เมื่อเรายังค้นไม่พบแสงสว่าง,
มัวเสาะหานายช่างปลูกเรือนอยู่,
ได้ท่องเที่ยวไปในสังสารวัฏ
กล่าวคือ
ความเกิดแล้วเกิดอีกเป็นอเนกชาติ.
ความเกิด เป็นทุกข์ร่ำไปทุกชาติ.
แน่ะนายช่างผู้ปลูกสร้างเรือน !
เรารู้จักเจ้าเสียแล้ว,
เจ้าจักสร้างเรือนให้เรา ต่อไปอีกไม่ได้,
โครงเรือนของเจ้า เราหักเสียยับเยินหมดแล้ว.
ยอดเรือน เราขยี้เสียแล้ว.
จิตของเรา ถึงความเป็นธรรมชาติ
ที่อารมณ์จะยุแหย่ ยั่วเย้า ไม่ได้เสียแล้ว
มันได้ถึงแล้ว ซึ่งความหมดอยากทุกอย่าง.