ไม่คิดว่าครับว่าวันหนึ่ง ผมจะแต่งงานและมีลูก เคยมีแฟนครั้งหนึ่งตอนอายุ 18 ปี ก็เลยรู้สึกว่าผู้หญิงเป็นอะไร ที่เข้าใจยากมากๆ ไม่ถึงปี ก็เลิกกัน และก็ไม่คิดจะมีแฟนอีกเลย โสดมานานมาก ประมาณ 15 ปี เลยมองเพื่อนรอบๆกาย เค้าแต่งงานมีลูกกัน มีคนถามตลอดเลยว่าเมื่อไรจะแต่งงาน โดยส่วนตัวแล้วอยากมีลูกมากๆ ตอนแรกคิดว่า อยากอุ้มบุญครับ เพราะไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิง ผู้หญิงเยอะๆๆ ไปนะสำหรับผม แต่พี่ๆ เพื่อนๆ ญาติ ค้าน ใจตัวเองนั้นเป็นคนที่รักเด็กมากๆ ครับ ถ้าได้เจอเด็กเล็ก จะเข้าไปขออุ้ม หอมแก้ม รู้ว่าจะมีความสุขมากๆ กลิ่นตัวเด็กหอมดีนะผมว่า ถึงเค้าจะเหงื่อโชกก็เถอะ
          ทีนี้เลยหาแฟนครับ หาในเนตนี่แหละ เพราะผมจีบผู้หญิงไม่เก่ง ขี้อาย  คบกัน 5 ปี ก็แต่งงานครับ แต่งงานตอนอายุประมาณ 38 ละ แล้ววันหนึ่งแฟนผมก็ท้อง ได้ลูกสาวครับ ผมดีใจมาก เพราะใจอยากได้ลูกสาวอยู่แล้ว คลอดง่ายมากครับ ผมกับแฟนตกลงไว้ว่าจะคลอดแบบธรรรมชาติ น้ำหนัก ตอนคลอด 3240 กรัม เลี้ยงง่ายมาก ไม่งอแง ไม่ป่วย กินง่าย อารมดี ตอนนี้ อายุ 9 เดือน แล้วครับ ใจจริงผมอยากคลอดเค้าออกมาเองด้วยซ้ำ แต่ทำไม่ได้ครับ ทำได้ก็แต่ ล้างอึ ล้างฉี่ ชงนม ซักผ้าอ้อม อุ้ม กอด  แต่หลักๆ แล้วยายเป็นคนเลี้ยงครับ เพราะผมต้องทำงาน ตอน 8 เดือน เค้าสามารถคลานขึ้นบันได บ้านได้แล้วครับ ผมฝึกให้เค้าเอง บ้านเป็นบ้าน 2 ชั้น คือจะเลี้ยงแบบลูกฝรั่ง ตอนแรกจะคอยระวัง แต่ตอนนี้เก่งแล้ว  ถึงจะรักมากแค่ใหน ก็ให้เค้าช่วยเหลือตัวเองให้ได้มากที่สุด เพราะผมเองก็คงไม่ได้อยู่ช่วยเค้าได้ตลอดไป ผมมักพูดกับเค้าเสมอว่า หนูคือคนที่พ่อรอคอยมาตลอดนะลูก พ่อรักหนูมากๆนะลูก ขอบคุณฟ้า ที่ส่งนางฟ้าตัวน้อยคนนี้มาให้ผม