เสมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย ทว่ามิได้เล็กน้อยเลย !!!!!!!

หัวใจที่สรุปหลักในการศึกษาปฎิบัติแห่งบวชพระพุทธศาสนาคือ

๑ ละสิ่งอันเป็นอกุศลทั้งปวง

๒ กระทำแต่สิ่งอันเป็นกุศล

๓ ทำจิตให้บริสุทธิ์ผ่องใส

นิวรณ์นั่นคืออกุศล

กุศลนั่นคือจิตอันปราศจากนิวรณ์ นั่นคือสัมมาสมาธิ

จิตจะบริสุทธิ์ผ่องใสได้ จิตนั้นต้องประกอบด้วยปัญญา ทั้งปัญญาในการละนิวรณ์ และปัญญาในการเห็นแจ้งในสัจจสภาวะธรรม เพื่อคลายความ

ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งทั้งปวง อันเป็นเหตุแห่งทุกข์ เมื่อไร้ซึ่งความทุกข์ทั้งปวง จิตจึงบริสุทธิ์ผ่องใส

ดังนั้น ต้นทางคือต้องละนิวรณ์ มิใช่ไม่ละนิวรณ์ แค่นั่งดูนิวรณ์เฉยๆ แล้วกล่าวว่านั่นคือวิปัสสนา นั่งดูการเกิดดับของนิวรณ์แล้วจะเกิดการปล่อยวาง

สร้างความสับสนว่าการละนิวรณ์ คือการกดข่มกายใจ สร้างวลีแห่งความเข้าใจอันผิดๆแล้วเผยแพร่ออกไป สร้างความสับสนให้แก่สาธุชน

ให้สาธุชนผู้ศึกษาน้อยเข้าใจผิดเกี่ยวกับหลักในการปฎิบัติอันถูกต้องตามแนวทางที่พระบรมศาสดาทรงวางไว้

ผลเสียหายจากการไม่ละนิวรณ์

นิวรณ์นั้นคืออกุศล หากเกิดอกุศลแล้วไม่เพียรละ อกุศลทั้งหลายเหล่านั้นจะเกิดสั่งสมเป็น อนุสัย อนุสัยอันนอนเนื่องอยู่ใน จิตสัญญา

และอนุสัยที่นอนเนื่องนั้น จะฟุ้งขึ้นมาเมื่อถูกผัสสะอันมากระทบ แล้วอนุสัยนั้นจะเป็นตัวผลักดันให้ก่ออกุศลกรรมทั้งทางกาย วาจา ใจ ต่อไป

แล้วสั่งสมมากขึ้นไปเรื่อยๆ

                        เมื่อเกิดนิวรณ์แล้วไม่ละ เพราะเป็นการกดข่มกายใจ นั่นเป็นวิปัสสนา

                        นั่นจึงเป็นการย้อนแย้งกับพุทธพจน์อย่างชัดเจน

และเผยแพร่ออกไปได้อย่างไร ???!!!!!!!!!