*********************************************************

จำความรู้สึกครั้งแรก
ก่อนที่ความรักจะเกิดได้ไหม?
*********************************************************

ความรู้สึกครั้งแรกที่เธอเจอเขา
เธอแอบมองเขา เขาแอบมองเธอ
บ้างจังหวะพลาด....เขาและเธอสบตากัน ><
ข้อความแรกที่เขาทักเธอมาในเฟสบุ๊ค
เรื่องแรกที่เขาพยายามชวนเธอคุย
สัมผัสแรกที่เขาและเธอสัมผัสกัน มันชวนให้ใจหวิวขนาดใหน
สังเกตไหม ? กล้ามเนื้อที่อกด้านซ้ายของคุณตอนนั้น  เริ่มที่จะเต้นไม่เหมือนเดิม จำได้รึเปล่า ?

เธอเริ่มกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา และเขาก็เป็นส่วนหนึ่งของเธอเช่นกัน
ฉากเดิมที่เคยถูกมอง ดูพิเศษกว่าเดิมที่มันเคยเป็น
สิ่งต่างๆรอบตัวถูกมองอย่างละเอียดอ่อนมากกว่าเดิม
เราเห็นความหมายของการตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามากขึ้น
ช่วงเวลาปัจจุบันมีความหมายเพิ่มมากขึ้น
เราชอบตัวเองที่ผ่านการถูกมองจากสายตาของเขา
เรายิ้ม เราหัวเราะ เราเขิน เราตื่นเต้น เรามีความสุข
เราตอนนั้นคล้ายกับนั่งรถไฟเหาะ ที่หมุนเหวี่ยง พาเราตีลังกาตลอดเวลา
ตื่นเต้น คาดการณ์ไม่ได้ โลดโผน
หัวใจถูกเหวี่ยงขึ้นสุด ลงสุดตลอดเวลา จนรู้สึกชินกับความรู้สึกนั้น
ในช่วงเวลาหนึ่ง .......

แต่แล้วเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงก็มาถึง
วันที่เราต้องจากกันด้วยเหตุผลบางอย่าง
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร
การลาจากจากคนที่เรารัก ย่อมพาความเศร้ามาแทนที่เสมอ
วันที่ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมที่ไม่เหมือนเดิมโดยสิ้นเชิง
เหมือนชีวิตเราก่อนหน้าที่จะเจอเขา
ทำไมนะ ทำไม เรากลับรู้สึกไม่ชินกับชีวิตแบบนี้เลย
ความเศร้านั้น นำพาความทุกข์ เข้ามาเกาะหัวใจของเรา โดยที่เราไม่ทันรู้ตัว

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอยู่กับเราแบบลำพัง
ความเจ็บปวดนี้ เป็นความเจ็บปวดที่อธิบายากมากก
แม้จะพยายามกลั้นกรองออกมาเป็นคำพูดมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถเทียบได้เลยกับสิ่งที่รู้สึก
โลกหมุนช้าเพิ่มมากขึ้น เวลาเดินไปแบบเอื่อยๆ ราวว่าจะหยุด
ฉันเรียนรู้ความรู้สึก อกหัก โดยมีเธอเป็นคนยัดเยียดให้
บาดแผลที่ใจ ยับเยินจนเราต้องการคนเยียวยา
โดยเราหวังเหลือเกินให้มีใครสักคนที่เข้าใจความเจ็บปวดของเราบ้าง
และช่วยแบ่งเบาเอามันออกไปจากใจเราสักที

เจ็บ เจ็บ เจ็บ เกินไปแล้ว
แต่แล้วสุดท้ายเราก็พบกับความจริงที่ว่า

จิตใจต้องการเพื่อนที่ดีที่สุดมาเยียวยา นั้นคือตัวเราเอง
“ไม่มีใครเข้าใจเรา” เป็นประโยคที่ฉันพูดขึ้นในหัวบ่อยมาก หลังจากใครบางคนเดินจากเราไป
โดยหวังอย่างยิ่งว่าคนอื่นจะเข้าใจเรา จะเห็นใจเรา
รู้สึกเท่าที่เรารู้สึก หาทางออกของความเจ็บปวดนั้นได้
คิดว่าถ้ามีใครสักคนที่เข้าใจเรา บางทีความเจ็บปวดนี้ คงจะทุเลาลงบ้าง
ความเจ็บปวดกลับเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อพบว่าไม่มีใครรู้สึกแบบที่เรารู้สึกเลย
คำถามคือ ?  ในวันที่คนอื่นไม่เข้าใจเรา แล้วเราหล่ะ ? เข้าไปในใจของตัวเองแล้วหรือยัง ?

เรา เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของใจตัวเองหรือยัง
ก่อนหน้านี้หลังจากที่เพิ่งสูญเสียคนที่เรารู้สึกด้วยมากๆไป
ตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกว่าฉันกำลังจะสูญเสียตัวเองไปด้วยเช่นกัน
เพราะฉันไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆแล้ว ‘’ใจ’’ ดวงที่ใกล้กับตัวฉันมากที่สุด
กำลังเกิดอะไรขึ้นกับมัน มันกำลังจะบอกอะไรกับเรา

ความทุกข์ถาโถมมาจนเหนื่อยล้า
ด้วยธรรมชาติของการเอาตัวรอด
ที่มีจิตสำนึกโดยพื้นฐาน สอนให้เรารักตัวเอง มันจะพยายามหาวิธีเอาตัวเองออกจากพื้นที่อันตรายนั้น
มันจึงเริ่มต้นหาวิธี

ฉันพบว่าตลอดมาฉันตั้งคำถามผิดมาโดยตลอด
ฉันเลิกตั้งคำถามที่ตัวเองตอบไม่ได้ และกลับมาตั้งคำถามเกี่ยวกับใจตัวเองมากขึ้น
ฉันเลือกที่จะนั่งมองใจตัวเองอย่างตั้งใจ เมื่อฉันเริ่มทุกข์
ฉันเลือกที่จะกอดความทุกข์นั้นไว้ และตั้งใจนั่งมองมันด้วยสติทั้งหมดที่มี

ณ วินาทีของการจ้องมองความทุกข์
ฉันพบว่า
...ฉันทุกข์ เมื่อฉันคิด...

ใจที่เผลอไปคิดแบบห้ามไม่ได้ เป็นต้นเหตุของการเกิดความทุกข์
ความเศร้าที่เกิดจากคนคนนั้นเกิดขึ้น ณ เวลานั้น จุดนั้น ตอนนั้นแค่ครั้งเดียว แล้วจบไป
แต่หลังจากนั้นมา ..ตัวเราเอง.. ก็เริ่มกลายมาเป็นต้นเหตุของความทุกข์ ความเศร้า ความเจ็บปวดทั้งหมด

คนคนนั้นทำเราอกหักได้เพียงวันเดียว
แต่หลังจากนั้น ..เราเอง.. ก็เริ่มหักอกตัวเองมาเรื่อยๆ

= ฉันอกหักจากตัวเอง = มาตลอด 4 เดือนที่มาผ่านมา แล้วคุณหล่ะ อกหักจากตัวเองมานานแค่ไหน?

สติกับการจ้องมองความทุกข์ ทำให้เราเข้าใจกระบวนการการเกิดความทุกข์
เข้าใจกระบวนการของความคิด และที่สำคัญที่สุดคือการเข้าไปในใจของตัวเอง

=== วินาทีที่เราเป็น อิสระ ===

เหมือนกับการที่เราเข้าใจความทุกข์
แล้วไม่กลัวความทุกข์นั้น  เข้าใจความจริงที่เกิดขึ้นเป็นปกติ
เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับความทุกข์แต่ไม่แบกความทุกข์นั้นไว้
เป็นแค่ผู้ที่จ้องมองความทุกข์นั้น เกิดขึ้น และจบลง
เราเรียนรู้ความเศร้าที่เกิดจากการจากลา
และต้องเรียนรู้การจากลาจากความเศร้าด้วยเช่นกัน
มันจะมีความงดงามในความเศร้า ที่รอการมองเห็น ของหัวใจที่ละเอียดอ่อน
เห็นความจริงที่เป็นไป ไม่บังคับ ปล่อยสบาย ไม่ยึดติด
แล้วคุณจะเห็นหัวใจของคุณเอง และรู้จักตัวเราเองเพิ่มมากขึ้น
แล้วคุณจะมีความรักที่เต็มหัวใจ และอยากมอบให้โดยไม่ต้องการสิ่งใดกลับมา
แล้วคุณจะให้อภัยจนหมดหัวใจที่คุณมี
แล้วคุณจะเข้าใจความเป็นธรรมชาติของ ความรัก

.
.
.

มาถึงตอนนี้
คงปฏิเสธไม่ได้เลยว่า
คงมีแต่ความทุกข์เท่านั้น
ที่ทำให้เรา ขัดเกลาความไม่จำเป็นออกจากความจริง
ความจริงที่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาไม่คงอยู่ตลอดไป
เลิกเศร้าจากความเศร้าเถอะที่รัก เรียนรู้มัน แล้วสักพักฉันสัญญาว่ามันจะจบลง และผ่านไป
มีความสุขจากความสุขเถอะที่รัก เรียนรู้มัน และปล่อยมันไปเมื่อถึงเวลา อย่ายึดติด
ฉันสัญญาว่าความสุขนั้นจะกลับมาอีกครั้งหนึ่ง แต่อาจจะไม่ใช้ในรูปแบบเดิม
ใช้ชีวิตนี้เรียนรู้ใจของตัวคุณเอง เข้าใจตัวคุณเอง และคุณจะเข้าใจโลกทั้งใบ
และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคุณ
คุณรู้ไหม

*** เรามี ....ความสุข.... เป็นทางเลือกเสมอ ***