาแทรกเรากับแฟน
แถมยังพยยายามใช้มือประชิดซิปกางเกงของเรา จริงๆแล้ว เราตื่นเต้นมากๆเลยค่ะ ที่นั่งคิดนอนคิดมาหลายชั่วโมง
ก็เพราะเราถวิลหาความรู้สึกตื่นเต้น แบบที่คุณได้หยิบยื่นให้กับเรามากๆเลย

มาเจอกันอีกนะคะ ^^ เย็นนี้ MRT พระรามเก้าที่คุณลงนั่นแหละค่ะ ฝั่งฟอร์จูนฝั่งเดียวกับที่คุณเดินไป
ครั้งนี้เดินมา มาจับของเราเต็มๆเลยนะคะ แต่คุณต้องเก่งขึ้นด้วยนะ เมื่อวานคุณพลาดแล้ว วันนี้อย่าให้พลาดน้า
เอาแบบรวดเร็วที่เราไม่ทันสังเกตเห็นน่ะคะ เพราะมันไม่เนียนเลย เราปัดออกได้ตลอด
ไม่อยากเป็นผู้รักษาประตูปัดบอลออกได้ทุกเม็ดแล้วค่ะ กรุณายิงมาเลยค่ะเต็มๆ
เย็นนี้นะ เวลาประมาณเดิม เราจะเอาเสื้อกางเกงชุดเดิมมาใส่ค่ะ เหม็นเหงื่อนิดหน่อย แต่คิดว่ามันจะทำให้คุณจำเราได้ ^^

ด้วยรัก และอยากโดนอีกครั้ง
แว่นเหี่ยว