นี่เป็นกระทู้แรกเลยที่เขียนขึ้นมา
เริ่มตั้งแต่หมาของเราแก่แล้ว อยู่กับเรามา10ปี ตั้งแต่เรายังเด็กๆ
คือมีวันนึง เราได้ยินเสียงหมากัดกันที่หน้าบ้าน มันดึกมากแล้ว เลยไม่กล้าออกไปดู อีกอย่างเราก็คิดว่าหมาเราไม่ออกไปจากรั้วหรอก แต่พอตื่นเช้ามา ยายเดินมาบอกว่า หมาเรานอนตายที่บ้านยาย A (นามสมมติ) เราไม่กล้าเดินไปเลย แทบก้าวขาไม่ออก พอเริ่มควบคุมสติได้ ก็เดินออกไปดู เห็นมันนอนหมดแรงจากไกลๆ เรานั่งร้องไห้อยู่กลางถนน (เรายังไม่เดินเข้าไปในตัวบ้านเขา เพราะจากจุดนี้ก็เห็นหมาของเราแล้ว)อย่างนั้น มีคนเดินมาบอก อย่าร้องลูกๆ มันไปดีแล้ว เราก็ยิ่งร้องหนักไปใหญ่ ยายของเราจึงเดินเข้าไปหามัน แล้วก็ร้องบอกว่ามันยังหายใจอยู่ เราทั้งดีใจ ทั้งสงสาร รีบอุ้มมันกลับบ้าน ไปไว้ที่หลังบ้าน มันลุกไม่ไหวแล้ว หมัดเห็บก็เริ่มไต่ออกมา เราก็เสิร์ชในเน็ต เขาบอกว่ามันจะตายแล้ว เราร้องไห้หนักมาก เราหาผ้ามาคลุมไว้ เดินมาดูตลอด มีช่วงที่มันพยายามจะลุกขึ้น ไม่แน่ใจว่าจะลุกหรือมันดิ้นทรมาน เราลองจับมันลุก แต่มันไม่ไหวแล้ว คอพับ ขาแข็ง แต่ยังหายใจอยู่ เราทั้งนั่งร้องไห้ ทั้งพูดกับมัน ทั้งสงสาร ทั้งอยากให้มันจากไปเลยดีกว่ามาทรมานแบบนี้ เราเป็นห่วงมันมาก
และมาถึงจุดนี้ เป็นจุดที่เราไม่อยากให้อภัยตัวเองเลย เรายังรู้สึกผิดตลอด  การที่เราเอาผ้าคลุมมันไว้ ทำให้เราไม่เห็นว่าใต้ผ้านั้นมีสิ่งใดอยู่ หมาของเราร้องดังมาก เราก็รีบวิ่งมาดู พอเปิดผ้าออก เราร้องดังมาก มดตัวใหญ่น้อยรุมกัดที่ตัวมัน เรารีบบอกยายมาแล้วปัดๆมดออกให้ น้ำตาก็ไหลเป็นทาง ยายรีบมาช่วยด้วย เราบอกแต่ขอโทษๆ อยู่อย่างนั้นเรารู้สึกผิดมาตลอด เราเสียใจ เราคิดว่าวันสุดท้ายของมันเรายังดูแลได้ไม่ดีพอ เราทำไมแย่ขนาดนั้น อยากถามว่ามันยังรู้สึกใช่มั้ย มันเจ็บใช่มั้ย มันทรมานใช่มั้ยยย 😢😢😢😢
หลังจากนั้นเราก็ย้ายที่ให้มัน จากนี้เราไม่ลุกไปไหนเลย พร้อมแชทกับน้าตลอดว่าจะมาตอนไหน ถามแฟนน้า แฟนน้าก็เป็นห่วงมัน บอกให้น้ารีบมาพามันส่งรพ. แต่น้าก้บตาก็บอกว่ามันไม่ไหวแล้ว เพราะหมัดกำลังไต่ออกมาเรื่อยๆ เราเวียนมาดูมันบ่อยมาก ทั้งเร่งน้า บอกว่ายังไงก็จะเอาไปรพ. เวลาผ่านไปหลายชม.มันยังหายใจอยู่ มันร้องตลอด ร้องแล้วดิ้นเหมือนพยายามจะลุก เราสงสารมาก ปากก็บอกว่า ไปเถอะอย่ามาทรมานแบบนี้เลย คนที่นั่งมองอยู่ตรงนี้มันใจจะขาด อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก อยู่ด้วยกันมาตลอด เป็นหมาที่ดีมาก ( เป็นหมาหลังอานคันธนู ตัวเตี้ยๆหน่อย ) ไปเถอะนะ
แต่มันก็ยังหายใจอยู่ เราเลยเดินไปห้องกะว่าจะพักผ่อน เพราะเราทั้งเหนื่อยทั้งหมดแรง สักพักแชทก็ดังขึ้น แฟนน้าส่งมาว่าน้ากลับจากที่ทำงานแล้วจะเข้าไปดูมันนะ ถ้ายังไงจะพาไปรพ. เราดีใจมากวิ่งไปดูมัน แต่..... เรา เห็น มัน นอน แน่ นิ่ง 😢 เราแทบก้าวขาไม่ออก รู้เลยว่าไปแล้ว น้ำตาหลั่งออกมาเหมือนเขื่อนแตก มันคงไม่อยากให้เราเห็นมันสิ้นใจล่ะมั้ง เรานั่งเฝ้าตลอดกลับยังหายใจ พอเราเดินกลับไปห้องแค่แปปเดียว กลับมาอีกที มันก็จากไปแล้ว 😢😢😢😢 มันเป็นหมาข้างกายเราตัวนึงเลยเนอะ คือเลี้ยงแค่ตัวนี้มาตลอด แต่อาจดูแลได้ไม่ดีพอ เพราะเรายังเด็กอยู่ แต่พอเราเริ่มรู้อะไรมากขึ้น มันกลับจากเราไป 😢 อยู่ในใจและความทรงจำเสมอนะ รัก ❤ #บุญหลายหมาดื้อ