มันเป็นกระทู้ที่ไม่ถึงกับสุข และเป็นกระทู้ที่ไม่ถึงกับเศร้า
สืบเนื่องจากจขกท. มีเพื่อนทักแชทมาด้วยความห่วงใยถึงรูปร่างและหุ่น
พูดง่ายๆ คือ ขายอาหารเสริมน่ะแหละค่ะ
โอโห้ เรื่องอ้วนน่ะยอมรับ ไม่เคยปฏิเสธ ไม่โกรธด้วย เพราะกินเองอ้วนเอง และก็มีความสุขกับการกินมากค่ะ
ในอดีตย้อนไปประมาณไม่ถึง2ปีหรืออาจจะถึงนะไม่ได้จำ เคยมีหุ่นที่ดูสุขภาพดีเลยล่ะค่ะ และด้วยความที่หุ่นตอนนั้นดีไม่มีไขมันสะสมมากเท่าตอนนี้
พวกเขาเลยอาจอนุมานเอาเองว่า แบบนั้นน่ะสวยนะแก ไม่อยากลดน้ำหนักบ้างเหรอ หลายคำถามมาบ่อยๆเข้า ก็ไม่เคยใส่ใจหรือสะทกสะท้านอะไร
แต่มาเจอเพื่อนทักมาขายอาหารเสริมลดน้ำหนักแบบนี้ ก็นะ มันแบบนี้ก็ได้เหรอ เราก็ดีใจเพื่อนทักมาคุยถามไถ่ ไม่เจอกันนาน ที่ไหนได้ ฮื้อ

ไหนๆก็พิมพ์มาซะเยอะแล้ว ยืนยันคำเดิมว่า จะกินต่อไปจนกว่าจะรู้สึกว่าควรหยุดและจะหันมาออกกำลังเหมือนเดิม
เราเคยอ้วน แล้วก็ลดได้เพราะควบคุมอาหารและออกกำลังกายค่ะ แล้วก็เริ่มอ้วนเมื่อไม่ออกกำลังกาย กินแล้วนอน กินเยอะ กินช่วงดึก กินอะไรก็ได้ที่อยากกิน ที่จะบอกคือ อ้วนได้ก็ผอมได้ ผอมได้ก็อ้วนได้เพราะเราเอง แต่เขามาทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ ยอมรับว่าโกรธค่ะที่ทักมาขายอาหารเสริม แต่ไม่เคยโกรธเลยที่บอกว่าอ้วน