คือเข้านะ ;-; เค้าได้มาเรียนต่อญี่ปุ่นด้วยวีซ่าพ่อคะ พ่อเป็นกุ๊กทำงานร้านอาหารไทย ตอนเเรกเรามา
เรามาถึงทำงานเลยค่ะ ด้วยอายุ16 ทำงานร้านอาหารไทยเเต่โดนใช้ฟรี ทำมา4เดือน ได้เเค่3พันบาท
เราเลยลาออก มาทำงานโรงงาน ต้องเเอบทำคะเพราะอายุน้อย ยอมรับว่าเหนื่อยมาก เเล้วเราก็โดนไล่ออก
จนตอนนี้ว่างงาน หนังสือไม่ได้ไปเรียนเพราะเรากลัวพ่อเเม่เหนื่อย เราอาศัยเรียนตามเน็ตเเทนคะ
ด้วยความที่ว่า เราตกงาน เรียนก็ไม่ได้เรียน ประกอปกับเรากลัวพ่อเเม่ลำบากที่มีลูกเเบบเรา เราเลยอยากกลับไทย
เสียดายไหมที่ได้มา เสียดายมากๆ อยากอยู่ต่อนะ บางคนคงด่าว่าเราโง่รึเปล่า ได้มาทั้งทีทำไมไม่คว้าโอกาส
คือ ถ้าไม่เป็นเราไม่รู้เหรอก TAT (ครอบครัวเเตกด้วย) อนาคตยังคิดจบภาษาไปจะทำอะไร ภาษาที่เราเรียนพ่อให้เรียนเเค่อ่านออกเขียนได้คะ
เพราะงั้น ตัดเรื่องล่ามไปได้เลย ถ้าเราจบภาษาคงเป็นได้เเค่ ลูกจ้างร้านอาหาร อะไรเเบบนี้ ซึ่งอนาคตเราเราไม่ได้อยากเป็นลูกจ้างคะ
ใจเราโลเลมากๆเลย บางวันก้เครียดจนร้องไห้ ใครพอจะมีคำเเนะนำดีๆบ้างคะ
#งดด่า #งดดราม่า นะ ขอคำปรึกษาไม่ใช้ให้ด่า