คบกับแฟนมาได้ใกล้8ปีค่ะ เราอายุ29แต่งงานแล้ววางแผนอยากมีลูก พอเราท้องแล้วซื้อบ้าน ระหว่างทำบ้านก็ยังอยู่ที่บ้านแม่สามี
แล้วแม่สามีชอบพูดตอนสามีไม่อยู่ว่า จริงๆมีลูกอายุเท่านั้นถึงจะพร้อม อายุเท่านั้นเท่านี้ เราตอบกลับไป ‘หนูท้องแล้วให้ทำยังไงแม่’ เขาก็ยังพูดอีกว่าจริงๆอายุเท่านี้ถึงพร้อม พอสามีมาก็เปลี่ยนเรื่องทันที
แล้วก็โดนพูดอีกหลายๆเรื่องเช่น
-ถ้าคลอดแล้วต้องแยกห้องนอนกับสามีนะ แต่ไม่อธิบายเหตุผลว่าทำไมถึงต้องแยก
พอสามีแย้งว่า จะแยกทำไมผมจะเลี้ยงดูแลลูกกับเรา
แม่สามีก็ยังตอบอีก งั้นหลังคลอดให้เราไปอยู่กับแม่เราก่อนมั้ยจะได้มีคนดูลูก สามีก็ตอบ แยกทำไมแม่ ผมแยกบ้านออกมาแล้วจะให้เรากับลูกแยกกับผมทำไม แม่สามีก็เงียบเปลี่ยนเรื่องคุย
ส่วนเรื่องอื่นๆก็มีค่ะ
แล้วมีตอนนึงที่แม่สามีมาค้างที่บ้าน2วันช่วงแรกๆที่เพิ่งคลอดลูก1อาทิตย์ เราไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เที่ยงคืน แล้วตอน6โมงเช้าเราเปลี้ยนผ้าอ้อมกำลังพาลูกนอน แม่ก็บอกทำไมไม่อุ้มก่อน คือแม่มาเห็นตอนเราพาลูกเข้านอน เราก็บอกเดี๋ยวลูกตื่นแม่หนูเพิ่งให้กินนมเปลี่ยนผ้า แล้วแม่สามีขออุ้ม ระหว่างอุ้ม อยู่ดีๆแม่พูดใส่ลูกเราว่า ‘โอ้ๆแม่ไม่อยากอุ้ม แม่ไม่รักหนูหรอ’แม่ไม่อุ้มแม่ไม่รักหนูหรอ พูดวนๆซ้ำๆคำเดิม
จนเราถาม แม่คือหนูอุ้มท้องเขา หนูดูแลเขามา แล้วหนูยังไม่ได้นอนอุ้มเขาตลอดตั้งแต่เที่ยงคืนคือหนูไม่รักลูกหนูใช่ไหมแม่? สีหน้าเราร้องไห้เครียดมาก แม่สามีหัวเราะขำใส่เรา ‘มันเป็นคำโบราณเขาพูดกัน’แต่พูดไม่มองหน้าเรานะ เราเงียบ
แล้วก็ให้เราอุ้มให้ลูกนอน เพราะเห็นสามีเราตื่น แม่ก็เดินไปทำนู้นทำนี่เหมือนรู้ตัวเอง พอเข้ามาก็ยิ้มขำๆแต่หน้าเรายังเครียดอยู่ เราเลยเคลียเลยทำไมแม่พูดแบบนั้นอะเราเสียใจ แล้วสามีก็พูดแม่ฟังเราพูดบ้าง(แม่พยายามพูดแทรกไม่ให้เราพูด)แม่ก็บอกคนโบราณพูดกันหยอกๆอย่าไปคิดมาก แม่ขอโทษนะจะไม่พูดอีกแล้วนะ กอดเรา เราก็โอเคคงไม่มีอะไรแล้ว(แต่ในใจก็กลัวระแวงอยู่)
แล้วล่าสุดเราคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว ไปบ้านแม่พาตัวน้อยไปหา เราจะถามเรื่องน้ำนม เราเลยถามไปว่า ประจำเดือนหนูมาแล้ว เราจะพูดต่อ แม่รีบพูดเลย เอ้าหนูจะคุมแบบไหน
คือเราฟังแล้ว รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้หรือเรามองในแง่ลบถ้าเค้าจะพูดแบบนี้ทำไมไม่พูดถามเราก่อน ว่าจะมีอีกคนมั้ย อยู่ดีๆพูดมาโต้งๆเลยจะคุมแบบไหน
เราก็ตอบ เดี๋ยวคิดดูก่อนค่ะแม่
คือถ้าเราจะพลาดไม่ดูแลตัวเองจริงเราพลาดตั้งแต่ 7ปีแรกที่คบแล้ว
อันนี้คือเราแต่งงานแล้วท้องหลังแต่งแบบที่เราวางแผน
หรือเราเครียดระแวงคำพูดของแม่สามีเกินไป
เราแค่รู้สึกว่าตั้งแต่ท้องยันคลอดลูก ทำไมถึงมีความทรงจำที่โครตแย่ ผิดหวังมากไม่เหมือนสิ่งที่คิดเลย
เราคิดว่าถ้าเราท้อง เราจะอารมณ์ดีไม่เครียดมีความสุขทำอะไรก็อยากทำ ทุกอย่างเหมือนผิดเพี้ยนไปหมด กลายเป็นคนชอบเก็บตัว ไม่ชอบพูดอะไร ไม่ขี้เล่น
ไม่ชอบทำอะไรที่ชอบทำ
เราขอบคุณสามีตลอดที่เข้าใจช่วยเราตลอด แต่เรารู้สึกไม่อยากเอาเคมีลบใส่เขา เราก็ชอบโทษตัวเองเราคงไม่ดีจริง ถ้าดีจริงเขาคงไม่พูดแบบนี้ ขอโทษสามีที่ต้องมาปวดหัวด้วย แต่เขาก็บอกมีอะไรให้ระบายมาได้ตลอดเขาพร้อมรับฟังและเข้าใจเรา
เราแค่ไม่เข้าใจแม่สามีเป็นอะไร ก่อนหน้าที่คบจนแต่ง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ชมเราตลอดว่าเราเก่ง พูดคุยได้ทุกเรื่อง เราสามารถนั่งคุยได้สองต่อสองโดยไม่เคยคิดระแวงกลัวคำพูดเขาสักนิด แม่สามีดีมากๆแต่ตั้งแต่ท้องและมีบ้านทำไมแม่ถึงเปลี่ยนไปจนเราไม่กล้าที่จะอยากคุยอะไรกับเขาแล้ว เสียใจ เสียใจจนเราเริ่มคิดว่าเราพลาดจริงๆหรือเปล่า ทั้งๆที่เราพร้อม
เวลาเราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน2คนเรามีความสุขมากๆ ไม่มีความคิดลบอะไรสักอย่างเข้ามาในหัว
แต่เวลาจะไปเจอแม่สามีทีเรามีความคิดระแวงกลัวเครียดความคิดนี้มันกลับเข้ามาทำให้เราเครียดทุกครั้งเลย
ขอบคุณที่อ่านนะคะ เราอยากระบายและอยากรู้มุมมองของคนอื่นค่ะ ขอบคุณมากๆสำหรับพื้นที่นี้นะคะ
หลังคลอดปจด.มากังวลเรื่องน้ำนม ถามแม่สามี คำพูดแรกที่ตอบกลับคือ เราจะคุมกำเนิดแบบไหน?ฟังแล้วแปลกๆหรือปกติค่ะ
แล้วแม่สามีชอบพูดตอนสามีไม่อยู่ว่า จริงๆมีลูกอายุเท่านั้นถึงจะพร้อม อายุเท่านั้นเท่านี้ เราตอบกลับไป ‘หนูท้องแล้วให้ทำยังไงแม่’ เขาก็ยังพูดอีกว่าจริงๆอายุเท่านี้ถึงพร้อม พอสามีมาก็เปลี่ยนเรื่องทันที
แล้วก็โดนพูดอีกหลายๆเรื่องเช่น
-ถ้าคลอดแล้วต้องแยกห้องนอนกับสามีนะ แต่ไม่อธิบายเหตุผลว่าทำไมถึงต้องแยก
พอสามีแย้งว่า จะแยกทำไมผมจะเลี้ยงดูแลลูกกับเรา
แม่สามีก็ยังตอบอีก งั้นหลังคลอดให้เราไปอยู่กับแม่เราก่อนมั้ยจะได้มีคนดูลูก สามีก็ตอบ แยกทำไมแม่ ผมแยกบ้านออกมาแล้วจะให้เรากับลูกแยกกับผมทำไม แม่สามีก็เงียบเปลี่ยนเรื่องคุย
ส่วนเรื่องอื่นๆก็มีค่ะ
แล้วมีตอนนึงที่แม่สามีมาค้างที่บ้าน2วันช่วงแรกๆที่เพิ่งคลอดลูก1อาทิตย์ เราไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เที่ยงคืน แล้วตอน6โมงเช้าเราเปลี้ยนผ้าอ้อมกำลังพาลูกนอน แม่ก็บอกทำไมไม่อุ้มก่อน คือแม่มาเห็นตอนเราพาลูกเข้านอน เราก็บอกเดี๋ยวลูกตื่นแม่หนูเพิ่งให้กินนมเปลี่ยนผ้า แล้วแม่สามีขออุ้ม ระหว่างอุ้ม อยู่ดีๆแม่พูดใส่ลูกเราว่า ‘โอ้ๆแม่ไม่อยากอุ้ม แม่ไม่รักหนูหรอ’แม่ไม่อุ้มแม่ไม่รักหนูหรอ พูดวนๆซ้ำๆคำเดิม
จนเราถาม แม่คือหนูอุ้มท้องเขา หนูดูแลเขามา แล้วหนูยังไม่ได้นอนอุ้มเขาตลอดตั้งแต่เที่ยงคืนคือหนูไม่รักลูกหนูใช่ไหมแม่? สีหน้าเราร้องไห้เครียดมาก แม่สามีหัวเราะขำใส่เรา ‘มันเป็นคำโบราณเขาพูดกัน’แต่พูดไม่มองหน้าเรานะ เราเงียบ
แล้วก็ให้เราอุ้มให้ลูกนอน เพราะเห็นสามีเราตื่น แม่ก็เดินไปทำนู้นทำนี่เหมือนรู้ตัวเอง พอเข้ามาก็ยิ้มขำๆแต่หน้าเรายังเครียดอยู่ เราเลยเคลียเลยทำไมแม่พูดแบบนั้นอะเราเสียใจ แล้วสามีก็พูดแม่ฟังเราพูดบ้าง(แม่พยายามพูดแทรกไม่ให้เราพูด)แม่ก็บอกคนโบราณพูดกันหยอกๆอย่าไปคิดมาก แม่ขอโทษนะจะไม่พูดอีกแล้วนะ กอดเรา เราก็โอเคคงไม่มีอะไรแล้ว(แต่ในใจก็กลัวระแวงอยู่)
แล้วล่าสุดเราคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว ไปบ้านแม่พาตัวน้อยไปหา เราจะถามเรื่องน้ำนม เราเลยถามไปว่า ประจำเดือนหนูมาแล้ว เราจะพูดต่อ แม่รีบพูดเลย เอ้าหนูจะคุมแบบไหน
คือเราฟังแล้ว รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้หรือเรามองในแง่ลบถ้าเค้าจะพูดแบบนี้ทำไมไม่พูดถามเราก่อน ว่าจะมีอีกคนมั้ย อยู่ดีๆพูดมาโต้งๆเลยจะคุมแบบไหน
เราก็ตอบ เดี๋ยวคิดดูก่อนค่ะแม่
คือถ้าเราจะพลาดไม่ดูแลตัวเองจริงเราพลาดตั้งแต่ 7ปีแรกที่คบแล้ว
อันนี้คือเราแต่งงานแล้วท้องหลังแต่งแบบที่เราวางแผน
หรือเราเครียดระแวงคำพูดของแม่สามีเกินไป
เราแค่รู้สึกว่าตั้งแต่ท้องยันคลอดลูก ทำไมถึงมีความทรงจำที่โครตแย่ ผิดหวังมากไม่เหมือนสิ่งที่คิดเลย
เราคิดว่าถ้าเราท้อง เราจะอารมณ์ดีไม่เครียดมีความสุขทำอะไรก็อยากทำ ทุกอย่างเหมือนผิดเพี้ยนไปหมด กลายเป็นคนชอบเก็บตัว ไม่ชอบพูดอะไร ไม่ขี้เล่น
ไม่ชอบทำอะไรที่ชอบทำ
เราขอบคุณสามีตลอดที่เข้าใจช่วยเราตลอด แต่เรารู้สึกไม่อยากเอาเคมีลบใส่เขา เราก็ชอบโทษตัวเองเราคงไม่ดีจริง ถ้าดีจริงเขาคงไม่พูดแบบนี้ ขอโทษสามีที่ต้องมาปวดหัวด้วย แต่เขาก็บอกมีอะไรให้ระบายมาได้ตลอดเขาพร้อมรับฟังและเข้าใจเรา
เราแค่ไม่เข้าใจแม่สามีเป็นอะไร ก่อนหน้าที่คบจนแต่ง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ชมเราตลอดว่าเราเก่ง พูดคุยได้ทุกเรื่อง เราสามารถนั่งคุยได้สองต่อสองโดยไม่เคยคิดระแวงกลัวคำพูดเขาสักนิด แม่สามีดีมากๆแต่ตั้งแต่ท้องและมีบ้านทำไมแม่ถึงเปลี่ยนไปจนเราไม่กล้าที่จะอยากคุยอะไรกับเขาแล้ว เสียใจ เสียใจจนเราเริ่มคิดว่าเราพลาดจริงๆหรือเปล่า ทั้งๆที่เราพร้อม
เวลาเราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน2คนเรามีความสุขมากๆ ไม่มีความคิดลบอะไรสักอย่างเข้ามาในหัว
แต่เวลาจะไปเจอแม่สามีทีเรามีความคิดระแวงกลัวเครียดความคิดนี้มันกลับเข้ามาทำให้เราเครียดทุกครั้งเลย
ขอบคุณที่อ่านนะคะ เราอยากระบายและอยากรู้มุมมองของคนอื่นค่ะ ขอบคุณมากๆสำหรับพื้นที่นี้นะคะ