คือวันนี้ครับผมไปดูหนังมาที่ห้างแห่งหนึ่งนั้นคือ แฟชั่นไอส์แลนครับ พอผมดูหนังเสร็จ(ตามภาษาคนมาคนเดียว) ก็เดินเล่นไปทั่วในห้างครับ
  พอเดินสักพักผมก็จะกลับบ้าน ตอนนั้นผมเดินเล่นอยู่ชั้นสองและกำลังลงบันไดเลื่อนลงมาชั้นหนึ่งและจังหวะนั้นที่บันไดเลื่อนค่อยๆเลื่อนลมาอย่างช้าก็เห็นพนัก swensen's คนนึงผมสั้นหน้าขาวๆออกหมวยๆ ผมได้สบตากับเธอ นึกภาพตามนะภาพค่อยๆสโลว์และมีเพลงโรแมนติกดังขึ้นๆ  โคตรเหมือนหนัง
การสบตาครั้งนี้ทำให้ผมรู้สึกแล้วว่า รักแรกพบเป็นยังไง ผมทำตัวไม่ถูกเลยเดินไปซื้อไอติมไดรี่ควีนกิน พอซื้อเสร็จผมก็ทำใจเดินผ่านหน้าร้านอีกครั้ง
คือปกติผมเป็นคนขี้อายหนะครับ เลยไม่กล้าหันมอง แต่คราวนี้ไม่ได้ คิดในใจว่าการมองครั้งนี้อาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง พอจะเลยหน้าร้านผมเลยมองไปอีกหนึ่งรอบ โป๊ะเช๊ะ !!!! ห่างกันไม่ถึงหนึ่งเมตร เยสเข้มัวแต่ก้มหน้าไม่ได้มองทางเลย จังหวะนั้นแหละ ไอติมที่ถืออยู่แทบคว่ำมือไม้อ่อนไปหมด
ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกยังไม่รู้หน้าของพนักงานคนนั้นแทบไม่หลุดจากหัวผมเลย ไม่รู้ว่านี้คือการที่ผมคิดไปเองรึป่าว แต่สายตาที่เธอมองมามันไม่เหมือนกับคนที่เดินสวนกัน เนี้ยแแหละมั้งครับที่บอกดวงตาคือหน้าต่างของดวงใจ มันยากเกินจะอธิบายจริง ถึงอ่านแล้วมันจะดูเว่อเหมือนในละครหรือนิยาย  
  แต่ มัน คือ เรื่องจริงครับ ผมว่านะบางคนก็ต้องเคยมีโมเมนต์แบบนี้นะ  สิ่งที่ผมต้องการในการตั้งกระทู้ครั้งนี้ก็คือ อยากให้กระทู้นี้ไปถึงพนักงานคนนั้นหรือคนที่รู้จักเธอและบอกเรื่องราวให้เธอ อยากจะรู้ว่าถ้าเธอได้รับรู้แล้วเธอจะรู้สึกอย่างที่ผมรู้สึกอยู่รึป่าว ขอบคุณที่เสยเวลาอ่านครับ