ฉันวันนั้น....

ความปวดร้าวเศร้าสุมรุมกระหน่ำ
เกินจะเก็บความช้ำซุกซ่อนไหน
น้ำตารินเปียกหมอนนอนหนาวใจ
ที่อยู่ใกล้เพียงเงาคอยเคล้าคลอ

คนเคยหวงก็หายเหมือนตายจาก
เขาไม่อยากเย้าเยือนร่วมเรือนหอ
ลืมรสรักครั้งคราวพะเน้าพนอ
ไม่รีรอแรมร้างแยกทางเดิน.....

ฉันวันนี้....

เมื่อเวลาล่วงกาลแม้นนานหน่อย
ฉันค่อยค่อยทำใจให้ห่างเหิน
หากเธอจะคิดง้อฉันขอเมิน
ให้เผชิญช้ำบ้างอย่างฉันเคย

ฉันก็มีดีอยู่โปรดรู้ด้วย
เธอแค่คนห่วยห่วยฉันขอเผย
สวยอย่างฉัน..หาใหม่(ได้)ไม่ยากเลย
จะลงเอยลงโอ่ง..ก็โล่ง..สบายสบาย...อิอิ....