แฟนน้าเราต้องไปกายภาพบำบัดที่ปทุมธานีกับยาย2คนแฟนน้าเราเดินไม่ได้ เลยต้องไปกายภาพ2เดือนไม่ได้กลับบ้านแล้วเรากับน้าก็ต้องอยู่บ้าน2คน น้าก็ต้องไปทำงานส่วนเราก็ต้องไปเรียน แล้วที่บ้านก็มีหมา น้าบอกเราว่าต้องกลับบ้านทุกวันห้ามไปไหนต้องให้ข้าวหมา เพราะน้ายุ่งเดี๋ยวไปทำงานสาย เราเรียนมหาลัยมันก็ต้องมีงานกลุ่มกับเพื่อน ที่แบบจะทำรายงานได้แค่วันธรรมดาหลังเลิกเรียนซึ่งทุกคนก็เลิก17.30ทุกคนเพราะเสาร์อาทิตย์เพื่อนทำงานพาร์ทไทม์ ก็จะทำไม่ได้ ซึ่งเวลาทำรายงานกลุ่มอะไรแบบนี้ก็ทำที่หอเพื่อนถ้ามันทำเสร็จตอนดึกเราก็ไม่อยากกลับเพราะบ้านเราไกลอีกอย่างซอยบ้านก็ลึกเปลี่ยวมากก็ต้องค้างหอเพื่อนแต่น้ากลัวว่าจะไม่มีใครให้ข้าวหมาเลยบอกเราว่าต้องกลับบ้านถ้าเป็นแบบนี้คงไม่มีใครให้เราอยู่กลุ่มด้วยแน่เลย เราไม่มีอิสระเลย ขนาดจะไปกินหมูกะทะกับเพื่อนยังไม่ให้ไป เราก็เลยคิดว่าแกชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ สงสัยหมาบ้านเราคงต้องตายเพียงเพราะว่าเราไม่ได้กลับบ้านหรือถ้าวันใดวันนึงเราติดธุระ หรือแกกลัวการอยู่คนเดียวก็ไม่รู้ เซงจัด