เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ที่ทำงานมีให้ไปฝึกสมาธิ ที่วัดแห่งหนึ่ง ย่าน สุขุมวิท 101 ที่มีหอสูงๆ
หลักสูตรง่ายๆวันเดียว ฝึกนั่งสมาธิ ฝึกเดินจงกรม ฝึกนั่งสมาธิ
ตอนนั่งสมาธิที่แรกไม่มีอะไร
พอไปเดินจงกรมตอนแรกก็เดินปกติ เดินแล้วสักพักรู้สึกว่ากลัวชนคนข้างๆบ้าง คิดนั่นนี่บ้าง
ก้เลยตั้งใจเดินหลับตา จะได้ไม่เห็นอะไร ก้เดินสองสามรอบ
รอบถัดมา ตั้งใจให้ไม่นึกถึงอะไรเลยแม้แต่คนรอบข้าง ก็หลับตา ท่องพุทโธๆ และหายใจแรงๆ เพื่อหาอะไรเป็นจุดยึดเหนืยว
ก็เลยตั้งใจเลือกลมหายใจ โดยหายใจแรงๆ และสนใจแต่ลมหายใจ
แปีบเดียว เกิดอาการแว๊บ จากน้น น้ำตาไหล ตัวสั่น แต่ยังรู้สึกตัวอยู่ว่าเดิน
แต่คุมตัวไม่ได้ น้ำตาไม่หยุดไหล เหมือนจะหมดแรง สุดท้ายต้องหยุด แล้วยืนนิ่งๆ เพราะรู้สึกว่า เดินต่อไม่ไหว จะล้มคุมร่างกายไม่ได้
ลืมตาขึ้นมา ปาดน้ำตา แอบเห้นคนรอบข้างมอง (อายเหมือนกัน ว่าเราเป็ฯไร)

ข้างล่างจากนี้คือความเชื่อส่วนตัวนะครับ
อาทิตย์ถัดมา ไปหาหมอดูเจ้าประจำ(จะดูเรื่องงาน) หมอดูคนนี้ตาบอด ดูโดยการใช้มือเขาแตะมือเรา ไม่เอาวันเดือนปีเกิดอะไรทั้งสิ้น
เขาถามมาก่อนเลยว่าอาทิตย์ที่แล้วไปนอนวัดมาหรือเปล่า ผมก็งง ผมบอกว่าไม่ได้ไปนอน แต่ไปเจออะไรมา
เขาบอกว่าดีนะ เจ้ากรรมนายเวรก็ได้รับผลบุญไปด้วย (ความเชื่อส่วนบุคคลนะครับเรื่องหมอดู)

ทีนี้อยากถามว่า อาการที่ผมเป็นตอนเดินจงกรมคืออะไรครับ ผมเจอครั้งเดียว แต่เวลานั่งสมาธิไม่เคยเจออะไรแบบนั้นเลย
รบกวนสอบถามเท่านี้ครับ