บ้านผมอยู่ใกล้เซเว่นมากๆ ผมเองก็มักจะเข้าเซเว่นเป็นประจำ จนครั้งหนึ่งผมบังเอิญสบตากับเธอ(พี่พนักงาน)เข้าอย่างจัง นับแต่นั้นบางอย่างก็เริ่มคุกรุ่นขึ้นในใจของผม ใช่ผมเริ่มชอบเธอเข้าแล้ว แต่ผมส่วนตัวเป็นสายหมีขี้อาย(คือเป็นคนอ้วนที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง) ไม่เคยมีแฟนและไม่เคยจีบใครมาก่อน ทำให้แค่จะถามชื่อจากเธอก็ยังตื่นเต้นแทบตาย ถามไปเธอก็ตอบเท่าที่ถาม และหลบตามองต่ำเวลาอยู่ใกล้ๆ จะพูดเป็นปกติกันทั้งคู่ก็แค่ตอนที่ถามเรื่องสินค้า  ผมไปหาเธอเกือบทุกวันเช้า-ดึก(เพราะเธอทำกะดึก น่าจะ 22.00-7.30 น.)  แต่ผมสังเกตว่าถ้าผมได้ไปหาเธออยู่เรื่อยๆ เธอรอหน้าเคาเตอร์หรือเดินมาคิดเงินหน้าเคาเตอร์ให้ผมแม้ว่า เคาเตอร์จะมีพนักงานคอยอยู่แล้ว เธอก็จะแทรกให้พนักงานคนอื่นหลบไปแล้วมาคิดเงินให้ผมแทน แต่ถ้าผมขาดหายไปสักหน่อยเช่น ช่วงดึกผมไม่ได้ไป เช้าถึงไป เธอจะไม่มาใกล้เลยแต่มองๆกันเฉยๆ ถ้าให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองก็เหมือน เธองอนที่ให้รอเก้อ แต่ด้วยความที่ผมเป็นสายหมีขี้อาย และเธอก็ดูจะอายทำให้ความสัมพันธ์เขาเราไม่พัฒนาเท่าไหร่ ผมเองอยากจะบอกว่า แอบชอบนะ อยากคุย อยากรู้จักกันมากกว่านี้ ถ้าไม่รังเกียจ ขอไลน์ได้ไหม ผมก็ไม่กล้า คิดอย่างเดียวคิดคำพูดอย่างดีจากบ้าน แต่พอเจอสถานการณ์จริงพูดไม่ออก จนบ่อยเข้ารู้สึกว่า ผมปล่อยเขาไปดีกว่า เขาน่าจะได้เจอคนที่ดีกว่าเรา เราอย่าไปรบกวนชีวิตเขาดีกว่า ว่าจะตัดใจ จะถอย แต่มันเจ็บชะมัด… ที่ผมทำถูกแล้วหรือเปล่า ?? หรือดับเครื่องชนบอกความรู้สึกในใจไปเลย แล้วผลจะออกมาหน้าไหนก็ชั่งมัน แต่มันยากมากสำหรับคนขี้อายอย่างผม ???