ความทุกข์ในใจ

สวัสดีค่ะ ชาวกระทู้พันทิป หนูอายุ18ปี กำลังขึ้นศึกษาชั้นมัธยมปีที่6
ขอเล่าแบบย่อๆเลยละกันนะคะ คือ หนูเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยง แต่ยายหนูเลี้ยงหนูกมาตั้งแต่เล็กจนอายู15ปี แล้วมาอยู่กับพ่อแม่ตอนอายุ16ปี
ความรู้สึกคือ หนูเหมือนไม่ใช่ลูกของท่าน พ่อแม่เองก็ทำเหมือนหนูไม่ใช่ลูก หนูไม่เคยขออะไรท่านเลยแม้แต่เงินสักบาทหนูยังไม่กล้าขอ
ท่านเองก็ไม่เคยซื้ออะไรให้หนูเลยเวลาหนูอยากได้อะไร หนูต้องเก็บตังค์จากค่าขนมที่ได้ตอนไปโรงเรียน
พ่อแม่มีลูกสาวอีก1คน ตอนนี้กำลังจะศึกษาขึ้น ม.1 พ่อแม่เลี้ยงน้องมาอย่างดีตามใจทุกอย่างทำอะไรก็ไม่เป็น
แตกต่างจากหนูที่ยายเลี้ยงมาอย่างกับคนสมัยโบราณ เหมือนต้องเป็นงานบ้านงานเรือนทุกอย่างประหลาดใจ
คือ ลูกที่พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงแล้วมาอยู่ด้วยไม่กี่ปีจะรู้สึกยังไงละคะ
ยายมักบอกหนูเสมอยังไงก็พ่อแม่เรา แต่หนูไม่รู้สึกอย่างนั้น บอกว่าเป็นลูกที่เก็บมาเลี้ยงยังจะรู้สึกดีกว่าซะอีก
ในบางครั้งหนูน้อยใจและร้องให้เสมอ และจะโทรไปหายายเผื่อความสบายใจ จะได้เล่าความรู้สึกแย่ๆให้ท่านฟังร้องไห้
แม่บอกว่าจบ ม.6 จะไม่ให้หนูเเรียนต่อ แต่จะให้หนูไปทำงาน หนูก็ไม่คิดที่จะขัดหรอกค่ะ ถ้าแม่ต้องการอมยิ้ม14

เรื่องที่หนูรู้สึกแย่มีมากจริงๆ แต่บางทีหนูก็ลืมมันไป แต่มันก็ยังคงมีผ่านเข้ามาทุกวัน
ถ้ามีอะไรมากระทบจิตใจอีก หนูอาจมาเล่าต่อในความคิดเห็น
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่